De school van hel

Ik was acht toe verhuisde en van school veranderd en de hel begon. Tijdens mijn eerste leerjaar op mijn nieuwe school gaf ik en mijn ouders dat ik dyslexie had en daarom moeten had met leren lezen. Hierop een leraar en de directeur doodleuk zeiden dat ik gewoon niet wilde leren lezen en dat dyslexie niet bestond. Dit werd mij regelmatig vertel als ik om hulp vroeg. Daarnaast werd ik gepest.

Het jaar daarna werd alles nog erg. Het pesten erger en ik voelde mij bijna altijd een buitentenstaander. Daarnaast kreeg we dit ook de tafels en moesten we deze voor een leraar opzeggen. Door mijn dyslexie is het woord plaatje verbinding bij mij verbroken. Dit is helaas ook het geval met getal, hierdoor draai ik constant getallen om als ze uitspreek bijvoorbeeld 8x8=64 en ik zei 46. Elke keer zeiden de leraren dat ik gewoon de tafels niet kende en dat ik maar terug moest komen zodra ik ze wel kende. Ik kreeg een boekje mee om te oefen. Dit ging voor maandenlang door en ook al vulden de boekjes 100%  goed in, zolang ik het niet hardop kon uitspreek telde het niet. Maar ookal voelde ik mij toen ellendig, het ergste moest nog komen.

Het jaar daarop werd ik 10 en ging ik naar een van de twee groepen 6. Toen de groep samen amen werd gesteld werd ik in een klas gezet samen met een jongen die geobsedeerd was van mij.  Al de vriendjes van die jong in de andere klas gezet en in hun plaats kwamen de grootste pestkop de klas. De leraar die dit allemaal onder de duim moest houden kwam net van de leraren school, had de uitstraling  van een grijze muis en was kleinere dan dat ik toen was. De moeder van de jongen die geobsedeerd van mij was stapte naar de directeur toen ze dit zag. Ze gaf aan dat deze klas geen goed idee was en dat haar zoon uit mijn buurt moest gehouden worden omdat ze bang was dat hij mij iets zou aan doen. De directeur zei toen dat het mij (Frederiek) probleem was en dat ik moest leren omgaan met haar zoon (Dit heeft de moeder van die jongen ons later verteld). Haar angst werd werkelijkheid. Het pesten werd dat ik bijna elke wel in elkaar geslagen werd en altijd uitgescholden werd, zelf als de leraren keken.  Als ik naar één van de leraren toe ging om aan te geven dat ik bijvoorbeeld in elkaar slagen en ze mij van een klimtoren hadden afgegooid werd ik weggestuurd en zeiden ze dat ik maar terug moest komen zodra er echt iets was. Het was zo erg dat ik maar een pauze naar buiten ging, de andere pauze zat in een kantoortje met een leraar (ik noem hem voor gemaakt held). In de klas ging het niet veel beter. Ik constant uitgescholden en bedreigt. De jonge lerares kon niet aan en reageerde haar frustratie op mij af. Als ik mezelf probeerde te verdedigen, wegrende of verborgen de wc's omdat bijvoorbeeld ik huilde, reageerde ze haar machteloosheid af op mij door tegen mij te gebruiken. een die keren was toen ze aan haar te treken om mij haar aan te kijken en omdat ik mij op de wc had verstopt. andere keer was ik probeerde van school weg te lopen maar twee  klasgenoten van mij me te pakken en ze mij naar voor de klas en de lerares sleepte. Ik weet niet meer wat er daarna is gebeurd maar, ik weet wel dat ik nog gevoel had dat ik als een crimineel voelden die aan de schandpaal werd gehangen. De leraar held wist de het niet goed ging in mijn klas en had mij verteld dat als er iets mis was dat ik naar hem kon gaan.De laatste dag dat daar naar school ging herinner ik me nog duidelijk.Het was bijna Sint Maarten en we waren lampions aan het maken we te ecoline. De grootste pest van allemaal trapte tegen mij trage waardoor het of een klein potje over mijn tafel ging. Er klapte iets van binnen. Ik vloog op hem af en  probeerde hem op de grond te gooien, maar zijn beste vriend sprong voor mij dus gooi ik hem eerst grond. Voordat ik dat kon doen greep de jonge lerares in. Ze pakte beide van mijn polsen vast en draaide mijn armen strak op mijn rug. Ik weet niet meer hoe ik me uit haar greep heb weten los te krijgen, maar volgende ding dat ik herinner is dat ik doodsbang door de gangen van school er en ik me in een nis verstopte in de hoop dat ik mij voorbij rende. Vervolgens ben ik naar de leraar helt gerend die. Toen ik zijn kantoor in rende zag ik dat er iemand bij hem was en ben toen het kantoor gerent waar ik altijd de pauzes doorbracht en daar onder de tafels gedoken. Ik weet niet meer hoelang ik daar heb gezeten, maar wel dat leraar helt tegen mij bleef praten tot er onder vandaan kwam.

 Niemand weet wat er precies is gebeurd. Ik vertelde niet veel aan mijn ouders. Het meest hebben ze van de moeder van een vriendin die ook die klas zat gehoord.  We weten wel zeker dat er meerder is gebeurd, aangezien dat er ook meerdere keren  blauwe plek in de vorm van een hand van een volwassenen op mij te vinden waren.

Mijn moeder heeft leerplichtambtenaar een politie na de laatste dag erbij geroepen. Er zijn verschillende gesprek geweest. Uit de gesprekken kwam dat school vond dat  leren is goed had gehandeld en dat mijn ouders toch moest begrijpen hoe kwetsend het was voor een jongen om door een meisje op de grond te worden gegooid.  mijn ouders hebben getwijfeld om aangifte te doen bij de politie maar omdat ze besefte dat het een hele wil om een hele jonge leer is ging dat ze dan helemaal geen toekomst meer  om met kinderen te werken hebben ze besloten om het niet te doen.  Ik ben er blij mee. Ik vind dat zij zelf ook een slachtoffer is. Was de directeur. 

Zelfs 10 jaar na dat alles is gebeurd kan het nog met de problemen zijn periodes waarbij ik veel last heb van flashbacks, paniekaanvallen en angstaanvallen en ik ben nog steeds als de Dood voor leraren te staan en iets moeten vertellen. jarenlang was ik zo bang voor mijn fout dat als ik er naar een maakt het voor mij net zo pijnlijk was als een fysieke klap.