ik vertrouw niemand meer

na jaren van vershillende  therapieën  op deze site beland..

weet terwijl ik dit typ niet zo goed of ik dit wel wil vertellen, maar merk dat er niemand in mijn omgeving is die snapt hoe ik mij voel .

ook wil ik niet zielig gevonden worden dus doe ik vaak (eigenlijk altijd) alsof alles goed met mij gaat.

op mij 15e kreeg ik mijn eerste vriendje.. super leuk!! maar na een half jaar sloeg zijn gedrag om.( in wat hij noemde... je haalt het bloed onder mijn nagels vandaan “gedrag”)

de eerste keer kan ik mij nog als de dag van gisteren herinneren.

op het schoolplein in de pauze stonden wij met nog wat andere klasgenoten(zaten in de zelfde klas) de bel ging en iedereen liep naar het klas lokaal.

hij en ik bleven nog wat kletsen buiten , tot hij uit het niets mijn keel dichtkneep en tegen de muur duwde.

zijn ogen werden voor mij zo donker en gevoelloos dat ik dacht ,dit is niet goed. los van dat ik het niet leuk vond dat hij mij ineens uit het niets pijn deed werd ik bang van de blik in zijn ogen.

ik weet nog dat er vanuit een raam geschreeuwd werd door een schoolgenootje laat haar los ,laat haar los en dat ze op de ramen bonkten.

hij hoorde haar niet ,en hij hoorde mij ook niet.ik voelde mijzelf zwak worden en net voor ik helemaal weg trok liet hij mij los.

daarna is voor mij een blur ,ik weet wel dat ik op de toilet zat en daarna weer naar de klas ben gegaan alsof er niks gebeurd was.

ik ging naast hem zitten in het lokaal en hij zei sorry.... maar je maakt mij soms zo boos.

de jaren erna werd het erger en erger van een kussen op mijn hoofd drukken tot ik buiten bewust zijn raakte ,mij snachts uit bed schoppen zodat ik op de grond moest slapen , seksuele handelingen doen met hem wat ik niet wilde mij opsluiten op de toilet een nacht lang, dreigingen over het pijn doen van familie ,een mes op mijn keel zetten ,met vuur spelen 2cm van mijn gezicht ,schoppen.spullen kapot maken waar ik waarde aan hechte. plus daarbij erg veel emotionele mishandeling.

na 9 jaar heb ik hem met een ander meisje in bed betrapt . voor mij was dat de druppel(hoe stom ook)

zijn reactie was..... wij zagen je aan komen lopen en wilde kijken hoe je zou reageren .

voor mij was het klaar.

voor hem niet aangezien hij daarna naar mijn huis bleef komen en mij stalken via de telefoon

hij heeft zelfs met een viertonner(van de defentie )mijn huis in proberen te rijden, er stond een lantaarn paal voor die hij niet gezien had ,dat was voor mij een mazzeltje.

na deze relatie vertrouwede ik niet veel mensen .

Mijn zwager wel . dit was fout.

hij was als een broer voor mij, al zag hij mij als een prooi.

ik paste elke week op mijn nichtje en weet nog dat mijn zus vaak later thuis kwam dan hij.

hij zat altijd al te ouwehoeren wat ik onprettig vond maar niet veel bij nadacht.

op een avond was mijn zus aan het over werken en hij kwam thuis ,ik vertelde hoe het oppassen was gegaan en dronk nog een glas drinken.

mijn nichtje zat heerlijk in de box in de woonkamer te spelen (ze was misschien net een jaar oud)

ik stond op en hij ook , uit het niets tilde hij mij over zijn schouder lachend.

ik vond dit niet leuk en zei dat hij mij neer moest zetten.

hij deed dit niet , hij deed de gang deur naar boven open en liep met mij op zijn schouder naar boven .

ik heb mij aan alles proberen vast te houden wat ik tegen kwam tot bloedende handen aan toe .

mijn geschreeuw hoorde hij niet!

boven aangekomen plofte hij neer op het bed van hem en mijn zus,

hier probeerde ik uit zijn houtgreep te komen maar dit lukte mij niet .

