Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Verkracht en gedrogeerd

16 april 2022 172 Weergaven Openbaar

Ik ben anderhalve maand geleden verkracht en gedrogeerd. Ik ben vreselijk bang geweest. Zo bang dat ik volledig kalm werd alsof ik er zelf niet meer bij was. Ik heb aangifte gedaan en heb nu veel moeite om mijn leven weer op te pakken ondanks alle hulp en EMDR. Ik ben weer aan het werk maar ik merk dat ik me thuis heel erg terug trek. Hebben anderen dat ook? Ook heb ik moeite met de reactie van de mensen om mij heen. Waarom heb je niet gegild of ben je niet gevlucht etc.

Bezig met laden...

10 Reacties

18 april 2022 (bewerkt)
Hi Isabelle, Ik vind het verschrikkelijk wat jij hebt moeten meemaken. En dat hij ook nog dichtbij woont, is heel angstaanjagend. Ik ben zelf, 20 jaar geleden, seksueel misbruikt voor langere periode. Ook door een jongen uit het dorp. Hierdoor trok ik me ook steeds meer terug en bleef uiteindelijk thuis op m'n kamer. Totdat hij ook daar kwam. Ik begrijp wat je bedoelt met de "kalmte". Ik leefde ook in pure angst waardoor ik in een soort roes leek te leven. Dit wordt een shocktoestand genoemd in therapie. Ik vind het heel goed dat jij professionele hulp helpt en aangifte hebt gedaan. Ik hoop dat je ook naar therapie blijft gaan. Ik weet dat het veel moeite kost je leven weer op te pakken, het gaat met vallen en opstaan. Maar weet dat je er niet alleen voor staat. ?
18 april 2022 (bewerkt)
Het depressieve gevoel wordt steeds erger en ik trek me meer terug waardoor ik bijna niemand meer zie. Ik denk dat zelfs mijn familie niet door heeft dat het niet goed gaat. Vlak na de verkrachting was iedereen er. Ik ben ook weer gaan werken maar de eenzaamheid die ik voel wordt steeds groter. Mensen weten niet wat ze tegen mij moeten zeggen dus blijven ze uit mijn buurt. Op mijn werk doe ik gewoon mijn werk en heb ik het er niet over. Nog wel EMDR en dat helpt wel om de gebeurtenis te laten vervagen maar het rotgevoel blijft. En ik vind het vreselijk want ik wil graag positief zijn maar het lukt me steeds minder goed.
16 april 2022 (bewerkt)
Ja daar heb ik me voor aangemeld
Standaard profielafbeelding
Steven
16 april 2022 (bewerkt)
https://community.slachtofferhulp.nl/node/902 Link naar mijn verhaal staat daar in. Is snelste antwoord. Er wordt op verschillende manieren gereageerd door mensen op een trauma. Depressie heeft te maken met uitzicht, zelfbeeld en zelfvertrouwen in combinatie met (gebrek aan) steun/begrip vanuit omgeving. Dat je aan het werk bent en je leven verder gaat is deels goed voor afleiding enzo, maar het moet geen vluchten zijn. Zoals je beschrijft is het wanneer je dan alleen thuis bent wel lastig. Dit klinkt wel alsof je het allemaal meer weg aan het duwen bent. Wat bij velen ervoor zorgt dat ze aan hun gevoelens voorbij gaan en daarmee dus zichzelf gaan overvragen/overprikkelen. De vermoeidheid slaat dan op rustmomenten extra hard toe (dus wanneer je alleen bent vaak). Is een lotgenoten contactgroep niets voor je? Edit: https://community.slachtofferhulp.nl/node/827 Link naar daadwerkelijk verhaal
Standaard profielafbeelding
Steven
16 april 2022
Een jaar of zoiets voordat ik in de misbruik situatie terecht kwam was heel jet proces met Dutroux. Ik weet nog dat ik als 14 a 15 jarige dacht "dan moet je goed stom zijn om zo lang in die situatie te blijven" Ik had natuurlijk geen benul van de situatie en hoe dat zoiets tot stand komt. Tot ik het zelf mee maakte. Of ja erna dan. Want tijdens die situatie dacht ik echt dat mijn situatie heel anders was van al die andere mensen. Het is natuurlijk prettiger te denken dat het slachtoffer dom is ofzo dan stil te staan bij eigen risico's of angsten Ik denk dat het altijd een "ver van je bed" situatie is tot het dichtbij komt
16 april 2022 (bewerkt)
Ja dat denk ik ook. Maar sommige reacties komen hard aan. Ik vind dat ik snel verder ben gegaan met mijn leven en ook weer aan het werk en nu hij nog steeds niet op gepakt is en het onderzoek nog bezig is, dit vind ik de moeilijkste periode want ik hoor helemaal niets en de dader woont hier heel dichtbij. Ik praat er verder met bijna niemand meer over maar vooral als ik alleen ben heb ik het heel moeilijk. Een depressief gevoel de hele tijd. Heb jij dat ook? Ik sport veel omdat ik weet dat dat me helpt maar als ik alleen thuis ben overvalt dat zware gevoel mij..
16 april 2022 (bewerkt)
Wat is er met jou gebeurd?
Standaard profielafbeelding
Steven
16 april 2022
Hoi Isabella, Wat je schrijft is herkenbaar. In je hoofd ontstaat eerst een enorme paniek maar je bevriest. Dit loopt op waarop je hersenen je lijken te scheiden van je lijf. Ik noem dit meestal een "lappen pop" simpelweg omdat er een soort leeg omhulsel achter blijft. Het is een soort overlevingsmechanisme. Welke jou op dat moment probeert te beschermen. Je voelt nog steeds alles maar het lijkt bijna alsof het veel verder weg plaats vindt. Is dit een beetje wat je bedoelt? Het andere noemen ze victim blaming. Mensen reageren vanuit een bepaalde shock vanuit eigen emotie. Ze verkeren in een staat van ontkenning, waardoor ze eigenlijk zeer aanvallend op jouw informatie reageren. Komt helaas heel veel voor. Deze mensen hebben veelal hulp ook nodig net als wij als slachtoffer. Goed dat je jouw vragen hier bespreekt. Hoe is de aangifte voor jou geweest en krijg je ook nog hulp naast de emdr zoals van slachtofferhulp?
16 april 2022 (bewerkt)
De aangifte heeft twee dagen geduurd. Mijn verkrachting duurde ook twee dagen. De man die mij verkracht heeft was duidelijk onder invloed en zei dat hij 95 procent duister wassen 5 procent normaal. Het is in mijn eigen woning gebeurd en in mijn eigen bed. Hij heeft mij doodsbang gemaakt. Ik dacht echt dat ik het niet zou overleven en wilde hem alleen maar niet boos maken. Hij heeft me geslagen en geschreeuwd tegen me. Vertelde ook wat hij met andere vrouwen heeft gedaan. Ik ben nu anderhalve maand verder en hij loopt nog vrij rond. Hij woont vlakbij mij weet ik ook nu.
16 april 2022 (bewerkt)
Ja ik weet inmiddels wat Victim Blaming is maar begrijpen doe ik het niet. Pas als je zelf iets vreselijks mee maakt weet je echt hoe je zelf reageert in zo’n situatie. Dat kan totaal anders zijn dan hoe je zelf dacht. Het voelt vooral heel erg eenzaam deze periode. Het gevoel dat je er echt helemaal alleen voor staat.