Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Hoi,

Ik hou heel veel van mijn vriend en hij is een hele lieve goeie jongen! Maar hij heeft 2 persoonlijkheden. De lieve jongen en een stuk minder lieve, verslaafde jongen. een tijdje geleden ben ik door de minder lieve versie van mijn vriend aangerand in m’n slaap. Toen we erover praatte zei hij dat hij dit in zijn slaap deed en het niet meer zou doen. Nu een klein maandje geleden is het geëscaleerd en ben ik door hem ‘verkracht’. ( ik heb nog moeite met de term omdat hij me geen pijn wilde doen). We wonen nu niet meer samen, maar hebben nog een relatie. Hij is in therapie voor een seksverslaving, hier kwam het gedrag namelijk vandaan. Ik wil hem heel graag steunen in zijn therapie maar merk dat ik het moeilijk vind om de relatie te behouden maar ook om de relatie te verbreken en ik wilde deze worstelingen graag even delen. Ik merk ook dat ik niet meer toe ben aan fysiek contact buiten knuffelen om en zo voelt het eigenlijk naar heel de wereld toe. Ik wil eigenlijk ook graag in een  fysieke setting kunnen praten met lotgenoten. Weten jullie nog iets? 

Hoi allemaal

Als eerste wil ik even zeggen dat ik Dankbaar ben , dat ik dit eindelijk heb gevonden.

Na jaren van Therapie, emdr en mindfullnis kan ik zeggen dat het moeilijkste achter me ligt . Ik heb nou een rugzak vol met hulptools. Ik begin mezelf te kennen en wat ik nodig heb op moeilijke momenten. En ik ben lief voor mezelf.

Ik ben misbruikt door mijn vader en toen hij uitgekeken op mij was , leende hij me uit aan andere mannen. Mijn geluk was dat ik altijd omringd was door dieren . Zo heb ik toch warmte en liefde gehad. Ik merk alleen dat ik nog steeds geen band met mensen heb. En ik weet niet of dat nog gaat lukken. Het probleem is dat je weinig mensen hebt om mee te praten. Ik ben niet eenzaam daarvoor ben ik veel te graag alleen ,maar soms verlang ik erna dat iemand me ziet en me kent.

Sterkte voor iedereen hier ♡

Beste allen,

1,5 jaar geleden kreeg ik spontaan last van een gebeurtenis dat dateert uit mijn jeugd (12-13 jaar). Het gaat hierom een persoon die ik goed ken en mij handelingen heeft laten doen bij hem. Dit gaat ook om een jongen die 2 jaar ouder is. Ik kan het niet verwerken, ik heb 1 jaar lang hulp gehad van een psycholoog en ook emdr behandelingen gehad. Echter heb ik nog steeds enorm veel last. Het uit zich in het bijna niet kunnen werken vanwege de dominate gedachten tot aan het slapen en wakker worden met die gedachten. Het domineert mijn hele leven zo enorm dat ik nergens van kan genieten. Mijn hoofd voelt vaak verdoofd aan van al dat denken. Ik heb uiteindelijk met alle moed die ik verzameld had die jonge ( nu een man ) aangesproken. Hij gaf aan ook veel last van te hebben en benadrukte dat hij zelf ook jong was en niet wist wat die deed.
Heeft iemand hier ervaring mee een lotgenoot? 

Zedenzaken verjaren inmiddels niet meer geloof ik. Mijn vader heeft mij van in elk geval mijn 9e tot en met mijn 12e structureel seksueel misbruikt. Ik ben rond mijn 14e van huis weggelopen en in het jeugdzorgcircuit terecht gekomen. Na jaren van therapie, EMDR, schema, lichaamsgerichte therapie blijft het een onderdeel van wie ik ben. Bepaalde triggers blijven aan staan en mij veilig voelen binnen een relatie blijft een ding. Ookal heb ik echt een hele lieve partner.

Daar het mijn vader betreft, mijn moeder ervoor heeft gekozen om bij mijn vader te blijven en tegen mij te zeggen dat een man van haar zus ook weleens aan haar gezeten heeft, 🙄 mijn zusje ervoor kiest om onderdeel van het gezin te willen blijven. Kortom ik ben het zwarte schaap.

Het lastige met zo'n rechtzaak wordt denk ik dat mijn moeder niet verplicht is om te getuigen. 

Hebben jullie hier ervaring mee? 

Hallo allemaal,

Tijdje geleden heb ik hier mijn verhaal gedaan. Ik ben van m'n 14e tot 17e online gegroomed. Ik deed aan sexting met die man en stuurde ook naaktfoto's.

Ik probeer nou weer met jongens en meiden te praten online. Maar zodra de persoon waarmee ik praat ook maar iets seksueels stuurt, raak ik in paniek. Ik ben er een paar keer in meegegaan en dat ging helemaal mis. Paniek, hartkloppingen en blokkeren.

