Mijn verhaal betreffende de jaren '70 in het jongenstehuis/internaat te Harreveld.

Ik ben regelmatig door de broeders/leiding lichamelijk en met verbaal, fysiek geweld of psychisch te pakken genomen.. heel vaak met harde hand en nekklem en herhaaldelijk in het isolatiecelletje van het huis geplaatst.
Regelmatig had ik dan ook de striemen in de nek en af en toe blauwe plekken van het hardhandig aanpakken, na volgens mij onterechte beschuldigden waarbij ik onterecht als opruier betiteld werd.

Door dit had ik ten tijde wel wat psychische verwardheid opgelopen, ik was ontzettend bang en dacht echt dat ik mijn kop niet mee had en dat ik anders was dan een doorsnee kind.

Ook op de internaatschool werd ik door 1 leraar "Wiskunde"  herhaaldelijk met harde hand aangepakt,  waarschijnlijk als voorbeeld naar de anderen.

Op school zelf was er totaal geen controlle en werd ik regelmatig, als pispaal neergezet naar de anderen.

Er werd überhaupt niet over verbaal, fysiek of psychische geweld op school in de groep, door de leiding/broeders gesproken, eerder ontweken! Pedagogiek of opvoedkunde was ver van dat op vele momenten.

Mijn broertje zat een paar groepen lager en heeft met seksueel misbruik te maken gehad, ik op wat seksuele intimidatie en seksuele toenadering, van 2 broeders daar van verschoont gebleven.

Ik ben in onderhandeling, om het of bij het opnieuw geplaatste "kopie" beeld ter nagedachtenis aan de broeders te Harreveld, een extra plaquette te laten plaatsen met de extra informatie, gezien de toch wel ernstige feiten -zie ook de excuses van kerk en rijk aan de slachtoffers en rapporten van diverse commissies"  die zijn geweest in diverse katholieke tehuizen waar broeders/leiding de daders van waren..

"Ik heb inmiddels een gesprek gehad met een beleidsmedewerker van kunst en cultuur.. wordt vervolgt."

Dit voor "de kinderen van de rekening" al die deze narigheid ook hebben mee gemaakt en velen die het met zich mee moeten dragen..en ook om dit soort van verleden kenbaar te maken.


Voor de buitenwereld en mijn kinderen en kleinkinderen ben ik de leuke gezellige opa.
Zodra ik het weer eens moeilijk heb begrijpt mijn vrouw het dat wat mij is aangedaan.

Ben gelukkig maar met een verleden!

Tot zover mijn "korte" verhaal, betreffende mijn plaatsing in één van de internaten jaren '70.

Ik wens alle lotgenoten, ondanks alle nare ervaringen, een gelukkig en vooral gezond leven verder, en geniet van de kleine dingen!

Groet