Opmerkingen
Hei!
ik zou graag wat willen delen over perspectieven van hulpverleners die dubbel kunnen overkomen op cliënten. In de afgelopen jaren van het herstellen van seksueel geweld heb ik meerdere keren gehoord “je laat het je niet weer gebeuren in de toekomst”. Ook al bedoelen hulpverleners het niet altijd zo, toch kan ik het niet helpen dat het mijn schuldgevoel versterkt en mij het een illusie geeft dat ik toch invloed had kunnen hebben over mijn seksuele trauma’s. Langere periode terug ben ik aangerand door een familielid en hier weet en voel ik dat ik geen schuld hoef te dragen. Alleen door de opmerking “je laat het je niet weer gebeuren” maakt dit toch dat ik me schuldig voel want “ik zou het me niet weer laten gebeuren”. In het algemeen vind ik eigenlijk dat je dit nooit mag zeggen tegen iemand die misbruik heeft meegemaakt. Zijn mijn gevoelens hierover terecht of kan ik dit perspectief van sommige hulpverleners ook anders bekijken?
liefs :)
14 Reacties
Sindsdien heb ik geen woord meer gezegd over de gebeurtenis.
Wilde je even laten weten; je bent niet gek en ook niet alleen!
Ik heb deze opmerking zelf gelukkig niet van mijn psychotherapeut gekregen.
Als ik mij indenk dat hij dit zou zeggen, verwacht ik dat hij bedoelt: Je bent niet meer de persoon die je toen was. Die andere persoon is de dader en heeft kwaad gehandeld. Maar die heeft jou in een positie gedwongen en aangedaan. Alleen… Jij bent nu anders. Je was al sterk, je bent nog steeds sterk, maar krijgt nu meer rust en kunt verwerken. Dat maakt jou vanuit de ogen van de dader een minder ‘gemakkelijk’ doelwit. Jij hebt jouw situatie veranderd door hulp te zoeken en alles te doen wat je nu doet.
Het is dus niet zo dat je je in het verleden iets hebt laten aandoen, dat je zou hebben toegestaan dat de ander over grenzen is heen gegaan, NEE! Het is nu dat die ander het overwicht en macht niet meer heeft om dit bij jou te kunnen doen, omdat de ‘balans’ anders is.
Does that make sense?
Ik ben zelf hulpverlener in de jeugdzorg en ik zou heel erg graag willen dat mijn cliënten mij terug geven als mijn woorden zo’n grote negatieve impact hebben. Heb je dit met je hulpverlener besproken?
Hopelijk helpt dit. Succes.
Ik denk niet eens dat het bewust gebeurd. Maar ik begrijp precies hoe het voelt. Het is soms een zinnetje tussendoor wat bedoeld is als ‘je bent nu niet meer wie je toen was’ en waarbij het enige wat ik hoor; ‘het is je eigen schuld’ is. Herkenbaar en superkut zijn dat soort momenten. Waarbij ik zelfs als ik niet meer geloof dat het mijn schuld is, toch een twijfel voel bij dit soort zinnen. Ik ben er wel op terug gekomen met mijn psycholoog, ze vond het heel rot dat het anders was overgekomen op mij dan dat zij had bedoeld. Dat was juist het laatste wat ze wilde dat ik zou voelen.
Vaak komt mijn reactie op het volgende neer (samengevoegd in 1):
Nee, al loop ik naakt rond laveloos van de drogerende middelen met een bord op mijn nek dat ik single ben.... Dan nog moeten mensen hun handen thuis houden. Mijn situatie/gemoedstoestand is geen uitnodiging noch een excuus voor jou of een reden om je te ontslaan van de verantwoordelijkheid over JOUW acties. Als je denkt dat je ergens toestemming voor hemt gekregen zonder dat ik deze vrijwillig heb gegeven dan moet jij in therapie en niet ik door jouw acties.
Iets wat ik anderen altijd mee geef "met goede bedoelingen worden oorlogen gestart" een goede bedoeling praat je acties dus niet goed.
Je sterker maken.... Nee joh herstel heeft niets te maken met sterker worden.
Na mijn herstel weet ik dat ik een dergelijke situatie kan overleven en er sterker uit kan komen dan voorheen. Maar ik ben niet sterker of minder vatbaar voor de brute kant van andere mensen. Ik wordt misschien weerbaarder en gedragingen van mij, welke me op verkeerde plekken kunnen brengen, zullen nog minder aanwezig zijn. Mijn nee zal fermer aanwezig zijn. Maar ik ben niet degene die sterker moet worden. Dat moeten de daders worden. Sterker zodat ze niet de hand aan de ander hoeven te leggen.
Excuses voor de lange reactie maar ik heb een aardig allergie ontwikkeld voor hulpverleners die zich schuilen achter de situatie waarin wij verkeren en waarbij ze ons het gevoel geven op te moeten klimmen naar hun positie alsof die beter zou zijn.
