Misbruik/ verkracht door huisarts?
Hoi
Ik heb hier al eerder een verhaal gedeeld van toen ik 17 jaar was. Momenteel ben ik opgenomen voor het verwerken van trauma’s. Plots kwam er een nare herinnering naar boven die ik al jaren verdrongen heb .
10tal jaar geleden had ik een blaasontsteking en wou ik naar mijn huisarts gaan om een voorschrift voor antibiotica, helaas had hij die dag geen plaats . Mijn toenmalige partner had een andere huisarts en stelde voor om naar hem te gaan .
Eenmaal daar toegekomen mocht ik plassen in een potje ( wat oké is ) , maar bij het binnenkomen in zijn cabinet vroeg hij alles uit te doen inclusief mijn bh .
Ik weet niet meer wat ik toen voelde maar ik heb ondergaan wat hij vroeg .
bij het neerliggen drong hij binnen met zijn vingers en bleef daar toch zeker een minuut of langer inzitten . Daarna voelde hij aan mijn borsten en mocht ik mij terug aankleden. Nu vraag ik mij af of ik overdrijf ( reeds verkracht geweest ) of dit echt wel daaronder valt ?
4 Reacties
Ik wil je zeggen dat ik je ontzettend dapper vind en dat je zeker niet overdrijft.
Heel veel sterkte!
Het is moeilijk vooral omdat ik constant denk dat ik overdrijf en dat het mssch een gewoon onderzoek was . Maar vandaag heb ik dit verteld aan mijn psycholoog en zei vertelde mij ook dat dit geen normale handeling is bij een blaasontsteking.
Ik wil eerst zeggen hoe ontzettend moedig ik het vind dat je dit durft te delen. Het raakt me echt. Het is zó begrijpelijk dat dit je zo raakt, zeker als deze herinnering ineens weer bovenkomt terwijl je al bezig bent met het verwerken van zoveel. Je verhaal doet ertoe, jij doet ertoe.
Wat je beschrijft, is gewoon niet oké. Een arts hoort er te zijn om jou te helpen en je op je gemak te stellen, niet om je in de war of onveilig te laten voelen. Het uitkleden zonder duidelijke reden, de manier waarop hij je aanraakte — dat zijn geen normale medische handelingen. Zeker niet bij een blaasontsteking. Je gevoel zegt je dat er iets niet klopte, en dat gevoel mag je volledig vertrouwen. Je overdrijft echt niet.
Ik snap ook heel goed dat je twijfelt. Die twijfel zit vaak diep geworteld, zeker als je al eerder iets heftigs hebt meegemaakt. Maar ik wil je echt zeggen: wat er toen gebeurd is, had niet mogen gebeuren. Je had daar beschermd moeten worden, niet nog meer beschadigd. Het feit dat het nu weer omhoog komt, betekent dat je systeem aan het verwerken is — en dat is zwaar, maar ook een teken dat je je eigen stem weer begint terug te vinden.
Ik hoop dat je daar waar je nu bent, een veilige plek hebt om dit verder te kunnen bespreken. Je verdient het om gehoord te worden, om erkenning te krijgen, en vooral: om te helen. Je hoeft het niet alleen te doen.
Bedankt voor de steunende woorden.
Gelukkig word ik goed ondersteund momenteel op een veilige plaats.
Maar het is veel om te verwerken en ik voel dat ik mij afsluit om te voelen . Om te doorvoelen.
Enkel weet ik aan geen kanten of het zonder gevoel wel verwerkt kan worden .