Verdrongen
Beste groep,
Als kind ben ik jarenlang seksueel misbruikt door mijn vader. Dit heb ik heel lang allemaal verdrongen. Ik wist niet dat het kon. Dat je dingen kunt verdringen omdat ze te pijnlijk en te traumatisch zijn. Maar het kan dus. Jarenlang heb ik hiermee rondgelopen, zonder dat ik het bewust wist. Pas recentelijk zijn allemaal beelden van het seksueel misbruik naar boven gekomen.
Dit gebeurde doordat ik een tijdje met een man verkeerde waarvan ik er langzaam maar zeker achter kwam dat hij eigenlijk helemaal niet goed voor me was. Hij leek op het eerste gezicht heel leuk, want charmant, lief, zelfverzekerd, maar stukje bij beetje liet hij zijn ware aard zien en was hij kleinerend, dominant, dwingend en mij om de tuin leidend. Dit narcistische gedrag kende ik helaas maar al te goed, het deed me namelijk denken het narcistische gedrag van mijn vader: iemand die altijd op zoek is naar applaus, geen tegenspraak duldt en zeer autoritair is.
Toen ik begreep dat ik gauw een punt achter mijn verkering moest zetten, omdat met iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis niet te leven valt, is alles in een stroomversnelling gegaan. In de nacht kwamen in alle hevigheid alle beelden van het seksueel misbruik door mijn vader naar boven: waar het plaats vond, wat ie met me deed, en hoe hij dreigde mijn moeder of zusjes iets aan te doen als ik me niet stil hield.
In de dagen en weken erna bleven er maar beelden komen van de perverse dingen die hij met me had gedaan en hoe hij me mishandeld heeft. Ik wist niet wat ik moest en waar ik het zoeken moest, want het was heel vreselijk om te herbeleven. Ik heb hulp gezocht en word geholpen en slik medicijnen die er voor zorgen dat de beelden/ herbelevingen worden gedempt.
Maar ik ben hier heel erg van geschrokken. Vooral omdat ik het dus zo lang weggestopt hebt. En voel ik me daar heel stom over. En voel ik mij schuldig naar mijn zussen en andere familieleden.
Ik heb mijn vader er nog niet mee geconfronteerd. Ik heb hem alleen laten weten dat ik geen contact met hem wil. Ik weet niet of ik hem er ooit mee durf te confronteren, ook omdat ik hem inschattende, bang ben dat hij het zal ontkennen, razend zal worden en alles op alles zal zetten om te doen alsof ik gek ben en de leugen te laten regeren.
Wat ik me afvroeg, is of hier iemand is die ook door een eigen ouder/ verzorger misbruikt is? Hoe ga je daar mee om? En is er ook iemand die het misbruik ook jarenlang verdrongen heeft?
Herkent iemand dit?
Alvast heel erg bedankt voor het willen delen van een reactie.
8 Reacties
Deze moeilijke jaren zie ik nu als pittige, maar mooie jaren. Het zijn de jaren waarin IK ben gaan leven. Ik ben iedereen die mij daarin gesteund heeft super dankbaar. Heel veel sterkte met jouw proces richting een leven waarin jij jezelf je eigen keuzes en geluk mag gunnen!!
Liefs Neeltje
Wat betreft confronteren van je vader. Rondom het huisrlijk geweld bij mij heb ik dat bij mijn vader gedaan. Kwam niet binnen was onzin etc. Nu een hele tijd later. Contact is op een oppervlakkige manier hersteld en is het wel nog ter sprake gekomen. Hij is oud geworden en ook "sterfelijk" (was hij natuurlijk wel maar daardoor is hij nu wel meer over zijn leven na gaan denken). Hij heeft recent uit zichzelf benoemd dat hij het soms lastig vond en niet trots te zijn over sommige momenten in de opvoeding. Voor wat voor soort man het is was dat voor mij een bekentenis en verontschuldiging die ik nooit van hem verwacht zou hebben. Het is dus lastig te bepalen hoe de ander reageert.
Ik heb degene die mij misbruikt heeft geconfronteerd gehad. Deze had niet het idee iets verkeerd te hebben gedaan en ik heb daar het contact mee aangehouden (deels angst maar deels ook willen begrijpen van de ander). Denk vooral na over wat je wilt en waarom je iets wilt of wat je ermee poogt te bereiken.
Hoe dan ook. Goed dat je op dit punt bent gekomen. Heb je met je zussen gesproken ook over het confronteren van je vader eigenlijk?
Met goede therapie ben ik nu PTSS-vrij en geniet ik weer van het leven.
Zorg dat je de voor jou passende therapie krijgt door een ervaren therapeut(e) op het gebied van seksueel misbruik. Tot slot heb je je zussen individueel op de vrouw afgevraagd of zij ook misbruikt zijn? Waarom zou jij de enige zijn? Zeker omdat jouw moeder ook geleden heeft onder jouw vader. In mijn lotgenoten groep zaten ook twee zussen die seksueel misbruikt zijn en het niet van elkaar wisten.
Je hebt gelijk, het is nu gewoon nog te vroeg om mijn vader hiermee te confronteren. Ik moet eerst aansterken en zet stapje voor stapje de weg naar heling. Het gaat met vallen en opstaan merk ik. Mijn moeder is helaas overleden, met haar kan ik het helaas niet meer delen, maar ik weet en was er getuige van dat zij ook erg geleden heeft onder mijn vader. Mijn zussen steunen mij heel erg. Nogmaals heel veel dank voor jullie beider warme reacties.
Wat een heftige ervaring heb jij moeten doormaken.
Het mechanisme bij mensen in stressvolle situaties kan je beleving volledig afschermen en doen vergeten.
Maar op de een of andere manier wordt alles wel opgeslagen e kunnen de ervaringen en beelden terugkomen.
Heel goed dat je hier hulp bij hebt gezocht. Er zijn goede therapieën die je weer stabiliteit kunnen bieden.
Natuurlijk wil je in jouw hart jouw vader confronteren. Maar daar is het nu misschien nog te vroeg voor. Werk verder met jouw hulpverlener aan jezelf en als de flashbacks minder hevig zijn en een andere minder stressvolle beleving voor jou hebben zal het gemakkelijker zijn om jouw verhaal te delen.
Heb je het al met jouw moeder en/of zusjes gedeeld of besproken. Ik kan mij voorstellen dat zij een zelfde ervaring hebben.
Heel veel sterkte.
Met vriendelijke groet,
Thijs