ervaringen
Hoi allemaal,
Begin dit jaar heb ik aangifte gedaan van seksueel misbruik dat lang geleden heeft plaatsgevonden. Inmiddels is de verdachte gehoord en ook twee van mijn naasten (mijn moeder en mijn broer) zijn als getuigen gehoord. Zij hebben de bekentenis die ik eerder aan hen heb verteld, bevestigd. nu is het afwachten of het OM gaat besluiten om de zaak te vervolgen. Die onzekerheid breekt me op. Het voelt alsof ik nergens grip op heb. Ik zit al langere tijd in therapie, maar merk dat het steeds zwaarder wordt nu dit allemaal speelt. Ik ben ontzettend moe en heb het gevoel dat ik helemaal vastloop.
Daarom mijn vraag:
- Zijn er hier mensen die deze fase herkennen, waarin je nog niet weet of het tot vervolging komt?
- Hoe gingen jullie om met de onzekerheid en het wachten?
- En voor degenen die wel een rechtszaak hebben gehad: hoe heb je dat proces ervaren?
Alle tips of ervaringen zijn welkom. Ik zoek vooral herkenning en steun, zodat ik me niet zo alleen voel in dit traject.
Bezig met laden...
3 Reacties
Ik zit in precies de zelfde fase en vind het ook heel erg zwaar. Ik herken je gevoel. Je hebt geen grip op de situatie. Je bent veel bezig in je hoofd met heb ik wel alles (goed) verteld. En tuurlijk hoop je dat het komt tot een vervolging, want daar doe je dit allemaal voor. Wat mij helpt is de steun uit mijn omgeving, heb je mensen waar je mee kan praten als je het even niet meer trekt of als je er gewoon over wilt praten. Dit helpt mij wel in deze fase. Soms vertel je dingen wel 5 keer opnieuw, maar als jou dat helpt om het te verwerken moet je dat zeker doen. Mijn vriend zegt ook tegen mij dat het belangrijkste is dat ik (jij) er boven op komt en het goed met je gaat. Probeer daar je focus op te leggen en probeer dat strafrechtelijke proces wat meer los te laten. Misschien helpt het ook om de slechtste uitkomt te verwachten, dan kan het straks alleen maar meevallen.
Ik hoop dat je er wat aan hebt! Veel sterkte je bent goed bezig.
Liefs Joanne
Ik ben na mijn aangifte gebeld door slachtofferhulp met de vraag of ik ondersteuning nodig had. Dit heb ik afgeslagen omdat het mij allemaal te veel was. Maar ik denk dat ik nu toch iemand mis op dat gebied.. ik heb daar best wel spijt van.
Hoe gaat het nu bij jou in de aangifte ? Loopt het nog ? Liefs
Ik scrolde door deze community voor verhalen van lotgenoten. Zelf sta ik aan het beginproces van mijn aangifte. Daardoor dat ik jouw verhaal opende. Nu zie ik in deze comment dat je spijt hebt dat je niet de hulp van slachtofferhulp gelijk hebt geaccepteerd, maar weet dat dit nog wel altijd kan. Mocht slachtofferhulp je niet kunnen helpen dan wel centrum seksueel geweld of wanneer je het aan geeft bij je huisarts. Ik heb dit nu wel al en kan zeggen dat dit mij heel veel steun bied. Het is nooit te laat om hulp te vragen en je verdient alle hulp die er is. Vooral centrum seksueel geweld heeft mij op een ongelofelijk fijne manier meerdere malen te woord gestaan en kunnen je ook doorverbinden naar een therapeut in jouw omgeving. Soms staat daar een wachtlijst op, maar het eerste contact is al heel fijn en het wachten is het waard.
Ik wens je het beste. Liefs Lot