Hoi! Sinds drie/vier jaar ben ik slachtoffer geworden van stalking/bedreiging. Omdat er meer mensen bij werden betrokken, werd dit (gelukkig) vrij serieus genomen en is mijn stalker uiteindelijk opgepakt. Nadat hij een gedeelte van zijn gevangenisstraf had uitgezeten kwam hij voorwaardelijk vrij. En ging al snel weer de mist in 8-)

Inmiddels zit hij dan ook alweer bijna een jaar in voorlopige hechtenis.

Nu heb ik zelf de afgelopen jaren eigenlijk altijd gezegd dat ik absoluut niet naar rechtszittingen wilde, omdat ik het hem gewoon simpelweg niet gunde dat hij me zou zien (dat voelt als een beloning van zijn stalking ofzo). Om dezelfde reden wil/wilde ik ook geen gebruik maken van het spreekrecht (want vertellen wat het met me heeft gedaan, welke gevolgen het heeft gehad voor mij en mijn familie/omgeving > vindt hij alleen maar leuk om te horen). 

En daarnaast ben ik altijd bang geweest voor wat het met me zou doen. Wellicht dat ik wat dingen heb weggestopt, en het lijkt me naar als dat ineens allemaal naar boven zou komen. Het blijft namelijk best heftig dat iemand blijkbaar zo ziek is, dat hij zijn eigen leven ruïneert, om mij lastig te vallen/proberen te ruïneren.

Nu merk ik alleen dat ik de afgelopen periode ineens weer meer aan de dader denk (of zit na te denken over hoe hij er ook alweer uit ziet of nadenk over zijn gevangenisleven). En dat ik me ontzettend afvraag met 'wie' of 'wat'ik precies te maken heb. Hoe gevaarlijk is hij bijvoorbeeld? En waarom ik? Dat is eigenlijk wel iets wat ik wil weten.

Herkennen jullie dit of hebben jullie ook dit soort ervaringen gehad? En zijn jullie weleens naar een rechtszitting geweest, en zoja, hoe voelde dit?

Liefs.