Jaren geleden
Hi allemaal,
Best gek om dit verhaal zo te schrijven en terug te gaan naar inmiddels 6 jaar terug. Ik was samen met een andere vriendin bij 2 vrienden thuis. Na veel te hebben gedronken viel ik in slaap op de bank. We zaten met zijn vieren onder een dekentje omdat het heel koud was, we keken naar een film. We zagen elkaar vaak en waren vrienden van elkaar.
Daar is iets gebeurd wat mijn leven tot op de dag van vandaag heeft beinvloed. Ik werd wakker en ok voelde een van de jongens zijn hand in mijn broek glijden, terwijl hij me af en toe kustte. Ik verstijfde, en kon geen kant meer op. Tot ik na loop van de tijd kon opstaan en in tranen uitgebarsten naar huis ben gefietst. Mijn vriendin zij dat hij: zo niet was en :dit is niks voor hem. Terwijl ik zelf opzocht dat dit letterlijk onder verkrachting viel.
Ik heb het laten gaan, waarna ik geen fijne andere ervaringen heb gehad. Denk aan verplicht pijpen, seks hebben door manipulatie. En nu, op de dag van vandaag heb ik er nog steeds last van. Niks lukt, en mijn lichaam durft de ‘verlangens’ niet meer te uiten bij mijn huidige vriend (inmiddels al 3 jaar).
Ik weet dat ik het beste met iemand zou kunnen praten, maar dit is een té grote stap voor mij. Daarom doe ik nu, toch mijn verhaal. In de hoop dat iemand een tip heeft hoe ik stukje voor stukje weer beter kan worden.
Liefs 🩷
4 Reacties
Heel dapper van je om je verhaal hier te delen ondanks dat het voelt als een te grote stap. Je bent absoluut niet alleen en vooropgesteld: weet dat het niet jouw schuld is wat er is gebeurd!
Ik heb zelf mijn gevoelens en herinnering aan mijn nare ervaring ook heel lang weggestopt. Met iemand praten was in mijn hoofd geen optie. Dat voelde te groot, te eng en veel te kwetsbaar.
Maar... Ik heb gemerkt, dat het erkennen van je gevoelens een belangrijke eerste stap is naar heling. De gevoelens zijn er helaas nou eenmaal. En jij hoeft deze last niet de rest van je leven met je mee te dragen.
Misschien helpt het om steeds hele kleine stapjes te zetten, zoals praten met iemand die je vertrouwt of contact opnemen met een professional wanneer je er klaar voor bent. Ik heb uiteindelijk met tranen over mijn wangen de huisarts gebeld, maar hoe erg ik daar ook tegenop zag: ik ben nog steeds heel blij dat ik dat destijds heb gedaan.
Als praten nog te veel voelt, kun je bijvoorbeeld ook beginnen met schrijven in een dagboek en vastleggen wat je voelt.
Jouw berichtje in onze community is in ieder geval al een super moedige stap! Bedankt dat je dit met ons wilde delen.
Hoe kan onze community je het beste steunen op jouw pad naar herstel?
Veel liefs en rustig aan,
Iris
Wat ontzettend knap dat je dit hier aan ons vertelt. Daar mag je heel trots op zijn! Ik wil graag ten eerste tegen je zeggen dat het níet jouw schuld is, wat er is gebeurd. Hij had dit nooit mogen doen. En het is heel normaal dat je bent verstijfd toen het gebeurde. Dat is een overlevingsreactie van je lichaam, om erger te voorkomen.
Ik heb dat zelf ook gehad tijdens het misbruik. En met ons velen.
Je vraagt om tips hoe je stapje voor stapje beter kunt worden. Vanuit mijn eigen ervaring is het áller belangrijkste dat je álles op je eigen tempo doet. Je hoeft niets! Je voelde nu aan dat het tijd was om hier iets te delen en dat heb je gedaan. Bravo! Jij hebt de regie.
Zie dit maar als suggesties. Als je het niks vindt, gooi het lekker weer aan de kant.
