Schuldgevoel

Hallo allemaal,

Ik heb gisteren te horen gekregen dat mijn dochter seksueel misbruikt is door mijn ex.

Dit is er behoorlijk ingehakt aangezien ik het niet heb opgemerkt en mij zo schuldig voel.

Ik ben zelf op jonge leeftijd moeder geworden en had zelf uit een behoorlijke zware jeugd waarbij ik ook misbruikt ben geweest.

20 jaar geleden had ik een relatie met een jongeman die mij heel slecht behandelde en mij menig keer in elkaar sloeg.

Mijn dochtertje (niet zijn dochter) was toen 8 jaar oud en zij was (en is) mijn alles.

Na heel veel wikken en wegen heb ik met behulp van vrienden deze relatie stop kunnen zetten maar heb nog jaren in angst geleefd. Dit om waartoe deze meneer in staat was.

Hij was zeer gewelddadig en had ook al wat ernstige misdrijven op zijn naam staan waar hij altijd mee weggekomen was.

Toen ik aan deze relatie begon wist ik dit allemaal niet en was hij super lief en had veel humor.

Naarmate de relatie vorderde had hij mij geestelijk helemaal kapot gemaakt en had dingen gedaan bij anderen waar ik bij ben geweest, waardoor ik echt als de dood was voor deze man.

Hij was gevaarlijk en hij zou mij zonder blikken of blozen van het leven beroven.

Nu na 20 jaar is mijn grootste angst waarheid geworden.

Ondanks dat mijn dochter het al deze jaren altijd ontkend had maar wel PTSS heeft, maar waar de klachten die zij aangaf botste met wat in mijn ogen echt trauma’s waren (dit is natuurlijk een mening en geen feit).

Mijn dochter heeft de afgelopen vier jaar al 6x op de IC gelegen omdat zij zichzelf van het leven wilde beroven en loopt nu in therapie die helemaal niet past bij wat ik bij mijn dochter zie.

Ik wist dat er meer aan de hand was en dat vroeg ik haar ook wel eens maar altijd ontkende zij dat.

Nu heb ik na wat strubbelingen gisteren een heel open gesprek met haar gehad en vertelde zij, dat mijn ex haar dus heeft misbruikt.

Maar altijd dacht ze dat als zij het er niet over had en ontkende dat het gebeurd was dat het dan ook mentaal geen probleem zou zijn.

Hier is zij sinds kort op terug gekomen en is erachter dat het wel degelijk het grootste probleem is van haar mentale gezondheid. Daarnaast is zij nog 2x misbruikt maar daar kom ik later op terug.

Mijn ex had haar gezegd dat als zij het mij zou vertellen of als zij zich anders zou gaan gedragen zodat ik het zou opmerken (dat hij die dingen deed bij haar) dan zou hij mij vermoorden.

Gezien de situatie en zijn gewelddadigheid naar mij toe geloofde zij dat direct. Ze vertelde ook dat elke keer als hij mijn keel dichtkneep (totdat ik flauwviel en bijna mijn licht uitging voor goed), dat zij iets verkeerd gedaan had en hij daarom mij mishandelde.

Dus zij was doodsbang elke dag weer en om dat nu allemaal te horen is echt gigantisch pijnlijk.

Waarom heb ik niks gemerkt, waarom heb ik haar niet kunnen beschermen?? Ondanks dat het geen hele lange relatie was en ik uiteindelijk de moed had om weg te gaan bij hem, vind ik het zo erg dat ik die relatie ooit ben aangegaan. Dat hij mij mishandelde was natuurlijk al helemaal niet oké maar je blijft met je tengels van mijn kind af!!!

Hij kwam als ik erbij was ook nooit bij haar in de buurt en gaf mij dan ook totaal geen rede om argwaan te krijgen of wat dan ook. 

En de nachtmerries en andere zaken die mijn dochter toen wel had, kwamen in mijn ogen doordat hij mij mishandelde.

Mijn dochter is en was mijn alles en probeerde haar echt van alles te beschermen maar doordat ik mijzelf niet eens heb kunnen beschermen van die kl..... heb ik haar dit onbedoeld aangedaan.

