Uitspraak in mijn zaak
Lieve mensen,
Gisteren was het dan zover en werd het vonnis uitgesproken in mijn zaak.
Ik ging er met een positief gevoel, maar ook gezond realisme in. Het komt er op neer dat de rechters helaas onvoldoende konden bewijzen dat de strafbare feiten gepleegd zijn door mijn vader.
Weliswaar zijn er veel steunverklaringen geweest, maar daarvan ben ik wel de bron. Er was ook niemand bij die het signaleerde/ zag, dus de verklaringen zijn o.b.v. mijn ervaringen. Oftewel, je hebt dan dus geen poot om op te staan en dan is er slechts één bewijs.
Het voelt nu heel onrechtmatig en moedeloos. Ik ben zo boos over dat iemand die een kind (zijn eigen zoon) dit aan doet en glashard ontkent, er zo mee weg mag komen. Het zal de rechtspraak zijn, maar het doet wel veel pijn en verdriet.
Gelukkig wel de erkenning gehad van het Schadefonds en de rechters zeiden letterlijk: "Het wil niet zeggen dat je hebt gelogen of dat de rechtbank je niet gelooft, maar het bewijs ontbreekt."
Dat, tezamen met het uitoefenen van het spreekrecht tegen mijn vader en hoe we het hebben aangepakt, zal er uiteindelijk voor gaan zorgen dat ik dit af kan sluiten en kan accepteren dat het zo is.
Voor vragen/ervaringen tijdens dit proces mag je mij altijd een PB sturen ;)
Groeten,
Sjaak
9 Reacties
Jij wilde je spreekrecht en hebt dus eigenlijk bereikt wat je wilde. Daarnaast is er de zelfbescherming welke ervoor zorgt dat je geen hoge eisen stelt. Je wilt tenslotte niet de teleurstelling ervaren.
Misschien goed om je vriendin te vragen wanneer zij tevreden is?
Bij mij is het precies zo gelopen. OvJ heeft hoger beroep aangetekend en dat heeft geleid tot een veroordeling. De dader is wel in cassatie gegaan maar dat werd niet ontvankelijk verklaard.
Ik was er uiteindelijk heel blij mee. Het was een langdurig proces maar bedenk hierbij dat dit ook voor de dader zo is en daarmee ook een dubbele straf en voor jou misschien genoegdoening.
Goed dat je verder gaat met je leven en dat dit nu een andere plek gekregen heeft.
Heel veel sterkte,
Met vriendelijke groet,
Thijs.
Ik probeer me toch te focussen op mijn leven nu, ik heb er geen invloed op wat er gaat gebeuren. Ook merk ik dat ik vanuit een ander oogpunt kijk dan mijn vriendin. Voor mij geldt dat ik de regie heb gekregen middels spreekrecht en dat het serieus is genomen, terwijl mijn vriendin het beleeft dat ze voor haar gevoel gefaald heeft en dat we het allemaal voor niks hebben gedaan.
Herkennen anderen van jullie deze verschillen tussen jou en je partner?
Het is logisch dat zij er anders naar kijkt en ik wil haar ook de ruimte geven, maar ik vind het wel lastig dat zij dit gevoel heeft en dat het voor mij iets anders voelt.
Groet,
Sjaak
Dat pakken ze niet meer af.
Ons systeem is er om de onschuldigen te beschermen. Het systeem gaat daar zo ver in dat het helaas ook schuldigen beschermd. Je loopt enerzijds het risico dat schuldigen vrij rond lopen maar anderzijds dat onschuldigen onterecht vast komen te zitten. Dat maakt ons systeem lastig, ingewikkeld en vaak oneerlijk (in ieder geval gevoelsmatig).
Hopelijk heeft het er staan en je grens trekken wel wat opgeleverd voor je.
het is natuurlijk verschrikkelijk zuur dat het niet tot een veroordeling geleid heeft. Maar je staat ere goed in, de genoegdoening van het spreekrecht en de erkenning van de rechtbank zijn een grote steun voor je.
Heel veel sterkte,
Met vriendelijke groet,
Thijs
Gaat goedkomen!
Groet,
Sjaak
Allereerst, hartelijk dank voor je bericht!
Toevallig heb ik een bericht gepost over wat vrijheid voor mij betekent:
te zijn wie je wilt zijn en mijn eigenwaarde terug.
Het voelt inderdaad echt onwerkelijk en oneerlijk deze uitspraak.
Elke keer als ik een dergelijk bericht lees over te weinig bewijs dan bekruipt me weer het gevoel van onrechtvaardigheid. Dat grijpt me iedere keer weer aan.
Deze keer betreft het dus mezelf.
Maar met het aangaan van dit hele proces heb ik mijn vrijheid gegrepen en kan ik vrijuit spreken over wat mij is aangedaan. Daar put ik wel voldoening en kracht uit.
Gelukkig heb ik mijn leven al best goed op de rit. Hopelijk jij ook?
Dit boek gauw sluiten en mijn vader vergeten, want hij was geen vader.
Warme groet,
Sjaak
Allereerst wil ik tegen je zeggen dat ik het verschrikkelijk vind dat je vader jou misbruikt heeft, dat had hij nooit mogen doen! Ik vind het heel moedig van je dat je aangifte hebt gedaan en dat je wil dat er recht werd gedaan. Ik vind het erg om te lezen dat er geen recht is gedaan vanwege te weinig bewijs. In mijn zaak was dit ook het geval en dat voelt inderdaad zo gigantisch oneerlijk!
Ik las toevallig gisteren een mediabericht dat waarschijnlijk over jouw zaak ging, ook toen was ik vol compassie voor jou als slachtoffer en de onrechtvaardigheid die het oproept.
Je hebt natuurlijk niet echt iets aan mijn reactie, maar wil tegen je zeggen dat je trots op jezelf mag zijn en dat de boosheid terecht is. Ondanks dat hij glashard ontkent weten jij en hij wat er gebeurd is. Ik hoop dat je ondanks alles meer en meer in vrijheid kan leven en dit toch ergens een "plekje" kan geven. Sterkte!