Lastig vallen of stalking?
Wauw, spannend dit! Een hele stap voor mij, net als dat het praten met een psycholoog en beginnen met medicijnen een hele stap was maar ook nodig. Die medicijnen kan ik nog steeds niet aan wennen, het feit dat ik ze nodig hebt voelt als falen. Ik weet dat dat het niet is, maar ik doe mijn lichaam tekort als ik ze niet neem, want anders blijf ik niet rustig en gebeurt er misschien iets ergens met mijn lichaam.
Maargoed, ik zal mijn verhaal in grote lijnen uitzetten.
Mijn vriend en ik zijn goede vrienden geworden met buren. Het waren in eerste instantie niet onze types, maar toch is daar een vriendschap gegroeid. Op een gegeven moment kreeg ik met hem gezellig app contact. We konden goed praten over van alles en nog wat, hadden dezelfde interesses en hobby's, en dat terwijl ik hem soms ook irritante trekjes vond hebben. Ik kreeg de aandacht die ik soms thuis miste, en vond dat erg leuk. Ik was niet verliefd op hem, maar vond de aandacht fijn en het voelde fijn om leuk gevonden te worden. Zoveel had hij wel laten blijken. We kwamen erachter dat het niet helemaal oke was dat we het zo leuk hadden, en ik heb ook herhaaldelijk gezegd dat ik het niet leuk vond dat ik me toch wel aangetrokken voelde, hij vond het eigenlijk allemaal niet zo erg. We hebben het erover gehad en zouden het rustig aan doen. Op een gegeven moment is zijn vrouw achter de berichtjes gekomen, niet goed natuurlijk dat het stiekem gebeurde, ik praat mezelf absoluut niet goed. (Het waren overigens geen seksueel getinte appjes oid). Ik heb het toen direct zelf ook aan mijn vriend verteld (wij zijn 16 jaar samen, 2 kinderen). Een donker zwarte periode volgde, we hebben het heel, heel moeilijk gehad. Met therapie (voor mezelf) en de medicijnen ben ik er enigzins bovenop gekomen. Ondanks dat ik niet ben vreemd gegaan voelde het wel zo, werd ik ook zo behandeld, en heb ik zo vreselijk veel spijt en pijn in mijn lijf dat ik de liefde van mijn leven heb pijn gedaan. Gelukkig zijn wij er sterker uitgekomen samen en gaat het tussen ons heel goed. Afgezien van het feit dat ik nog steeds met het schuldgevoel rondloop. Ik laat de buren met rust, zeg de buurvrouw alleen gedag als zij mij gedag zegt, en negeer de buurman volledig. Ik voel me zo naar als ik hem zie, dat ik hem al bijna 2 jaar probeer te ontwijken. En me totaal niet op mn gemak voel als ik ergens naartoe ga waar hij ook kan zijn. Dat wil dus ook zeggen de achtertuin uit om bijvoorbeeld de kinderen te halen uit de speeltuin. Hij daarintegen laat het niet rusten. Hij daagt ons uit, zwaait uitbundig, lacht ons uit, scheld op mijn vriend (die heeft hem aan het begin ook een paar keer een woordje toegefluisterd, maar nu sinds een halfjaar negeert hij hem ook zo goed en kwaad als het hem lukt). Hij begint nu ook als wij aankomen fietsen met zijn auto 'op te duwen', als wij aankomen rijden met de auto fietst ie recht op ons af. Het is lastig vallen, dat zeker. Maar is het ook stalken? Ik krijg van meerdere mensen om mij heen te horen dat ik de politie moet bellen, maar ik vind dat nogal wat. Ondertussen worden wij psychologisch kapot gemaakt. Het proberen te negeren is 1 ding, maar iets niet tussen je oren laten komen is iets anders. Op deze manier kunnen wij niet verder met ons leven en het hele gebeuren een plek geven.
4 Reacties
Dank voor het delen van jouw verhaal.
In het Wetboek van Strafrecht (art. 285b) wordt Stalking als Belaging omschreven: Volgens artikel 285b Wetboek van Strafrecht maakt iemand zich schuldig aan stalking wanneer hij of zij wederrechtelijk stelselmatig opzettelijk inbreuk maakt op de persoonlijke levenssfeer van een ander, met het oogmerk diegene te dwingen iets (niet) te doen of toe te staan, dan wel angst aan te jagen.
