De weg naar herstel lijkt heel ver weg

9jaar lang gestalkt en in een gestoorde realiteit getrokken die niet van mij was maar van mijn dader en een groep gasten aan hem verbonden.  Hoe herstel je? Een normaal leven en normaal functioneren lijkt lang geleden en heel ver weg. Hoe ga je weer ontspannen? Hoe ga je weer vertrouwen in je eigen functioneren en je omgeving terugkrijgen als je langdurig bent ondermijnt en gesaboteerd, stukgemaakt, ingestort, op zakelijk en prive vlak verder bent afgegleden een afgrond in?  De kleinste dingen, dynamieken negatief of positief van anderen ontregelen mij al. Ipv dichtbij mezelf blijven ben ik heel erg naar buiten gericht geraakt. Extreem alert, snel gespannen, slechte concentratie, slaap snachts vaak slecht of lig wakker met spanningen die terugkomen of momenten van stilte thuis voel ik de energie van mijn daders weer. Moeilijk bij mezelf blijven en het kunnen negeren, het weten uit mijn leven te houden, ik voel me enorm onbekwaam. Veel moeite doen om ontspanning en stevigheid, stabiliteit in mezelf terug te krijgen. Stevig te staan. Ik ben heel wankel en broos nu maar mentaal nog steeds een enorme knokker, naast de spanningen, angsten, vertrouwen in mezelf en mijn omgeving kwijt, blijft enorme woede met regelmaat ook terugkomen waar ik in ben getrokken en naar beneden getrokken worden. Ik had altijd mijn zaken goed op orde. Ik was op de goede weg, anderen niet. Nu zien te herstellen. Op zakelijk vlak nu ook heel veel spanningen. Geen vertrouwen meer in mezelf maar ook geen vertrouwen in mijn omgeving. Hoe lang zullen mensen begrip willen hebben voor mijn situatie? Zo langdurig mezelf staande moeten zien te houden als ondernemer/zzper. Angst dat ik niet goed functioneer (meer). Bij oude en nieuwe opdrachtgevers onvoldoende functioneer en men van mij af wil. Angst dat dat ook niet goed van de grond zal komen meer. Ik steeds verder in een afgrond getrokken ben waarvan je denkt kom ik hier ooit nog goed uit? Het lijkt zo lang geleden dat je omhoog ging, een goede ontwikkeling doormaakte, opleidingen afrondde, op sociaal vlak leuke dingen deed. Alles is negatief geworden door toedoen van anderen. Hoe kom je hier ooit uit als je zo lang dit hebt moeten incasseren? Ik heb veel potentie in mij. Ik weet dat ik veel kan bereiken en veel van de grond kan krijgen ik heb dat in mij. Maar dat kwam niet meer van de grond door de stalking. Angsten en spanningen dat successen of nieuwe stappen die ik onderneem stukgemaakt worden door mensen die zelf niet in staat zijn om te bereiken wat ik aan potentie in mij heb. Hun beperkingen waarvoor ze hulp moeten zoeken ipv mij stuk willen maken en een bak aan gestoordheid los komt of misgunnen, jou verder de grond in willen trappen. Kleine of wat grotere triggers helpen me snel in een neerwaartse spiraal waar ik handvatten voor moet zien te vinden om daar niet in terecht te komen en daar uit te blijven. Alles blijft zich herhalen in mij al is er nu meer rust van de stalking. Ook in de manier waarop ik schrijf zit veel herhalingen/loopjes van gedachtes waar ik geen grip op heb nu. Focus op herstel en omhoog...  maar hoe? Zit vast in een vicieuze cirkel.