onder ogen komen dader
Hoi lieve lotgenootjes,
Ik ben nieuw hier en wil graag mijn verhaal even delen en wellicht hebben jullie nog tips.
17 jaar geleden ben ik seksueel misbruikt door mijn vertrouwenspersoon/docent op school toen ik 13 jaar was. Dit heeft een aantal maanden geduurd. Uiteraard daarna veel therapie en behandeling gehad.
Doordat ik sinds 3 jaar bezig ben met persoonlijke ontwikkeling kwam dit onverwacht allemaal weer omhoog. Uiteindelijk heb ik middels een tip vanuit mijn coach een traject gestart om mijn misbruiker onder ogen te komen middels een bemiddelaar en hem te kunnen vertellen wat het mij allemaal heeft gedaan. Dit gesprek vind eind deze maand plaats en het begin nu wel echt heel dichtbij te komen. Ik begin vast te lopen, meer angst te krijgen, stress en spanning in mijn hele lijf en mijn hoofd draait overuren.
Heeft iemand hier in een of andere vorm al ervaring mee? zo ja, hoe was dit voor jou en heb je nog tips?
Liefs,
Lola
5 Reacties
Wat dapper dat je de confrontatie aangaat en goed dat je daarbij ondersteuning hebt, dat is denk ik echt noodzakelijk.
Het is vrij logisch naarmate het dichterbij komt je angstgevoelens, stress toenemen.
Al heel lang geleden heb ik geprobeerd een confrontatie aan te gaan met mijn ouders, helaas hebben zij dit geweigerd, maar wist dit pas toen ze echt niet kwamen opdagen, waar ze zelf hadden aangegeven nadat ik melding had gemaakt bij de politie ze open stonden ervoor.
Aangifte kon niet meer omdat het op een dag na verjaard was.
De begeleiding was toen niet heel erg goed, omdat in de hulpverlening nog te weinig kennis was.
Maar ik herinner me nog heel goed hoe ik me voelde en het dus min of meer kan bevestigen hoe jij je voelt ook vrij normaal is.
Het is goed dat je met degene die je begeleid afspreekt dat je bijvoorbeeld een seintje kan geven als je vast mocht lopen in je emoties, omdat een confrontatie dezelfde reacties kan geven als destijds.
Misschien kan je met haar/hem iets doen of afspreken om in het nu te blijven.
Simpele oefeningen zoals contact maken met de grond onder je voeten, of je handen op je buik houden kunnen daarbij helpen.
Stel jezelf de vraag wat je gerust kan stellen en hoe degene die dit begeleidt je kan ondersteunen, waarin jij ook de regie blijft houden.
Vooral wens ik je ongelooflijk veel sterkte......