In elkaar geslagen. Weet het allemaal niet meer.
Hallo,
Ik ben 8 oktober tijdens het uit gaan in elkaar geslagen. Ik kan mij niet alles herinneren. Ik weet nog steeds niet precies waarom. Waarschijnlijk door iemand die erg aan de coke zat. Ik ben voor iemand anders aangezien denk ik, of heb een verkeerde grap / opmerking gemaakt. Ik werd voor de aanval al benaderd door mensen die agressief op mij over kwamen en dat voelde al niet goed. Juist om van die situatie weg te komen heb ik mij omgedraaid en ben ik weggelopen. Ik ben toen als nog in mijn rug aangevallen. Ik weet niet of het een of meerdere mensen waren. Ik had blauwe plekken op mijn bovenarmen op precies dezelfde plek, je kon vingertoppen zien in de blauwe plek. Ik denk dus dat ik ook van achteren beetgepakt ben. Ik ben aangevallen, op een gegeven moment op de grond beland, opgestaan en toen weer aangevallen. Uiteindelijk heeft iemand mijn aanvaller(s) bij mij weggehaald. Ik kan mij echter alleen deze vlagen herinneren. Dat ik uit het niks in mijn rug iets voelde, dat ik weer stond en het beeld dat ik op de grond lag en het uiteindelijk stopte. Echte details heb ik niet meer. Ik weet ook niet hoe lang het geduurd heeft. Ook is mijn telefoon kapot getrapt. Ik kwam pas laat de volgende ochtend thuis met het OV. Die nacht was heel eenzaam, ik voelde me zo hulpeloos. Ik heb veel gehuild op het station en in de trein, maar de meeste mensen keken weg. Mijn benen waren meteen helemaal stijf en blauw. Mijn rib is gekneusd. Ik had een blauw oog en hele pijnlijke kaak. Mijn beide enkels zijn gekneusd. Alles deed pijn. Ik heb nog steeds hoofdpijn en problemen met slapen, focus, te veel prikkels. Ik probeer me staande te houden, maar eigenlijk voel ik me radeloos. Ik heb het gevoel dat het bijna niet aan anderen uit te leggen is hoe laf en bruut deze aanval was. Ik ben best stevig, ik soort veel, heb altijd geskateboard en ook vechtsport gedaan. Ik kan goed inschatten hoe impact voelt en weet heel goed hoe hard en grof deze aanval geweest moet zijn. Ik denk oprecht dat als er niet iemand ingegrepen had, ze me dood hadden kunnen trappen. Ik heb een ct scan gehad en röntgenfoto’s, maar ik had geen breuken. Ik ben bang dat veel mensen nu denken, het viel wel mee, anders had je wel wat gebroken. Ik weet het eigenlijk allemaal niet meer. Ik wou dit gewoon graag van mij af schrijven.
7 Reacties
Wat krachtig dat je van je af hebt geschreven, dankbaar dat je dit kon doen, je de heftige aanval hebt overleefd. Het is een paar mnd verder na je bericht, je gaf aan dat je professionele assistentie ging zoeken bij de verwerking, is dit inmiddels gelukt? Of wachttijd?
Sterkte, kracht bij de verwerking
Het is nu enige tijd verder. Er is inderdaad wachttijd voor EMDR therapie. Ik heb helaas ook nog steeds kaak problemen. Hiervoor ben ik onder behandeling bij een fysiotherapeut. De rechterkant van mijn gezicht is nog steeds zichtbaar gezwollen. Er lijkt bindweefsel te zitten en de plek is nu nog steeds gevoelig. Ik vind dit vooral vervelend omdat ik elke keer als ik in de spiegel kijk en dat zie er weer aan moet denken. Of als mijn kaak pijnlijk is na eten bijvoorbeeld ook.