Jij en je vriend zijn de enigen die kunnen bepalen met welk doel jullie worden belaagd. Maakt het jullie bijvoorbeeld bang of beheerst het jullie leven en welk doel/motief heeft de belager volgens jullie?
Ongeacht of hier wel/geen sprake is van een strafbaar feit is het nooit verkeerd om hier in ieder geval een melding te maken bij een wijkagent. Probeer ook zoveel mogelijk bewijs te verzamelen om de patronen in kaart te brengen, mocht het ooit zover komen dat je aangifte moet doen.
Succes!
Wat fijn een reactie dankjewel!
Stel dat het ooit nodig is om aangifte te doen, zijn er dan bewijzen nodig? Die hebben we namelijk niet. Hij stuurt (godzijdank) geen berichtjes, mailtjes en belt ook niet. Dan zouden we moeten filmen wat er gebeurt, dat is dan eigenlijk de enige optie. Tenzij er toevallig getuigen zijn.
Ik heb geen idee wat er in zijn hoofd omgaat. Ik kan maar niet begrijpen waarom hij hiermee doorgaat terwijl hij zelf ook beter zijn aandacht op zijn gezin kan vestigen in plaats van op ons. Als er zoiets als onze situatie is voorgevallen dan moet je toch bij jezelf nadenken en kunnen zeggen van oeh, dit was niet slim, laat ik me vanaf nu rustig houden. Dusja, wat is zijn motief? Geen idee. Wilt ie ons kapot maken/uit elkaar drijven? Wilt ie ons uit de tent lokken zodat wij iets doen bij hem? Ik weet het oprecht niet. Hij is hier de klootzak, niet wij, en zeker mijn vriend niet, dus waarom hij hem treitert, want dat is het gewoon, begrijp ik niet.
Ja hij maakt ons bang, mij althans. Hij zit onder onze huid. Ja het beheerst ons leven, want ik wil niet eens meer mijn kinderen uit de speeltuin halen uit angst dat hij tegen me begint te praten. Ik vind het te idioot voor woorden, want wat dan? Ik zou moeten denken als hij tegen me gaat praten nou en? Maar helaas, zo werkt het niet. Niet in mijn hoofd. Ik weet niet waar ik bang voor ben. Ik geloof niet dat ie fysiek iets zal doen. Ik denk dat hij zelf vooral een onzeker type is. Wij hebben eigenlijk geen zin meer om naar evenementen in de stad te gaan omdat dat gezin ook overal is. Hun oudste zoon zit ook nog eens bij onze jongste dochter in de klas, dus ik heb ook moeite om me aan te melden om te helpen als er hulp nodig is in de klas. En ik zit aan de medicijnen en psychologische hulp, dus ja het beheerst zeker ons leven.
Bij het doen van aangifte van stalking/belaging is er altijd bewijs nodig. Zonder bewijs zal je namelijk niet ver komen en is de kans dat er geen actie ondernomen wordt groot. Het kan ook zijn dat je aangifte dan niet eens in behandeling wordt genomen.
Het is hierbij van belang dat je meerdere situaties kan bewijzen die het woord “structureel” onderstrepen. Een eenmalig incident wordt namelijk niet als belaging gezien.
Filmen is 1 van de beste bewijsstukken die je kan hebben. Ik adviseer jullie een dashcam aan te schaffen voor in de auto. Mocht er dus rondom de auto iets gebeuren, hebben jullie dit op beeld (kijk goed welke type dashcam je nodig hebt die dus ook filmt als ie beweging detecteert).
Hoe provocerend het soms kan werken zal je ook met je telefoon dus moeten filmen als hij dergelijke acties blijft uithalen.
Heeft 1 van jullie al naar de buurman kenbaar gemaakt dat jullie willen dat hij hiermee stopt? Mocht dat nog niet het geval zijn: Maak duidelijk dat je hem door hebt en dat jullie willen dat hij stopt! Dan kan hij straks ook niet zeggen dat hij niet wist dat jullie het als vervelend ervaren. Want blijkbaar ziet hij dat zelf niet in, tot het hem zelf overkomt.
Tot slot, hoe moeilijk het ook is, laat je niet uit het veld slaan. De belager is hier op uit. Hoe meer hij merkt dat je bang voor hem bent, hoe verder hij straks gaat. Blijf op je strepen staan, zonder dat je hem hoeft uit te lokken. De buurman moet namelijk niet het gevoel krijgen dat hij jullie in z’n macht heeft.