Praten
Ik ben nu 20. toen ik 18 was werd ik verkracht. Dit heb ik toen aan een paar mensen verteld maar nooit met veel details. Door dit hele gebeuren heb ik me ook afgesloten van mensen waardoor ik nu niet zulke hele goede vrienden heb waarmee ik over alles kan praten, ik dacht ook altijd dat dit niet nodig was maar dat kwam omdat ik veel werkte etc. Nu door het coronavirus ben ik eigenlijk opgesloten met mijn eigen gedachten en doordat ik niemand heb om mee te praten voel ik me heel erg eenzaam. Vandaar dat ik bij dit forum terecht ben gekomen.
Bezig met laden...
5 Reacties
Er zijn verschillende zaken die ik eruit kan halen als ik je bericht lees.
Verdriet om het verlies van hechte vrienden?
Gemis van diepgang met huidige vrienden?
Balans in je herstel, vluchtgedrag omzetten in actie naar herstel?
Eenzaamheid, aansluiting vinden bij lotgenoten?
Als je straks weer kunt werken, wil je dan weer op de oude voet verder? Of heb je nu een keerpunt waarbij je verandering wilt bereiken?
Heb je ooit professionele hulp gezocht eigenlijk? (of deze intentie?)
Je kunt natuurlijk ook hier komen om de tijd nu door te komen, zoeken naar aansluiting tot deze corona tijd voorbij is gewaaid en je terug kunt naar je oude leventje.
Opties genoeg om het over te hebben met elkaar, de keuze is aan jou, waar heb jij behoefte aan?
Alles is welkom, jij bent welkom.