Ik probeer nu goed mijn grenzen aan te geven, maar als iemand aandringt ga ik toch een beetje mee. Ik voel me achteraf gebruikt en vies. Ik voel me een slet. Ik kan gewoon niks meer. Ik ben bang dat ik ook helemaal geen seks kan hebben, als ik niet eens wat online kan doen. Alle jongens/mannen doen me aan "hem" denken. Ik ben wantrouwig en dat is voor veel een afknapper.

Is er iemand die zich ook zo voelt?

Xxx Maaike

Mijn verhaal.

Tussen 2019 -2021 ben ik paar maal sexueel misbruikt door mijn inmiddels expartner. 

Daarnaast vertoonde hij via chats grensoverschrijdend gedrag. Aangezien ik in verbouwing van mijn huis zat en hij een aannemer geregeld had was er ook sprake van machtspositie omdat niet alles vlekkeloos verliep wat zelfs resulteerde in rechtszaak met deze aannemer waarbij mijn partner de enige getuige was die ik had.

In 2018 is de relatie even uit geweest maar ik moest toen contact houden ivm verbouwingsactiviteiten. Hierdoor is relatie weer opgebloeid. Ik moet zeggen ondanks zijn vreemde houding (waarschijnlijk is er bij hem sprake van autisme) heb ik gedurende 3 jaar op seksueel gebied niets bijzonders ervaren. De problemen kwamen pas later aan het licht zo rond begin 2019 toen we probeerden de relatie weer voort te zetten. 

De meeste problemen had ik met een tweetal acties van hem:

Zo wilde hij anale sex proberen. Daar heb ik onder druk mee toegestemd. Toen heeft hij onder dwang een anale plug proberen binnen te brengen zonder glijmiddel. Dat deed enorm zeer. Heb hem toen ook van me afgetrapt en gezegd dat experiment hiermee gestopt was. Hij heeft nog wel paar x aangedrongen en voorzichtiger geprobeerd maar dat is uiteindelijk door mij gestopt. Wel probeerde hij vaak nog sm door haren trekken. 

Hij heeft toen zo’n magic wand gekocht die ik moest gebruiken. Op zich niet verkeerd. Maar hij heeft hem eens afgepakt en op volvermogen bij me binnen gebracht terwijl dat niet mocht stond ook op gebruiksaanwijzing en had ik hem gezegd dat dit niet mocht. Hierdoor ben ik vooruit geschoten heb mezelf bezeerd, ik kon week amper zitten ben naar dokter geweest maar uit schaamte niets laten zien zalfje gekregen enz. Dit was echt voor mij wel ernstig misbruik. Dit heeft hij wel beseft en de relatie was ook bekoeld. Helaas vanwege rechtszaak aannemer kon ik niet volledig breken en ook het feit dat hij 3 jaar lang wel vriendelijk en normaal deed, wilde ik geen aangifte doen. 

Daarnaast was hij soms heel dwingend. Was ik bij een vriendin apptje hij of we lekker bij elkaar gevoeld hadden en of we samen langs wilde komen en samen voor hem konden gaan scharen. Ik wist toen niet eens wat dat betekende moest dit opzoeken. Daarnaast vond hij het op eens nog dat ik piercings moest nemen op genitaliën. Dit heb ik uiteraard geweigerd. Maar hij bleef steeds aan dringen. 

Eind 2020 was mijn rechtszaak over verbouwing huis succesvol beëindigd maar ik had meteen andere dingen aan mijn hoofd. Het ging steeds slechter met mijn ouders en het zag er naar uit dat ik ze binnen niet al te lange tijd zou verliezen. April 2021 brak mijn moeder haar heup net thuis van revalidatie kreeg mijn vader hartaanval en kwam hij in het ziekenhuis terecht waar hij een maand later overleed. 

Hectische tijden dus maar ik had mijn partner nog. Tenminste dat dacht ik. Net toen mijn vader in het ziekenhuis ging had ik nog contact met hem zelfs intiem en al. Toen het slechter ging met mijn vader heb ik m nog 1 keer kunnen bellen, hij was verder rustig en sprak mij moed in. Ik moest verbinding verbreken omdat er ander gesprek kwam en daarna bleek ik door hem overal geblokkeerd. 

Ik ben daarop verhaal komen halen bij zijn huis dat is wat geëscaleerd, alleen lawaai hoor buren hadden gebeld politie maar toen heb ik wel besloten ik ga melding dan wel aangifte van dien van al dat grensoverschrijdend gedrag. 

Tja nu doe ik hier mijn verhaal

Inmiddels een jaar verder en psychologen dokters bemiddeling enz. Hij beloofd hulp te zoeken voor zijn autisme maar gooit het op problemen broer en ruzie met derden mijn seksuele aanklacht wordt hier niet in genoemd. Voel me vernederd , gebagatelliseerd. 