Ik heb momenten dat het beter lijkt te gaan, maar ook momenten dat het in een keer een stuk slechter gaat, dan slaap ik bijna niet en voelt het alsof het vorige week is gebeurd. Wat me ook zwaar valt is het gebrek aan herinneringen. Ik heb van me zelf een heel goed geheugen. Het klinkt misschien vreemd of overdreven, maar ik herinner echt bijna alles vanaf mijn bewuste leven. Ik heb herinneringen van de aanval alsof ik van buiten af naar me zelf kijk. Flarden en fragmenten, maar geen échte herinneringen. Ook geen gevoel van hoe veel tijd er voorbij is gegaan. Het voelt alsof de mensen die mij dit aangedaan hebben een gat in mijn leven hebben geslagen. Alsof er een breuk is ontstaan in het “eigen zelf” wat ik ooit was. Ik hoop dat de EMDR therapie me zal helpen.
Goed van je dat je gemakkelijk praat over wat je aangedaan is. Herkenbaar is je opmerking dat je niet gemakkelijk je ervaring meter anderen kunt delen. Als je geen lotgenoot bent kun je je niet voorstellen wat de impact is van deze misdaad. Zeker dat wat je emotioneel is aangedaan is niet te bevroeden. Dat maakt je vaak ook zo eenzaam.
Ik hoop dat de politie de plaats delict scherper in de gaten houdt en zo aanknopingspunten kan vinden. De daders mogen er niet mee wegkomen.
Zoel snel professionele hulp, hoe eerder hoe sneller je van deze ballast kunt bevrijden. Het gaat anders steeds meer een deel uitmaken van je leven. Dat mag niet gebeuren.
Bedankt voor je reactie. Ik merk zelf inderdaad ook dat ik mentaal geraakt ben. Ik heb het een en ander meegemaakt in mijn leven, maar dit valt me echt heel zwaar. Al weet ik ook dat ik er uit zal komen, want dat is mijn aard.
Ik heb al aangifte gedaan. Ik ben in mijn aangifte eerlijk geweest over dat ik niet alles herinner en doordat ik van achteren aangevallen ben niet precies heb kunnen zien wie het waren. Dit maakt het lastig. Ik kende de mensen die daar waren verder ook niet persoonlijk. Ik kan dus geen getuigen bij naam noemen verder. Ik hoop dat er nog wel wat voortkomt verder uit het politie onderzoek.
Ik zal zeker professionele hulp zoeken en ik heb zeker wat aan je bericht. Alle vriendelijke en menselijke reacties helpen mij nu. Ik praat ook wel makkelijk over het voorval met mensen in mijn omgeving, ik merk alleen dat er een deel van de ervaring is wat bijna niet te delen is, ook omdat het zo “gefragmenteerd” in mijn eigen geheugen zit. Ik denk dat ik hier inderdaad hulp bij nodig zal hebben om dit te verwerken op een goede manier.
Op de eerste plaats vind ik het bijzonder sneu dat ik nu pas op je bericht reageer. Je wil de brute aanval op jou van je afschrijven, maar je wil ook weten of je geloofwaardig bent. Je niet aanstelt.
Zo’n verhaal verzin je niet! En dat je niet gebroken hebt maar wel veel kneuzingen en andere ongemakken, komt omdat je gelukkig veel sport en lenig bent door de zelfverdedigingssport. Daar je dan in de rug aangevallen wordt, helpt dan niet.
Naast het fysieke geweld ben je ook mentaal geraakt. Dat lees ik wel uit de vragen die je je zelf stelt.
Ik begrijp dat je medisch onderzocht bent. Je hebt daar je verhaal gedaan. Hebben zij je niet doorverwezen naar de politie om aangifte te doen. Ik verwacht dat je niet het enige en laatste slachtoffer zult zijn van zulke laffe daders. Je hebt o.a. Ook schade aan je telefoon. Misschien kun je in overleg met de politie nagaan wie getuigen zijn geweest en je geholpen hebben. Het kan voor je verwerking van belang zijn.
Ook een gesprek met je huisarts wil ik je aanbevelen om na te gaan of professionele hulp nodig is. Je mag niet lang met deze ervaringen blijven lopen.
Ook een gesprek met een medewerker van Slachtofferhulp kan veel voor je betekenen. Je hebt het nummer van ze.
Laat me weten of je iets aan dit bericht hebt gehad of als je nog vragen hebt. Sterkte in ieder geval