Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Zwanger na verkrachting

Na een langdurige casus van extreem geweld en seksuele uitbuiting, heb ik vorig jaar hulp gezocht om uit deze situatie te komen. Als wraak reactie hierop zijn naaktfoto's verspreidt en een hoop nieuwe dreigementen. Ik ben hier niet op ingegaan omdat alles, zelfs de dood, beter is dan terug gaan. Na 8 maanden hebben ze me met zn 4e in de val gelokt, mishandelt en verkracht...

En hoe vreselijk dat al niet was, kwam ik vorige week tot nog n gruwelijke ontdekking. Ik blijk zwanger te zijn.. waanschijnlijk nu bijna 6 weken. Mijn verbijstering is groot..

Ik moet een keuze gaan maken, het kindje houden of niet. En ik weet het gewoon niet. Een leven beeindigen wat al het leven is gegeven kan ik nauwelijks over mijn hart verkrijgen.. Bij die gedachten alleen al voel ik me een slecht mens. Anderzijds zie ik in alle eeerlijkheid een zwangerschap en een kindje alleen opvoeden helemaal niet zitten. Ik vraag me heel erg af of ik van t kind kan gaan houden. Of ik de opvoeding aankan. Of t me continu aan de gebeurtenis gaan herinneren of niet. Wat nu als hij/zij op de dader lijkt? Heeft t kind een verhoogde kans om later ook de criminaliteit in te gaan? Heeft de vader ook rechten/ kan hij iets opeisen? Hoe gaan de omgeving reageren? Moet ik eeerlijk zijn in wat me is overkomen of door t leven gaan met de stempel: die is wreemd gegaan?

Er gaat zoveel door me heen, buiten al mn angsten, boosheid, verdrietig, gevoelens van vernederingen om... 

Zijn er mensen die ook voor dit dilemma hebben gestaan die bereidt zijn om hun keuze en ervaringen met me te delen?

 

 

Bezig met laden...

