Trauma

Bij mijn partner heb ik lange tijd seksueel misbruik (verkrachting) meegemaakt. Vandaag moest ik een onderzoek laten doen met een eendebek voor een uitstrijkje. Sindsdien doet het zoveel pijn, krijg ik krampen en voel ik me gespannen. Dan ga ik terug in de tijd, naar de pijn die ik voelde toen ik seks tegen mijn wil had.

Ook bij dagjes uit vliegen de triggers me om de oren. Het lijkt bijna onmogelijk eraan te ontsnappen. Alleen al een ruimte kan me het gevoel geven opgesloten te zitten. Bepaalde liedjes, bepaalde mannen. Soms blijf ik liever thuis, om het te ontwijken. Maar ook daar zijn dingen die me terugbrengen.

Het achtervolgt me, waar ik ook heen ga. En met woorden is het bijna niet uit te leggen. Maar ook met juiste woorden lijken velen het niet te willen begrijpen. 

Volgende week begin ik aan mijn traumabehandeling. Ik zie er zo tegenop, teruggaan naar plekken in mezelf waar ik niet wil zijn.

Hopelijk wordt het zo wat lichter, want zo is het niet vol te houden. Heeft iemand dit ook ervaren? Heeft traumabehandeling geholpen om het allemaal wat dragelijker te maken?

Ik kan er soms zo boos om worden dat ik hier doorheen moet, terwijl hij alles ontkent. Hij wordt er niet mee geconfronteerd. Het voelt zo onrechtvaardig. Vooral als mensen medelijden met hem lijken te hebben, omdat ik bij hem weg ben gegaan.

Ze noemen me een leugenaar, degene die niet genoeg heeft geprobeerd.

Laat ze maar praten, ik weet wat echt is. De pijn, het verdriet dat hij heeft aangericht.