Zoon verloren bij vliegtuigongeluk
In zijn examenjaar vertelde onze jongste zoon dat hij na zijn examen een tussenlaag wilde nemen om samen met een klasgenoot en vriend te gaan backpacken. De keuze viel op Zuid Amerika; Nicaragua, Costa Rica en Peru. Op 4 december 2021 hebben we op Schiphol afscheid genomen. Na een enkele tegenslag zagen we de mooiste foto's langs komen en hoorden we prachtige verhalen. Wat genoten ze.
Tot we op 2 februari 2022 een berichtje op teletekst zagen dat er in Peru boven de Nazca lijnen een vliegtuigje was verongelukt met daarin 3 Nederlanders aan boord. Op datzelfde moment belde de moeder van zijn vriend dat er onder een post op instagram een reactie stond "What a sad news", het angstzweet brak ons uit. We zochten contact met BZ maar ook zij konden nog geen informatie geven over de identiteit van de slachtoffers. Midden in de de nacht belde de moeder weer dat beide jongens op de passagierslijst stonden. Op het moment dat ze die stuurde keek ik naar buiten en zag een politieauto de straat inrijden. De grond zakte onder mijn voeten weg en ik weet nog dat ik naar ze schreeuwde dat we al wisten dat onze zoon er niet meer was. In de 2 uur die volgden hebben ze mijn man geholpen onze oudste zoon te bereiken die een weekend met zijn vriendin weg was. Uiteindelijk is dat gelukt en zijn ze vertrokken, ons verdwaasd achterlatend bij de eerste familieleden die inmiddels bij ons waren. Wat volgde waren weken van wachten en onzekerheid. Pas na 5 weken waren de jongens officieel geïdentificeerd en na nog 3 weken zijn ze eindelijk terug gekomen naar Nederland. Op zijn 20e verjaardag hebben we onze zoon begraven. Nu na 2 jaar zij we nog altijd dankbaar voor de steun die we van slachtofferhulp, onze familie agenten en het luchtvaartpastoraat hebben ontvangen.
14 Reacties