5 Reacties

01 juli 2024
Wat een logische vragen heb je. En ook een logisch gevoel dat je je slecht voelt om het te beëindigen, het is echt een zware situatie. Ik ben zelf ook zwanger geweest na verkrachting, had het alleen pas door toen ik helse steken kreeg van de miskraam op 12 weken. Bizar om de kleine baby in de wc te zien liggen. Ik was dankbaar dat ik niet zulke vragen heb hoeven stellen. Ik denk dat je veiligheid nr. 1 is dus zoek eerst uit welk recht de vader heeft over eventueel opeisen van contact. Blijkt dat je in veiligheid je kind kunt opvoeden zonder bang te zijn voor toekomstig contact, is de keuze al heel anders. Aangifte doen, zodat de daders in de gevangenis zitten en geen gevaar vormen zou natuurlijk optimaal zijn. Maar ik weet niet in hoeverre je sterk staat in een rechtzaak. Tevens is in dit soort keuzes eigenlijk maar 1 ding van belang. Jij en jou behoeften over dit leven wat jij mag leiden. Hoe zie jij jou leven voor je? Wat zijn jou dromen? Jou wensen? Hoe past dit kindje daarin? We leven in een maatschappij waar vrijheid voor ons is gecreëerd om het pad te kiezen wat daarbij aansluit. Ook als dat abortus betekend. Voel je niet schuldig lieverd. Jij hebt niet gevraagd om verkracht, het is jou opgedrongen. Met het kind daarbij. Draai je schuldgevoel om in boosheid, en voel de vrijheid te kiezen, wat jou geluk brengt. Dat verdien je. Dikke knuffel
27 juni 2024
Beste Ester, Wat een vreselijk verhaal. Mijn verhaal is niet gelijk aan die van jou maar ook ik ben zwanger geraakt in een relatie met veel huiselijk geweld. Ik heb abortus laten uitvoeren omdat ik van mening ben dat een kind het verdiend om op de wereld gezet te worden uit liefde tussen 2 mensen. De gevolgen om op te groeien tussen 2 mensen die dat niet op een gezonde manier hebben heb ik helaas zelf mogen ervaren in mijn jeugd en dat is zeer desastreus voor de ontwikkeling van je kind, mag ik nu na 49 jaar wel concluderen. Ik kan jou uiteraard niet vertellen wat je moet doen en je alleen mijn eigen verhaal vertellen. Maar ik wil je wel meegeven dat je je niet schuldig hoeft te voelen als je besluit om een abortus uit te laten voeren en ik je daar in alleen maar heel sterk zal vinden. Je beschermt daar ook je kind mee om op deze manier op de wereld te komen. Het gevoel om ( ook al is het maar van 1 kant) onegwenst te zijn is verschrikkelijk om in te leven. Een kind komt dit echt te weten, tenzij je voor een levenslange leugen kiest. Kies voor jezelf, en pas voor een kindje als je daar ook echt helemaal klaar voor bent. Dat verdien jij, maar ook je kind. Liefs, Lola
20 juni 2024
Ik wil allereerst tegen je zeggen dat ik het ontzettend knap en dapper van je vindt dat je uit die situatie te stappen. Daarnaast dat mijn hart huilt voor het onrecht wat jou is aangedaan en dat jou dit nooit had mogen aangedaan worden. En wat knap dat je hier je verhaal en zorgen deelt, heb je mensen dichtbij en/of professionals om je heen om dit ook te bespreken? En die je sowieso kunnen helpen na alles wat je hebt meegemaakt? Geen idee of je hier op zit te wachten, dus leg het gerust naast je neer als dit niks voor je is. Enerzijds geef je aan dat je het niet over je hart kan verkrijgen het leventje te beëindigen en anderzijds dat je het niet ziet zitten om kindje alleen op te voeden dus ik zat te denken: misschien is er goede begeleiding tijdens je zwangerschap en eventueel na je zwangerschap en kan je, mocht je het nog steeds niet zien zitten om het kindje zelf op te voeden, adoptie overwegen? Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst. Wat je uiteindelijk ook kiest, veroordeel jezelf alsjeblieft niet ❤️
20 juni 2024
Beste Ester, Wat verschrikkelijk dat je dit heb moeten doorstaan. Ik heb veel respect voor hoe dapper je bent, alleen al om je ervaringen te delen en om steun te vragen. Je staat voor een moeilijke keuze die niemand voor jou kan maken. Ik vind het bijzonder om te lezen hoe je nadenkt en afwegingen maakt voor het mogelijke kindje en ik herken dat ook erg van toen ik zwanger was na mijn verkrachting. Dat raakt me. Ik denk dat het ook heel goed is dat je ook aan jezelf denkt en aan jouw situatie. Het is jouw lijf, jouw leven en jouw keuze, dat is heel belangrijk. Is er iemand in je omgeving (of misschien een huisarts of andere hulpverlener) waarmee je hierover kan praten? Ik heb uiteindelijk niet hoeven kiezen omdat ik een miskraam kreeg rond 11 weken. Ik was erg verdrietig dat er geen kindje kwam en ben dat soms nog steeds, maar ik ben ook blij dat er toen geen kindje kwam. Ik was er niet aan toe. Wat ik me verder afvraag: ben je nu veilig? Ik wens je veel sterkte met deze belangrijke keuze en ook met je herstelproces.
20 juni 2024
Hoi Ester! Wat een afschuwelijk verhaal 😢 en wat sta je voor een verrotte keuze.. ik ben bang dat geen enkele keuze je een goed gevoel gaat geven.. Ik wilde eigenlijk niet reageren omdat ik er geen ervaring mee heb en mijn stomme geluk was dat ik in die periode een spiraaltje had. Hopelijk vind je iemand die er het zelfde in stond/staat waarmee je gedachtes kunt wisselen om op een voor jou geschikte oplossing te komen. Heel veel sterkte 💋