Victim blaiming
Hoi iedereen,
Mijn zaak loopt inmiddels al 1,5 jaar. Er moet nog een zitting komen (Ik ben in afwachting van de datum).
Inmiddels is de vicitim blaiming, vanuit de dader, begonnen. Hij verspreid dingen in het dorp over mij die niet waar zijn. Ik vind dit lastig om van andere mensen te horen. De een geloofd hem en iemand anders vind het maar een raar verhaal.
Mijn beste vriendin zei tegen mij: ja, ik heb je al die tijd gewaarschuwd voor hem dat je niet moest gaan maar elke keer ging je toch. Waarop ik zei dat ik niet anders kon omdat ik affhankelijk was van hem en met alle gevolgen van dien. Zij zei toen: ja, je kon ook niet gaan en thuis blijven. (alsof dat zo simpel ging!!!!)
Dit soort gezegdes van mensen word ik helemaal gek van. Ze snappen het niet. Dit doet mij het meeste verdriet.... dat mensen dit niet (kunnen) begrijppen en dan het 'lef' hebben om dit te zeggen. Ik voel mij gekwetst en het voelt alsof ik mijzelf continu moet verantwoorden. Alsof ik alles heb verzonnen omdat de dader hele andere dingen zegt (om zijn eigen 'straatje schoon te vegen')
Herkent iemand dit? Heeft iemand tips om om te gaan met victim blaiming?
7 Reacties
Je doet het super goed al.
Het lastige is dat je bijna niet kunt inschatten hoe lang iets duurt. Dit omdat elke rechtzaak anders is. De een gecompliceerder dan de ander... je mag jouw advocaat vragen stellen , het is aan hen om jouw vragen goed te beantwoorden . Probeer , hoe lastig ook, niet aan je advocaat te denken. die maakt dit wekelijks mee. Probeer voor jezelf je moment te pakken die je hebt en waar je recht op hebt om rust in je hoofd te creëren.
Liefs Danielle
Ik heb in sept 2017 aangifte gedaan en op 18 dec 2019 was de eerste rechtszaak en de uitspraak in januari 2020. Het hogere beroep was in April 2022 en twee weken later de uitspraak. De dader blijft ontkennen en inmiddels is hij in cassatie de uitspraak wordt april/ mei 2024 verwacht. Dat zou betekenen dat de hele rechtszaak ruim 6 en een half jaar heeft geduurd. En wat jouw advocaat betreft gewoon bellen hoor, tenslotte is hij er om jouw zaak te behartigen. Bij de eerste rechtszaak had ik rechtstreks contact met de rechterhand van de officier van justitie dat was wel erg fijn. Is dat bij jou wellicht ook mogelijk ?
Lieve groetjes van Paula
Ik begrijp je helemaal..
Ik zit al 2+ jaar met een rechtszaak en mijn laatste zitting is deze maand. Het is zo'n slopende tijd. Ik moest op verhoor komen bij ee advocaat van de dader en er werden enorm pijnlijke vragen gesteld zoals ; wat had je aan? Het voelt zo onrechtvaardig omdat ik toen een meisje was van 13 a 14 jaar en daar in paardrijkleding rondliep. Affijn, die dingen snijden en hakken er in.
Mijn enige tip is : verantwoord je aan niemand behalve als het noodzaak is.
Jouw vriendin kan zich niet in jou verplaatsten omdat zij het waarschijnlijk nog nooit heeft meegemaakt. Kun je dit aangeven bij haar wat het met jou doet als zij die dingen zegt.
Jeetje, wat lang ook al. Ja, het voelt heel onrechtvaardig. Ik heb ook voor mezelf besloten om mezelf niet te verantwoorden. Niemand hoeft een rechter voor mij te spelen, doei.
Nee, klopt. Zij heeft het nog nooit meegemaakt. Ik wil ook bij haar aangeven wat het met mij doet maar wel op een moment dat ik dit zelf aankan. Ik ben momenteel zo onstabiel door de victimm blaiming, het lukt me niet eens om naar school te gaan.
Mag ik vragen na hoe lang jij de eerste brief kreeg voor de eerste zitting? Mijn verhoor bij de politie is inmiddels al 1,5 jaar geleden. De dader is wel gehoord door de rechtbank maar er is, tot op heden, nog steeds geen datum. Dit duurt zo lang en ik weet ook niet wat nu de vervolgstappen zijn. Ik krijg hier van niemand echt antwoord op en ik wil mijn advocaat niet elke keer lastigvallen met vragen.
Ik herken dit heel erg.
Mijn ex en ik werkte samen in hetzelfde bedrijf (bijbaantje). Daar hadden we dus gemeenschappelijke vrienden/collega's.
Veel collega's waarvan ik in het begin dacht dat ze mij begrepen, had ik toch verkeerd ingeschat. Achter mijn rug om roddelde ze met mijn ex, waarvan ze zijn verhaal wel geloofde.
Ik merkte inderdaad ook veel onbegrip bij veel "vrienden" en familie over mijn situatie. Ze geven jouzelf inderdaad gauw de schuld over dat je de situatie in stand hebt gehouden en dat je er zelf dus ook deels schuldig aan bent. Dit heb ik een lange tijd ook geloofd. Nu zie ik dit echt anders, maar helaas veel buitenstaanders nog niet. Ik vind dat er sowieso nog weinig begrip en inlevingsvermogen is voor mensen die zoiets als ons hebben meegemaakt. Dit komt doordat er ook een soort taboe heerst op het gesprek aangaan hierover en het feit dat buitenstaanders die niet zoiets zelf mee hebben gemaakt, geen idee hebben hoe je in controle wordt gehouden door zo iemand tijdens dat dit gebeurd.
Ik kan je geen tips geven buitenom toch proberen om de mening van anderen van je af te zetten. Zij voelen niet wat jij hebt gevoeld. Je kan het ze proberen uit te leggen, maar mensen die het niet willen begrijpen kun je het ook niet uitleggen.
Ook heeft dit mijn ogen open doen gaan over bepaalde "vrienden". Vrienden zijn er om je te steunen en niet om jou een slechter gevoel te geven over iets vreselijks wat hebt meegemaakt.
Ik wens je veel sterkte in het verdere proces! Hou je taai!
Liefs,
Sharon
Victim blaming is heel erg naar. Het is al erf genoeg dat jou dit is overkomen. Dat de dader zijn straatje schoon wilt vegen kun je misschien nog wel een beerje begrijpen omdat hij geen schuld wilt bekennen. Maar als mensen uit jouw omgeving jouw verhaal in twijfel brengen is dat heel erg naar. Ik heb hier zeker ook mee te maken gehad. Er is helaas weinig aan te doen. Wat mij wel heeft geholpen is de uitleg van Iva Bicanic over victim blaming. Zij legt heel helder uit waarom mensen hieraan mee doen. Eigenlijk triggert het hun eigen angst dat hun dit ook zou kunnen overkomen. Door dan allerlei scenario's te bedenken dat het vooral aan het slachtoffer zelf ligt halen ze die angst bij hun zelf weg. Zonder er bij stil te staan wat dit bij jou als slachtoffer doet. Zoek het maar eens op op you tube.
Lieve groetjes van Paula