Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor verkeersslachtoffers

Verkeersongeval snelweg

Ik heb  3 weken terug een ongeluk gehad op de snelweg. Ik had m’n hond in de achterbak zitten, en we stopten voor een opkomende file en hadden de alarmlichten aangezet. Ik zag in m’n spiegel dat iemand achter me ons niet zag, en toen is er vol met 100/120 op ons ingereden. We stonden zo goed als stil en net iets uitgeweken omdat ik het aan zag komen. Resultaat: 4/5 rondjes gedraaid, hond uit de auto gevlogen het water in, en uiteindelijk tot stilstand gekomen door het aantrekken van de handrem. Nog geen meter voor het diepe water. We zijn meegenomen door de ambulance, zonder dat iemand ook maar wist of m’n hond nog leefde of waar hij was. Hij werd later gelukkig gevonden door de politie langs de snelweg en is naar huis gebracht. Je kunt je voorstellen dat mijn energieke herder, een trauma heeft voor het leven en niet meer zo energiek is als eerst. Ik heb nog veel last van het ongeluk. Ik heb natuurlijk pijn en lichamelijke klachten, maar ik merk dat het mentaal echt slecht gaat. Ik heb nu 2 keer weer in de auto gezeten, maar ik blijf kijken wat er achter me zit, ik schrik van alles, en het is me geen een keer gelukt om zonder huilen de auto uit te komen. Het maakt gewoon niet uit hoe goed je zelf oplet of rijd, als een ander niet uitkijkt krijg je zo een ongeluk. Ik mag sowieso van geluk spreken dat ik het nog kan navertellen. Ik ben op een wachtlijst geplaatst voor een psycholoog, maar ik ben bang dat de angst in het verkeer niet minder gaat worden. Iemand ervaring hier mee? 

Bezig met laden...

9 Reacties

21 december 2023
Ik herken dit allemaal. Zelf ook betrokken geweest bij een auto ongeluk op 21 november en voel nog steeds de angsten ervan. Ik ben onzeker als ik in de auto zit en vermijd drukte. Elk remlicht slaat mijn hart een slag over. Tip: blijf wel rijden, ook al begin je met korte afstanden. Dan wordt de drempel minder hoog.
09 december 2023
Ik herken dit volledig, ik had precies hetzelfde na mijn auto ongeluk.
Ik heb emdr gehad, en dit heeft mijn angst...lees paniek echt weg gehaald, maar mijn onzekerheid niet, dit moet ik zelf terug winnen en gelukkig gaat dit nu eindelijk na 1,5 jaar met stappen vooruit.
04 december 2023
Wat een heftig verhaal zeg. En k geloof goed dat jij en de hond een trauma hebben. Ik heb een fiets ongeluk gehad en sindsdien draag ik een helm en let zeer goed op maar mensen zijn altijd haastig en willen naar huis. En dan vergeten ze de verkeerregels.
Sterkte met alles en hopelijk durf je na een tijdje toch weer auto te rijden.
04 december 2023
Jeetje wat heftig zeg, ik begrijp je heel erg goed, ik ben zelf ook op zoek naar een therapie die mij kan en gaat helpen maar hoor inderdaad goede verhalen over EMDR. Ik wens je heel veel sterkte
Standaard profielafbeelding
WMI
26 november 2023
Wat naar. Ik heb zelf veel gehad aan EMDR therapie na een ongeluk op de snelweg. Dat zou ik dus echt aanraden. Veel sterkte.
21 november 2023
Ik heb een ander soort ongeluk gehad maar herken de angst. Heb zelf goede ervaringen mer EMDR. Maar gun jezelf ook ruim de tijd om alles te verwerken. Sterkte voor jou en de hond.
21 november 2023
Ik ben in 2022 aangereden, ook op de snelweg, door iemand die drugs gebruikt had en doorreed. Ik ben gelukkig niet gaan tollen. Geen ambu. Auto total loss en maandenlange fysio. Wat jij nu vertelt herken ik, qua mentale reactie. Ik heb een tijd lang panisch in de auto gezeten, bijna in tranen, continu achter me kijkend. Flashbacks. Inmiddels is dat met de tijd over gegaan. Ik blijf wel meer alert op wat er achter me gebeurt in het verkeer. Ik heb geen psychische hulp gehad. Was wellicht wel beter geweest.
21 november 2023
Wat heftig om mee te maken! Bedankt voor je bericht. Toch ‘fijn’ om iemand te horen met een beetje hetzelfde verhaal. Fijn om te horen dat het nu wel weer beter gaat. Hoelang heeft het bij jou geduurd?
21 november 2023
Poeh, de echte angst moest gaandeweg slijten. Ik rij snelweg naar mijn werk, dus veel "oefening". Enkele maanden denk ik waarbij de hevigheid de eerste weken het ergst was. De flashbacks kwamen af en toe, sowieso een jaar zo nu en dan last van gehad, maar of ze nu echt geheel weg zijn... durf ik niet met zekerheid te zeggen. Het is heel goed van je dat je hulp gezocht hebt.