Hi Allemaal, 

Het is voor mij de eerste keer dat ik dit doe. Dus ik hoop dat het een beetje te lezen is. Ik ben toen ik 9 jaar (ben nu 31) was seksueel misbruikt door een vriend van mijn moeder. Sinds vorig jaar ben ik het pas aan het herleven. Aan het begin dacht ik, 'Ik word gek', maar mijn gedachten werden steeds echter en gruwelijker. De man heeft mij niet alleen seksueel misbruik maar op alle mogelijke manieren mishandeld. Ik ben in behandeling bij een psycholoog en psychiater. Heb gelukkig goede hulp gevonden. EMDR durf ik nog niet. Ben er denk ik nog niet klaar voor. 

Ik voel me de laatste tijd zo rot. De laatste tijd vind ik het heel eng om in de buurt van onbekende mannen te komen. Ik voel zoveel dingen. Iedereen vindt dat ik zo sterk ben, dat ik goed bezig ben. Maar zo voelt het niet. Het is zo lastig om dit allemaal te hebben naast je baan en prive leven.

Ik zou graag met een lotgenoot willen praten, maar ik weet niet of dat kan hier. 

Hallo

Ongeveer een jaar geleden na EMDR had ik herinneringen aan seksueel misbruik in mijn kindertijd. Destijds schrok ik van wat er in mijn hoofd begon te verschijnen. Beelden/herinneringen die ik niet eerder had. Hoe is het mogelijk dat ik dit mijn hele leven niet weet? Nu ben ik 38 jaar oud. 

Nu, een jaar later, geloof ik nog steeds niet mijn herinneringen die plotseling opdoken.

Natuurlijk is mijn hele leven heel ingewikkeld en problematisch geweest, en als ik kijk hoe mensen die als kind seksueel zijn misbruikt, functioneren, heb ik de meeste van deze problemen. Maar kan ik mijn geheugen vertrouwen? Is wat mij is overkomen na EMDR echt of een soort magie? Wanneer zal ik eindelijk rust vinden en stoppen met zoeken naar antwoorden: is het waar of niet? Wat moet ik doen in dit hele proces?

Help me alsjeblieft of ik word gek!

Heeft iemand van jullie een soortgelijke situatie gehad?

dag allemaal, 

Ik wil me even kort voorstellen, misschien dat ik later meer van mijn verhaal deel. Ik ben een man van 56 die als kind seksueel misbruikt is, door mijn vier jaar oudere zuster en door de onderwijzer die ik in de bovenbouw van de lagere school had. Door dit misbruik ben ik altijd in de war geweest en gebleven over mijn seksualiteit en seksuele en genderidentiteit, en heb ik nooit een serieuze relatie gehad met een man of met een vrouw. 

Ik heb mezelf decenialang verloren in het gebruik van drugs en alcohol en het onderhouden van losse, gevaarlijke seksuele contacten. Drie jaar geleden ben ik gestopt met het gebruik van drugs en drank. Veel geïnvesteerd in mijn herstel daarvan. Na ongeveer een jaar ben ik in therapie gegaan, heb anderhalf jaar schematherapie in een groep gedaan waar ik heel veel aangehad heb maar waar het misbruik is blijven liggen. 

Nu de schematherapie is afgelopen voel ik grote behoefte om ook mijn misbruikverhaal te onderzoeken en zo mogelijk af te sluiten. Ik heb net een boek gelezen, Traumaseksualiteit van Peter John Schouten (zelf een overlever van seksueel misbruik als kind), dat me diep geraakt heeft. Ik word daar namelijk zelf in beschreven, hoe ik in het leven sta, hoe ik met mensen omga, hoe ik met mijn seksualiteit niet kan omgaan. Door de schematherapie heb ik denk ik de tools in handen er ook echt iets aan te gaan doen nu.

Ik weet van het stoppen met drank en drugs dat lotgenoten van heel groot belang zijn voor me (en voor iedereen die hetzelfde meemaakt). Dat ik hier ben is voor mij een eerste stap om ook in mijn misbuikverhaal lotgenoten en steun te vinden. Tot zover maar even. Bedankt voor het lezen.

Hi allemaal,

Op een festival kwam ik de broer van mijn verkrachter tegen. Ik verstijfde weer precies zoals ik toen deed. Ik stond naast mijn zusje die op de hoogte is van alles. Ik vroeg aan haar: “Zal ik het zeggen, wat zijn broertje mij heeft aangedaan?”. Mijn zusje zei: “Nee, wat heeft hij daaraan.” 
 

Hierna volgde een extreme misselijkheid en ik ben uit de menigte mensen gestapt. Mijn tas laten liggen, mijn jas onderweg verloren. Het was allemaal een waas. Na jaren verder, emdr, therapie… Ik vraag me af: Houdt het ooit wel eens op?

Weer die enge gedachten aan de dood. Eenzaamheid, onbegrip en extreme machteloosheid. Politie die tegen me zegt “Doe maar geen aangifte, het heeft toch geen zin.”

Zitten hier lotgenoten die een soort van closure hebben gevonden? Hun ervaring een plekje kunnen geven en los kunnen laten?