Wachten… boosheid
Hallo, na een tijdje ook weer een bericht van mij.
ik merk dat ik boos ben en meer boos begin te worden en ik wil weten of dat terecht is.
Begin vorig jaar heb ik eindelijk na 15 jaar aangifte kunnen doen van wat mij op 12 jarige leeftijd is aangedaan. Tijdens de aangifte heb ik verteld over de mensen die er vanaf wisten. Mijn ouders zijn gehoord, maar de anderen niet.
vlak na de aangifte begon het wachten… vreselijk hoe lang dit duurt. Eind vorig jaar kreeg ik te horen dat er een rechtzaak komt. Nu een maand geleden hoorde ik dat ze verder onderzoek gaan doen om toch de andere getuigen te horen… dus nog steeds geen zittingsdatum!
ik word hier zo boos van. Het duurt en duurt maar, ik kan er niets mee. Ik heb het meteen aangegeven bij de aangifte en dan krijg ik te horen dat het een zaak word en nu bedenken ze zich dat het toch wel handig is om de anderen ook te horen…
is dit de normale gang van zaken? Is mijn boosheid terecht of moet ik mij niet zo aanstellen?
3 Reacties
Mijn advies. Probeer je zoveel mogelijk te richten op je eigen herstel. Je hebt de aanzet gegeven en nu is het helaas uit jouw handen.
Ik begrijp je boosheid en frustratie. Kan me voorstellen hoe oneerlijk en machteloos dit voelt en ik vind dat je je echt niet aanstelt.
Ik weet dat de politie heel veel zaken hebben en dat het wachten dus niet iets nieuws is. Maar zeker wel een probleem voor zowel de slachtoffers en politie.
Mijn tips voor jou zijn:
Probeer je boosheid en alle andere emoties er te laten zijn zonder oordeel en verwijt. Je voelt niet voor niks wat je voelt en je lichaam weet wel wat het moet doen om te helen, je moet het alleen tijd en aandacht geven.
Ik wens je heel veel sterkte met het wachten en wens je heel veel geduld toe! Ik hoop dat het op een gegeven moment minder impact op je heeft, ongeacht de uitspraak.
Je mag mij altijd een berichtje sturen als je wilt praten of je hart luchten etc!
Groetjes!