wel was ik inmiddels gedraaid en zat ik nu half op zijn schoot en niet meer op zijn rug.

ik beef schreeuwen en vechten omdat ik dit niet wilde.

hij beet mij in mijn rug en gromde plus zei mijn naam.

dit was ook het moment dat ik los kwam (eindelijk) ik rende naar beneden gaf mijn nichtje een kus en rende het huis uit.

ik fietste naar huis ,halverwege ben ik gestopt en barste ik in huilen uit.

mijn handen waren hevig aan het bloeden dus ik pakte een zakdoek om het eromheen te wikkelen en fietste verder naar huis en ging gelijk douchen .

ik voelde mij zo vies!!

een paar jaar later had ik inmiddels nog een nichtje erbij en ik weet nog dat de zolder omgebouwd was .

mijn zus zou mij dit laten zien (plus nog een paar andere familie leden , het was op een verjaardagsfeestje)

voor ik het door had was ik als enige die naar boven liep ,mijn zus moest voor ze de trap op kon lopen toch beneden blijven om een luier te verschonen.

dus hij liet mij de zolder zien.

ik dacht ondertussen wel ... ik wil niet met hem alleen zijn maar ach….er gebeurd vast niks. er zijn zoveel mensen beneden .

boven aangekomen ging ik zitten om bij te komen van het trap lopen . dit had ik nooit moeten doen !!

hij stond achter mij en ik hoorde een gerinkel wat ik niet kon plaatsen dus ik keek om.

hij had zijn broek uit gedaan en zijn geslachtsdeel hing open en bloot .

zijn vraag was of ik even wilde....

ik zei gadever en rende naar beneden.

ik rende naar de toilet om op adem te komen ik wilde niet dat de mensen mij zo overstuur zagen.

na 30 /60 minuten kwam ik uit de toilet en deed zoals altijd alsof er niks aan de hand was.

ik kon ook niet naar huis aangezien ik met iemand anders mee was gereden.

na 7 jaar kwam hij vragen waarom ik aldoor zo snel weg ga bij verjaardagen, afstandelijk ben  en waarom ik niet meer wilde oppassen.

zijn vraag: vind jij je nichtjes niet leuk meer?

ik heb hem toen verteld wat de reden was ,hij begon te huilen en zei dat het allemaal een geintje was en zei dat  hij  de verkeerde zus gekozen had en mij wel zag zitten.

Na veel gedoe kwam hij een aantal maanden later in een psychose ,tijdens dit heeft hij aan mijn zus verteld dat hij mij wat aangedaan had .

Na vele gesprekken met mijn zus en weken later besloot zij om terug te gaan naar hem.

Ik heb op dat moment voor mijzelf gekozen en heb het contact met mijn zus verbroken .ook omdat zij niet kon zien hoe ziek hij is en wat hij allemaal gedaan heeft . niet alleen bij mij maar bij meerdere mensen bleek achteraf,plus hij leefde een dubbel leven met meerdere vrouwen ,dus misschien zijn er nog veel meer zoals ik .

Mijn nichtjes zie ik hierdoor ook al inmiddels meer dan 3 jaar niet meer .

Dit doet pijn!

Mensen in mijn omgeving snappen mijn paniek aanvallen, emoties en triggers niet. Vandaar dat ik hier mijn verhaal doe in de hoop dat er iemand is die mij wel een beetje begrijpt.

Ik voel mij schuldig ,kapot,leeg,emotioneel en alsof mijn batterij op is .

Al ga ik wel door om maar niet te laten zien hoe op ik eigenlijk ben .omdat ik niet wil dat anderen zich zorgen om mij gaan maken

Dit resulteert in lichamelijke klachten onderanderen ptss en ben 3 week geleden dan ook op de spoedeisende hulp beland na een dag en nacht mega veel pijn op de borst te hebben gehad. Afgelopen week 45 min op de grond liggen rollen van de pijn in mijn rug en zo zijn er inmiddels een waslijst aan onverklaarbare klachten (door de stress)

Inmiddels ben ik 37 jaar ,Gaat dit ooit over??