Na deze relatie kreeg ik een nieuwe relatie deze heeft 6 jaar geduurd, mijn dochter moest hem niet en ik begreep nooit echt waarom dat was (de eerste 3 jaar).

Maar goed we hadden al heel wat meegemaakt dus nam het haar ook niet kwalijk. Na 3 jaar begon ook deze man zich anders te gedragen door heel erg jaloers te worden en mij op alles te controleren. Hij heeft mij nooit met geen enkele vinger aangeraakt maar maakte mij op den duur geestelijk kapot en probeerde mij in iets te veranderen wat ik niet was.

Uiteindelijk vond ik het genoeg en heb het uitgemaakt en dit ging echt heel gemoedelijk en vriendelijk en we hebben nog even contact gehad als vrienden.

Ik ben zelfs nog bij hem thuis geweest bij zijn nieuwe vrouw (ik ben nooit met hem getrouwd geweest, zij wel) uiteindelijk verwaterde dat.

Ik ging in therapie want ik merkte dat ik mijzelf helemaal kwijt was geraakt door dit alles en erg boos was altijd, ook tegenover mijn dochtertje toen destijds.

Omdat ik in mijn ogen niet de beste moeder was voor haar, had ik zelf jeugdzorg ingeschakeld voor hulp. Om haar weer een beetje een veilig gevoel te geven. Ze ging toen het ene weekend naar mijn moeder en het andere weekend naar een veilig thuis huis. Ik dacht echt dat het goed was voor haar om mij niet telkens om haar heen te hebben omdat ik zo met mijzelf in de knoei zat en soms echt niet lief was voor haar.  Niks was minder waar, pas jaren later gaf zij aan dat zij zich daardoor juist niet veilig voelde en het liefst gewoon bij mij was geweest en bij haar oma.

Zij gaf aan dat zij daardoor een trauma had opgelopen en ik geloofde dat dus omdat zij altijd ontkende misbruikt te zijn. Maar het wordt nog erger, in dat veilig thuis huis is zij dus weer misbruikt!! nu door eén van de jongeren daar, een toen 17-jarige jongen die meerdere gezichten had.

En eigenlijk dus daar niet hoorde maar ander soort hulp nodig had. Zij vertelde mij dat hij eerst heel lief deed en ineens heel agressief werd en haar verkrachte. Daarom voelde zij zich dus niet veilig, en ik had haar daar gebracht!

Hoe slecht kun je het doen als moeder zijnde?

Ik deed zo mijn best om het wel goed te doen en het lukte mij blijkbaar niet en achteraf heb ik haar leven dus helemaal kapot gemaakt.

Op advies van mijn zus heb ik mij hier aangemeld om erover te praten, want als ik mij wil aanmelden bij de ggz dan heb ik misschien over twee jaar mijn eerste gesprek. En omdat ik mij echt zo schuldig voel naar haar toe en ook aan niks anders kan denken heb ik besloten om hier mijn verhaal te doen.

Ik wil wel benadrukken dat ik echt super goed met mijn dochter ben en zij mijn alles is en ik die van haar. Ze geeft ook steeds aan dat zij zonder mijn liefde en aandacht er allang niet meer geweest zou zijn. Dus onze relatie is alleen maar sterker geworden. Maar dat laat niet weg dat ik mij al schuldig voelde over de jeugd die ik haar al had gegeven maar nu ook nog eens met de notie dat zij is misbruikt op zeer jonge leeftijd.

Ik heb meteen op internet gezocht naar mijn ex maar kan hem nergens vinden, hoop dat hij dood is want als ik hem tegen kom.............. Ik ben niet meer die weerloze dame van toen, dus als ik hem vind is hij van mij.

Ik hoop dat iemand mij kan helpen met hoe ik dit ooit een plekje ga geven want dit is echt mijn allergrootste nachtmerrie die waarheid is geworden. En geloof mij ik heb echt heel veel nare dingen meegemaakt maar dit is echt iets wat ik niemand toewens.