Ik heb zelf veel (gehad) aan Chat met Fier. Daar zitten professionele hulpverleners waar je anoniem je verhaal kwijt kan. Zij hebben me door menig moeilijk moment geholpen.
Via hen ben ik bij Centrum Seksueel geweld terechtgekomen, waar ik ook heel goed en fijn ben geholpen.
Op die twee plekken is mijn helingsreis begonnen en ze voelen nog altijd als een fallback mogelijkheid.
Verder heb ik inmiddels ook wat hele fijne boeken gelezen en hele fijne therapeuten gezien. Als je die boeken wilt weten, laat maar weten, dan zal ik de titels noemen.
Maar voor nu laat ik het even hier bij. Ik wil je niet overspoelen met wat er allemaal kan.
Stapje voor stapje. Alles op jouw tempo. Je bent al ontzettend goed bezig!
Liefs,
Koosje
Bedankt voor je reactie , dat doet erg goed :) Ik zou het heel fijn vinden om de titels van de boeken te ontvangen. Een fijne manier om zelf ermee aan de slag te gaan. Op wat voor manier hebben de boeken jou geholpen?
Ik hoor graag van je en alvast heel erg bedankt :))
Liefs Koetje
Ik wilde graag eerder reageren, maar ik had even inlogproblemen. Nu ben ik er weer.
Het eerste boek dat mij enorm heeft geholpen is ‘Samen helen - de reis van jullie leven’. Het is een partnertoolkit geschreven door Stijn Schenk in samenwerking met zijn vrouw. Zij heeft seksueel misbruik meegemaakt en dit boek is alle kennis die zij hebben opgedaan in haar (en hun) helingsreis. Het is dus geschreven voor de partner van degene met het seksuele trauma, maar ik heb er zelf enorm veel aan gehad. Ik ervaar het als een heel zacht boek en héél accuraat. Je kunt echt aan alles merken dat het op ervaring is gebaseerd. Ik heb er veel geleerd - over seksueel misbruik en het herstel ervan.
Het tweede boek dat mij enorm heeft geholpen voelt voor mij wat heftiger: Verlamd van angst, herstellen na seksueel misbruik door Agnes van Minnen. Dit boek is eigenlijk een pleidooi waarom het nóoit de schuld van het slachtoffer is. Het is helemaal gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en haar ervaring als psycholoog. Ze is een echte deskundige op dit gebied. Het boek vertelt over de verschillende overlevingsreacties die ons lichaam kent en die tijdens seksueel misbruik ‘aan’ gaan om ons te beschermen. Ze laat zien hoe functioneel en belangrijk dat is. Ook legt ze heel duidelijk uit wat PTSS is én (hoera!) hoe je er vanaf kunt komen. Ik heb tijdens het misbruik onder andere ook de overlevingsreacties ‘vrede bewaren’ en ‘verzoenen’ vertoond en me daar helemaal kapot voor geschaamd. Door dit boek kwam ik erachter dat dat heel normaal is! Een automatische reactie van mijn lichaam om te beschermen tegen erger. Mijn schaamte en schuldgevoel zijn er enorm door afgenomen.
Het heeft ook voor mij helder gemaakt hoe de weg PTSS eruit ziet/kan zien. Daarmee heeft het richting en hoop gegeven.
Wat heel goed, maar ook heel heftig aan het boek is, is dat er heel erg veel ervaringsverhalen in staan. Soms wordt wat iemand mee heeft gemaakt heel gedetailleerd beschreven. Dus het was ook heel triggerend om te lezen. Hoewel de voorbeelden heel erg ondersteunend zijn, vond ik dat wel heel erg moeilijk om te lezen toen ik nog minder ver was in m’n verwerking dan nu. Ik heb het in telkens hele kleine stukjes gelezen.
En dan is er de site van Centrum Seksueel Geweld. Die heb ik helemaal binnenste buiten gekeerd. En ook daar heb ik veel geleerd en me gesteund gevoeld.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Doe wat goed voelt :) Je bent super knap bezig!
Liefs,
Koosje