oud zeer
Hallo allemaal,
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, ik weet niet goed of er iemand op dit verhaal zit te wachten maar ik wil het toch graag typen.
Waar ik tegenaan loop ik het ''echte'' leven tegenaan loop is dat ik het idee heb dat
niemand mij snapt.
Er is niemand die begrijpt hoeveel pijn ik heb en waarom ik die pijn heb.
Deze pijn is ontstaan uit een trauma van vroeger.
Dit is eigenlijk altijd zo geweest.
Ik heb hierdoor het gevoel dat ik geen grip heb op mijn eigen leven en dat alles me maar overkomt zonder dat ik er controle over heb.
Ik vind het namelijk moeilijk er over te praten en ik heb voor veel herinneringen gewoon weg geen woorden.
Ik heb een poging gedaan om mijn verhaal te vertellen aan iemand maar deze persoon vroeg: ''hoe weet je dat"? en dan raak ik zelf ook helemaal in de war.
Want hoe weet je wat je weet en herinner je wat je herinnert?
Die iemand zei dat je dingen als kind zelf kan verzinnen of dat als je droomt
dit als echt gaat herinneren
maar ik weet dat ik depressief ben en elke dag tegen mezelf aanloop
Waar komen deze gevoelens dan vandaan?
Zijn er mensen die dit herkennen?
Misschien dit ook mee gemaakt hebben?
Ik wil wel graag mijn verhaal doen maar ik heb het gevoel dat dat alleen kan als
ik alles tot in de puntjes helemaal kan vertellen maar dat lukt mij niet.
Ik hoor het graag van jullie!
8 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door Anoniem (niet gecontroleerd)