Ik was verliefd op een vrouw, in deze tijd durfde ik daar nog niet voor uit te komen. Ik deed alles om bij haar in de buurt te kunnen zijn. Al was het een rare situatie, qua leeftijd had ze bijna mijn moeder kunnen zijn. Ik ontspoorde helemaal en na een tijdje  ben ik toen weggelopen van huis, en bij haar en haar man gaan wonen. Zij vingen mij op, omdat ik depressief was. Niet heel veel later bleek dat dit een hele grote fout was. Haar man misbruikte mij, en later werd ik gedwongen om seks te hebben met mannen voor geld. Ik was zo depressief dat ij niet meer logisch kon denken, ik wilde vluchten maar durfde niet. Hij was zo groot en sterk en manipulerend dat ik geen kant op kon. Uiteindelijk na 3 jaar leerde ik een man kennen, hij was heel lief voor mij. Maar wist niet van de situatie. Die man waar ik bij woonde kon dit niet hebben, de spanningen liepen nog hoger op. Tot een moment dat ie mij volledig in elkaar sloeg. Ik ben toen gevlucht en bij mijn vriend terecht gekomen. Hij heeft mij nog jaren gestalkt, totdat de rechter hem een contactverbod gaf. Ik heb nooit echt die periode verwerkt. Ik ben vaak bij een psycholoog geweest, en emdr gehad. Maar het helpt steeds maar tijdelijk. Ik heb een paar mensen om mij heen die wel (gedeeltelijk) weten wat er gebeurd is. Maar ik kan er niet over praten. Ik schrijf wel veel . Maar ik vind dat ik het ze niet kan aandoen om mijn shit bij hen te leggen. Ik voer dagelijks de strijd tussen 'ik wil wel hulp, en praten/schrijven' en ' ik moet dit alleen doen, mag niemand hier mee lastig vallen' ik ben nu volledig op. Ik sta op een wachtlijst bij een psycholoog. Maar duurt nog tot februari voordat ik daar terecht kan. Ik weet niet meer hoe ik deze 1,5 maand door moet komen.