Richelle ga er maar gewoon vanuit dat je een gezond stel hersenen hebt. Jij hebt je grens. Je geeft die aan en als je therapeut deze niet respecteert mag je dat zeker aangeven. Sterker nog, het is je recht om te zeggen tot hier en niet verder en dat zou je therapeut juist moeten stimuleren ?
Heel erg bedankt voor je reactie en bevestiging dat deze reactie eigenlijk niet helpend is (ligt uitgedrukt). Hier hoef je zeker geen excuus voor aan te bieden, het doet me alleen maar goed om te horen dat ik mijn gevoel mag vertrouwen en ook zeker mag blijven aangeven dat dit soort opmerkingen voor mij niet helpen. Jij beschrijft precies de woorden die ik niet heb op het moment dat dit tegen mij gezegd wordt. Ik denk dat ik hier heel veel onderbouwing en erkenning kan uithalen om uit te leggen aan mijn psycholoog dat dit kwetsend is voor mij.
Dankjewel voor het zien van mijn gevoel en het helpen onder woorden te brengen wat dit te weeg brengt!
Ik denk dat jouw allergie een hele mooie eigenschap weergeeft. :)
liefs
Pff herkenbaar, wat mij betreft zijn je gevoelens helemaal terecht. Begrijp dat je therapeut het waarschijnlijk niet zo bedoeld, maar wat een onhandige opmerking! Impliceert idd alsof je er iets aan zou hebben kunnen doen, destijds of in de toekomst, dat is natuurlijk helemaal niet zo. De dader zat (extreem) fout, niet jij, en die persoon moet zijn gedrag aanpassen, niet jij.
Heb dit zelf gelukkig niet van mijn therapeut ervaren. Wel van de mensen om mij heen, die van me houden en het (net als bij je therapeut) echt wel goed bedoelen. Ik ben als kind jaren mishandeld en seksueel misbruikt door de ouders van mijn beste vriendin destijds. Mijn top twee van kutvragen van mensen om me heen: “waarom heb je dan niets gezegd?” En, “waarom ging je terug?” Alsof ik een keuze had om iets anders te doen, alsof ik die vrijheid had terwijl er als kind dingen gebeurden die de verbeeltenis ontstijgen. Er was altijd gevaar, altijd dreiging van iets ergers dan er al gebeurde en ik begrijp steeds beter dat teruggaan “risico management” was om te voorkomen dat er wat ergers gebeurde. Zij waren op school en al mijn sportactiviteiten dus ik kon helemaal niet aan hen ontkomen.
Het is verdrietig, maar mensen die seksueel geweld niet hebben meegemaakt hebben gewoon echt geen idee. Zulke vragen zetten nog altijd mijn haren overeind en maken me bang, geven verwarring, schaamte en schuldgevoel.
Maar wat me helpt zijn twee opmerkingen van twee hulpverleners. Een is van mijn therapeut, namelijk dat helaas echt een hele hoop mensen “gewoon best dom” zijn in hun benadering van zoiets. En een van mijn psychiater, namelijk “the roadway to hell is paved with good intentions”. Zo ontzettend waar ;) ook als mensen het goed bedoelen kunnen ze enorm kwetsend zijn. Ik ben inmiddels op het punt dat ik mijn omgeving hierin een beetje “opvoed” ze uitleg dat zulke vragen, onbedoeld, echt victim blaming zijn. Uitspreken wat voor gevoel het geeft en dat helpt :) brengt ook vaak een goed gesprek op gang. Dus misschien je therapeut dat eens uitleggen? Want therapeuten leren ook zeker van hun cliënten denk ik!
Liefs!
Het is inderdaad super verdrietig en beangstigend dat victim blaming zoveel gebeurd en kan super hard binnen komen. Enorm rot dat ook jij die vragen hebt gekregen, terwijl “precies zoals je zegt” je als kind totaal geen keuze hebt hierin.
Het helpt heel erg om te lezen dat ik niet de enige ben in het helen van.
Die helpende opmerkingen zijn inderdaad zo waar en ik denk dat het me wel heel erg helpt om daar even aan te denken op momenten dat ik onzeker erover ben, dus dankjewel voor het delen.
Over het delen met mijn psycholoog, in het verleden al een keer besproken met haar. Ze heeft er een andere kijk op maar ik heb wel mijn gevoel erover kunnen uiten. Toch blijf ik het horen, dus ik denk dat het een goeie optie is op het nog een keer aan te kaarten! Dankjewel voor heg meedenken?
Groetjes Daniëlle
Dankjewel ?
Helemaal met jou eens!!
Ik heb dit gelukkig nooit gehoord van therapeut.
Maar ik vindt het een foute opmerking en zou dit ook zeggen.
Iedereen kan het overkomen!
De schuld ligt altijd bij de daders.
En dat blijft zo.
Veel sterkte hoor!!
Jij bent echt onschuldig.
Ook in de toekomst.
Hoe sterk je ook bent mogelijk.
Warme groet
Ze zullen het vast bedoelen met de juiste bedoeling maar het komt bij mensen die misbruik hebben meegemaakt niet altijd goed over! (Vind ik)
Dankjewel !