Stalking Door Ex

Hoi allemaal, 

Ik ben nieuw hier, uiteindelijk heb ik besloten om mijn verhaal te delen, in de hoop dat ik het zoals ze zeggen een plek kan geven.

Ik leerde mijn ex 7 jaar geleden kennen, ik lag toen net in scheiding met mijn ex-man, ik had het daar erg moeilijk mee. Toen ik een avondje uit was met een vriendin leerde ik mijn ex kennen, vanaf dag 1 droeg hij me op handen, dat voelde geweldig. Soms hadden we wel eens ruzie en dan kon hij ontzettend door het lint gaan, hij pakte dan zijn spullen en vertrok schreeuwend, telkens als dit gebeurde smeekte ik hem om terug te komen, steeds trok hij bij en vergaten we weer alles.

Na twee jaar kochten we een huis en gingen samenwonen, vanaf toen ging alles bergafwaarts. Hij was steeds vaker chagrijnig, meldde zich ziek van zijn werk en maakte ruzie met alles en iedereen, mijn kinderen begonnen ook steeds vaker vragen te stellen wat er aan de hand was, maar ik had geen verklaring, mijn ex wilde niet praten en vond vooral dat het aan mij lag dat hij zo deed. Inmiddels liep ik al een hele tijd op mijn tenen, ik kon nergens meer naartoe zonder dat hij me tig keer belde en aapjes sturen waar ik bleef en waarom ik niet thuis was.

Twee jaar geleden barstte de bom en heb ik definitief gezegd dat de relatie voorbij was. We hebben nog een jaar samengeleefd omdat hij de verkoop van het huis dwarsboomde en ik was ontzettend bang dat hij mij en mijn naasten iets zou aandoen als ik zou weggaan.

Vorig jaar was het klaar, na de zoveelste uitspatting van hem heb ik mijn spullen met de jongens gepakt en ben naar mijn ouders gevlucht.

Maar toen begon de ellende pas, wat begon met heel veel appjes, telefoontjes en mailtjes, bedreigingen en chantages eindigde met opwachten bij mij thuis, bij mijn werk, achtervolgen in het donker, kleuringen en me proberen uit de auto te krijgen.

Vaak genoeg politie gebeld, steeds weer opnieuw, op het politiebureau gezeten, mijn dagelijkse leven aan moeten passen, niemand kon wat voor me doen, zolang mij in ieder geval niets gebeurde. Pas dan kon actie worden ondernomen. Zoveel angst gehad, zoveel wanhoop, wat heb ik me vaak afgevraagd wat ik fout deed.

Tot drie maanden geleden, hij stond me weer bij mijn werk op te wachten, ik heb oog in oog met hem gestaan en voor de zoveelste keer gezegd dat hij me met rust moet laten, het was even stil, tot vorige week, toen begon het langsrijden weer, bij mijn huis. Het enige dat ik op dat moment voelde en nog steeds voel is om wraak te nemen, xodat hij al die pijn en angst voelt, waarmee ik al heel lang rondloop...