2e x , app naar mijn broer voor openheid, hoop dat ik er goed aan doe
He
Ben de laatste tijd heel erg aan het nadenken en merk dat als jij appt of belt, ik een weerstand voel om op te nemen.
Wat ik heel jammer vind want ik wil best contact met jou maar niet meer over koetjes, kalfjes of hoe druk we het allebei wel niet hebben.
Ik zou de echte jou willen leren kennen.
En om dit te bereiken moeten we open tegen elkaar zijn in alle opzichten.
Ik denk als we dat met zn allen kunnen uitspreken, dan kan het verleden ook blijven waar het is, want dan is het begrijpbaar en kunnen we verder.
En ook goed voor de toekomstige generaties want oud zeer blijft woekeren en trauma's draag je over.
Je hebt toen tegen me gezegd dat je wel mee wou naar therapie omdat je alles wel kon vertellen wat er is gebeurd en ook toen ik jullie vertelde wat het met mij heeft gedaan, zei je, dat je iets veel ergers hebt mee gemaakt, dan jullie mij hebben aangedaan. Ik zou het heel fijn vinden als je me kunt vertellen wat jou is overkomen en wat jij hebt gedaan, alles, de rauwe waarheid en als het kan niet telefonisch maar via de app of mail zodat ik dat rustig kan doornemen.
Alleen door openheid en echtheid komen we verder en kunnen we rust vinden!
Agnes
8 Reacties
Ik heb een zus met wie ik graag weer een beetje een band opbouw nadat we totaal uit elkaar zijn gegroeid maar dit is gewoon ontzettend eng.
Mijn zus is niet de dader maar wat je schrijft raakt ontzettend in de dingen die ik tegen haar wil zeggen.
Dankjewel daarvoor en succes!
Ik hoop van harte dat je een reactie terugkrijgt waar je wat mee kan. En anders weet je ook genoeg. Je hebt gedaan wat je kan.
Hoi Agnes,
Dank je wel voor je open bericht. Ik herken de afstand tussen ons, en het doet me pijn dat je weerstand voelt als ik app of bel. Ik wil ook graag echt contact met je, niet alleen over koetjes en kalfjes.
Door het leeftijdsverschil, afstand en hoe het vroeger thuis was, heb ik het gevoel dat we elkaar nooit echt goed hebben leren kennen. Daar zou ik graag rustig verandering in brengen.
Toen ik in Nederland was en voorstelde om met jouw therapeut te praten, bedoelde ik dat ik – als jij en je therapeut dat wilden – achtergrond kon geven over dingen uit het verleden die ik ken en die misschien met jouw proces te maken hebben. Jij hebt dat anders ervaren, en ik denk dat we elkaar daar zijn misgelopen.
Ik heb nooit willen zeggen dat wat mij is overkomen “erger” zou zijn dan wat jou is aangedaan. Ik ken de details van jouw verhaal niet goed en wil dat op geen enkele manier kleiner maken of beoordelen. Als mijn woorden anders zijn overgekomen, dan spijt me dat.
In die periode was moe aan het sterven en zat ik zelf midden in rouw. Op het moment dat jij heel emotioneel reageerde, sloeg ik dicht. Dat is geen oordeel over jouw emoties, maar iets over mij: als een gesprek heel heftig wordt, raak ik snel overspoeld en lukt het me niet meer om rustig te zeggen wat ik eigenlijk wil zeggen.
Over mijn eigen ervaringen praten is voor mij ook zwaar. Het heeft me lang gekost om daar uberhaupt mee om te gaan. Ik ben bang dat als ik “alles, de rauwe waarheid” direct met jou deel, dat het je misschien extra pijn doet of verwarring geeft, ook al deel ik je wens dat oud zeer niet moet blijven doorwerken naar volgende generaties.
Daarom denk ik nog steeds dat het verstandigste is dat ik – als jij daarmee eens bent – eerst met jouw therapeut praat. Dan kan hij/zij helpen inschatten wat goed is om te delen, in welke vorm en op welk moment. Ik ben geen therapeut en weet simpelweg niet wat de juiste volgorde en manier is.
Ik wil wel werken aan een eerlijker en echter contact met jou, maar ik ben nu nog niet zover om alles een-op-een op te schrijven zonder die professionele steun. Als jij het goed vindt dat ik eerst met je therapeut praat, kan dat voor mij een haalbare volgende stap zijn.
Als je dat niet wilt, respecteer ik dat ook, maar dan weet ik op dit moment niet goed hoe ik het anders kan doen.
Liefs,
Ik lees het als een realistische inschatting van wat hij op dit moment kan doen. Ik lees ook dat hij het spannend vindt en proef een hoop onzekerheid om het verkeerd te doen en daarmee ook een beetje om de volle verantwoordelijkheid te nemen.
Ik snap dat je met deze reactie niet meteen iets kan. Heb je intussen al antwoord gegeven?
Van je jongste broer hoef je duidelijk niks te verwachten als hij het ziet als kinderspel. Over een eventueel bericht naar je andere broer kun je nog nadenken. Daar is na al die tijd geen haast bij lijkt me. Hebben je broers onderling veel contact?
Zorg eerst goed voor jezelf, weer terug naar normaal klinkt goed. Is er iemand met wie je hierover kunt praten om alles weer op een rijtje te zetten? Een vriend/vriendin of je therapeut? Ik kan me voorstellen dat vooral het laatste bericht hard is binnen gekomen. Toen ik een aantal jaar geleden contact probeerde te houden met mijn broer gaf hij precies zo'n reactie dus ik ken de dreun die dat geeft.
Ik hoop dat je snel weer tot rust kan komen!