Het stopt niet bij het einde van een relatie..

Mijn verhaal is bekend, maar het stukje stalking is vanwege de bescherming van personen(!) gedeeltelijk onbelicht gebleven. Maar ik wilde het toch met jullie delen.

Nadat ik met veel hulp en energie weer de beschikking had gekregen over mijn woning, was ik als kluizenaar weer langzaam aan het terugkomen naar het gewone leven. Ik vertrok heel vroeg van huis, en kwam laat in de avond weer terug. In de weekenden nam ik veel werk mee naar huis en voldoende levensmiddelen om de twee dagen door te komen. De reden hiervoor was eenvoudig: ik werd nog dagelijks bestookt met appjes en telefoontjes van mijn ex. Zij kon niet met het feit omgaan dat het nu echt voorbij was en probeerde zoals altijd via allerlei manieren in de aandacht te blijven en terug te komen. Dit was dan de digitale manier nog maar, want op een goed moment kreeg ik bezoek van mijn buurman die een verkeerd bezorgd pakketje kwam brengen. Daarbij vroeg hij terloops, waarom mijn ex nog steeds in de buurt parkeerde, regelmatig langsliep en mensen aansprak. Hij was zelf ook in gesprek geweest met haar, en uit niets bleek dat de relatie voorbij was? 

Uiteraard heb ik dit gemeld bij de wijkagent die mij uitstekend begeleid heeft, maar ook hij kon niets meer doen dan adviseren alles te registreren en bewijs te verzamelen. De noodknop had ik al, waardoor mijn meldingen direct tot politie-acties opgevolgd werden. En dan kom je in het vervelende verhaal dat je in Nederland niet veel rechten hebt bij -vermeende - stalking, tenzij er al iets voorgevallen was.

Samen met een handige kennis werd een camerasysteem aangelegd waarbij de woning aan alle kanten 24 uur per dag werd vastgelegd, appjes, berichten en telefoontjes werden geregistreerd en gedeeld met de politie. Na een paar dagen was het al zover, dat ze op camera verscheen en verschillende routes aflegde. De overweging om een straatverbod aan te vragen werd als onhaalbaar beoordeeld, nogmaals: omdat er geen nieuwe mishandeling plaats had gevonden.

Deze situatie heeft maanden geduurd, tot aan de TV-uitzending van mijn verhaal. Opeens werd ik herkend door anderen en wisten alle omwonenden hoe de vork in de steel zat. Veel steun kreeg ik uit de buurt, maar ook discussies en het bekende -waar twee vechten hebben twee schuld-verhaal.

Ik kreeg na deze periode weer lucht, durfde ook weer in mijn -afgesloten- tuin te gaan zitten en probeerde langzaam weer terug te keren naar Normaal. Toch was er (en is er) nog steeds de angst dat ze opeens achter mij staat en het weer opnieuw begint. Ik moest meer doen en ook dat wil ik een volgende keer best delen, voor nu laat ik het bij dit gedeelte.

Binnenkort is er een online bijeenkomst voor Stalking-slachtoffers, ik verwijs hier graag naar om je te registreren en deel te nemen. Doe dit vooral, want het stopt pas als slachtoffers hun verhaal delen:

https://www.slachtofferhulp.nl/emotionele-hulp/contact-met-lotgenoten/?…