Hai, ik kom hier eigenlijk omdat ik met een vraag zit die op mij drukt. Heeft aangifte doen nog wel zin na 12 jaar? Tijdens het uitgaan ben ik toen door een vriend/kennis verkracht. Ik heb hier altijd veel last van gehad al had ik dat eerst niet altijd door. Ik ben al jaren in therapie maar ik had het er nog nooit overgehad. Nu wel en het is een harde klap. Maar ook heb ik nu pas echt de woede. Wie geeft hem het recht mijn leven overhoop te gooien? Dus denk ik aan aangifte doen. Maarja het is dus al heel lang geleden (ookal verjaart het niet) ik heb echt 0 bewijs. En er zijn ook geen getuigen denk ik, niet van mijn kant ieder geval. Misschien een camerabeeld? Zou dat nog kunnen na zolang geleden? Het was wel buiten. Maar het zal er wel niet er opstaan.
Ook besluipt mij het gevoel van jeetje, na 12 jaar nog? Kom je een beetje laat mee
Ik ben benieuwd of andere hier zich misschien in herkennen.
Dank
15 reacties
Als je er last van hebt...lijkt het mij nooit te laat. Je kan altijd een oriënterend gesprek met de politie aanvragen. Heel veel sterkte 🍀
Hai Roza, ja dat is waar maar dat vind ik ook al best een stap. Het lijkt me spannend om dat gesprek aan te gaan met het risico dat iemand zegt dat die je niet gelooft of dat er niets meer aan te doen is en de dader dus vrolijk verder kan
Hallo Quinn,
Hier een vergelijkbaar verhaal, maar dan een aanranding i.p.v. verkrachting...
In mijn geval bijna 7 jaar geleden en ook héél erg de twijfel en het gevoel "heeft het nog wel zin?"
Ik heb wel 3 screenshots van gesprekken destijds, waarin hij praktisch gezien toegeeft wat hij heeft gedaan. Maar is dit genoeg bewijs..?
En wil ik mezelf na al die tijd en al die pijn en verdriet, nog eens heel lang kwellen om zo'n heel proces aan te gaan..?
Wellicht zonder enige gerechtigheid of consequenties..?
Ook ik ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen!
Hai Pluisje,
Dank voor je reactie en wat vervelend dat je hier nu ook mee zit. Ik denk dan ook van het is hoogst waarschijnlijk dat het nooit tot een veroordeling komt en wat heb ik er dan aan? Misschien dat ik dan wel hele nare reacties krijg. Maar als ik het doe heb ik wel het gevoel dat ik eindelijk na zo lang voor mezelf op kom en erken dat dit niet ongestraft kan. En ook dat diegene dat inziet. Een afsluiting
Hai Quinn,
Allereerst: wat verschrikkelijk dat dit je is overkomen. Wel enorm goed dat je het hier deelt, nadenkt over wat je wilt en om advies vraagt.
Helaas vind ik het lastig in te schatten of politieonderzoek na deze tijd nog iets op kan leveren en hoeveel bewijs daarvoor nodig is. Maar wat ik wel wil zeggen: aangifte doen is NIET te laat en nooit onzinnig! Alleen al voor jezelf kan dit veel opleveren. Ik heb na mijn aanranding aangifte gedaan en alhoewel dit meteen na het incident was ben ik vooral blij omdat het mij rust bracht. En daar is het nooit te laat voor.
Nu aangifte doen kan natuurlijk wel weer nare gevoelens oproepen en voor teleurstelling zorgen, dus ik snap je afweging. Maar in dit opzicht is het misschien goed om te bedenken: je kunt op elk moment in het proces weer stoppen. Mocht je daar tegenover iemand zitten, je verhaal delen en de aangifte vervolgens toch niet door willen zetten is dat ook helemaal oké!
Ik snap hoe lastig de afweging is. Misschien kan het je ook helpen om te sparren met je therapeut of mensen om je heen.
Veel succes en je mag je updates hierover altijd weer met ons delen :)
Liefs
Hai JohannaS,
Dank voor je lieve steunende bericht. Ik ga erover nadenken.
Ja precies!
Het grootste gedeelte waarom ik wél aangifte overweeg, is omdat ik hoop dat dat een stukje verwerking en inderdaad afsluiting bied. Daarnaast weet ik dat hij nog steeds met kinderen/jongeren werkt en dat maakt me héél kwaad! Ik kan natuurlijk niks veranderen aan het verleden en aan wat er met mij gebeurt is. Maar ergens voelt het ook als soort verplichting om er alles aan proberen te doen dat het niet opnieuw gebeurt bij anderen. Ik weet natuurlijk dat het niet realistisch is dat hij jaren achter de tralies verdwijnt, en daar heb ik ergens ook wel vrede mee. Maar het zou al zo fijn zijn als hij geen VOG meer zou kunnen krijgen. Zodat hij niet meer met kinderen kan werken. Maar ook daar is helaas een veroordeling voor nodig.
Deze tweestrijd is echt zó frustrerend...
Hoi Quinn
Ik heb zeel aangifte gedaan na 24 jaar, wat mij betreft is aangifte doen altijd zinvol omdat je iets van de werkelijkheid zichtbaar maakt. Bovendien is er in Nederland geen verjaringstermijn wat verkrachting betreft.
Heeft dat niet ook met de leeftijd van de dader te maken? Als deze destijds tussen 12 en 16 was...verjaart het na 20 jaar. Na 16 niet....zo begreep ik het. Of...is dat veranderd? 🙈
Het uitspreken zou al helpen zei de politie tegen mij. Aankomende 14 e wil de politie mij spreken....ze geven aan, dat ze heel directe vragen gaan stellen....over iets dat je wellicht nog nog hebt uitgesproken. Daar moest ik me in elk geval op voorbereiden.
Wat heftig, ik heb gelijk erna aangifte gedaan. Eerst krijg je een informatief gesprek om te kijken of een aangifte zin heeft. Dat kan je dan het best aanvragen. Ik heb 2 jaar geleden aangifte gedaan tegen verkrachting en heb volgende maand eindelijk de rechtzaak. Het is het helemaal waard. Ik kan niet wachten om gerechtigheid te krijgen!
Goh...twee jaar wachten op een rechtzaak? Wauw... Dat is lang zeg... ongelooflijk....
Nou ik heb net even gebeld met afdeling zeden. Ik heb de vraag ook bij hun gelegd. Eigenlijk gaf zij aan dat het geen zin heeft. Ze vertelde gewoon hoe wederpartij mn verhaal dan onderuit zal proberen te halen dus dat mijn verhaal dan als een huis moet staan. Maar dat staat het niet want ik weet niet precies alles meer en ik was ook niet nuchter geen bewijs en geen getuigen..
Ze wenste me stertke dus tja
Nou... Dat is ook voor mij niet erg bemoedigend helaas...
Wat frustrerend, ook voor jou..!
Wat een vervelende reactie van de politie. Heeft ze nog iets gezegd over een melding doen in plaats van aangifte? Dat is misschien wel een optie?
Ik vind het trouwens heel dapper dat je gebeld hebt! Ik ben zelf nog steeds moed aan het verzamelen...