Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Ik geloof nog steeds niet de herinneringen die terugkwamen

11 mei 2022 227 Weergaven Openbaar

Hallo

Ongeveer een jaar geleden na EMDR had ik herinneringen aan seksueel misbruik in mijn kindertijd. Destijds schrok ik van wat er in mijn hoofd begon te verschijnen. Beelden/herinneringen die ik niet eerder had. Hoe is het mogelijk dat ik dit mijn hele leven niet weet? Nu ben ik 38 jaar oud.

Nu, een jaar later, geloof ik nog steeds niet mijn herinneringen die plotseling opdoken.

Natuurlijk is mijn hele leven heel ingewikkeld en problematisch geweest, en als ik kijk hoe mensen die als kind seksueel zijn misbruikt, functioneren, heb ik de meeste van deze problemen. Maar kan ik mijn geheugen vertrouwen? Is wat mij is overkomen na EMDR echt of een soort magie? Wanneer zal ik eindelijk rust vinden en stoppen met zoeken naar antwoorden: is het waar of niet? Wat moet ik doen in dit hele proces?

Help me alsjeblieft of ik word gek!

Heeft iemand van jullie een soortgelijke situatie gehad?

Bezig met laden...

12 Reacties

pieterke

04 juni 2022

Ik zou ook zo graag willen dat het anders was gelopen, maar het zou niet eerlijk zijn jegens mijzelf om te ontkennen dat ik verschrikkelijk slecht ben behandeld, Ook al zou je het willen vergeven. Ik weet echt niet hoe ik verder kan. Ik loop steeds vast.

02 juni 2022 (bewerkt)

Hey Zoë 12, ik kan me best wel vinden in jouw verhaal. Ik heb zojuist eigenlijk een soortgelijk iets gepost... Ik merk ook dat steeds meer dingen, maar vooral gevoelens naar boven komen. Ook omdat ik probeer hier meer gehoor aan te geven/ruimte te geven en naar mijn lijf te luisteren. Ergens voel ik van binnen dat hetgeen wat ik denk en voel het juiste is, maar als dat zo is zou mijn hele leven veranderen en op zijn kop staan... Ik merk dat ik het daarom wegstop en probeer te onderdrukken en dat ik ook het idee heb dat ik mezelf gewoon wat aanpraat en het maar gedachtes zijn. Hetgeen waar ik me echter in kan vinden is wat Eef 88 schrijft; als iemand je zou zeggen dat het niet zo is, zou je je dan beter voelen? en dat dit dan vervolgens woede oproept omdat je niet geloofd wordt. Dit heb ik dus ook, plus het feit dat ik al jaren met deze gevoelens en gedachtes rond loop. Ergens kan ik het niet helpen maar denken; waarom zou hier zoveel tijd en energie naar gaan als het allemaal een leugen is? het brein beschermt je, heeft een overlevingsdrang, daarom worden dingen onderdrukt. EMDR is ervoor om deze onderdrukking als het ware op te heffen... ik denk dat dit dus wel vrij betrouwbaar is wat je denkt en voelt.

25 mei 2022 (bewerkt)

Bedankt dat jullie je verhalen hier delen. Ik zit in een soort gelijke situatie. Een jaar of 3 geleden ben ik gaan lezen in het boek "traumasporen" van Bessel van der Kolk. Ik schrok van wat ik herkende, de som van al mijn klachten was precies wat je ziet bij mensen die in hun vroege kindertijd misbruikt zijn. Ik kon me er niet veel bij voorstellen en heb het -met vlagen- los kunnen laten. Ruim een jaar geleden vertelde mijn zus mij dat zij in haar leven meerdere malen misbruikt is.. er viel ergens een kwartje en ergens ook niet. Ik was in de war. Sprak erover met mijn psycholoog. Die zei dat je ook getraumatiseerd kon raken door iets wat een ander meemaakte, als jij dichtbij die persoon stond. Ik voelde me opgelucht maar er bleef iets knagen. Toen begonnen de flashbacks. Op momenten dat ik mij juist heel prettig en veilig voelde kreeg ik flashbacks van misbruik. Afgelopen jaar in september gestart met EMDR ivm verder ook erg problematische kindertijd. De flashbacks besproken, we konden er niet veel mee, het was te vaag, niet erg concreet. EMDR is inmiddels afgerond, en weinig flashbacks meer gehad. tot ik bij de Haptotherapeut kwam. Een heel intense flashback. Ik vertelde de therapeut wat er gebeurde en ze stelde voor om mijn woede aan te spreken. Die kwam er toen uit. Ongefilterd. Ik ging helemaal los. Heb geschreeuwd, gevloekt, gescholden, geslagen. De woede was gericht op mijn vader. En hoewel ik me daar kapot van schrok, voelt het óók als een opluchting. Nu weet ik hoe het zit en tegelijkertijd wil ik niet dat het zo is. Sindsdien ben ik een brok spanning en ellende. Ik weet niet meer hoe ik verder moet. Ik voel woede en angst en verdriet in mij borrelen maar ik weet niet hoe ik er uiting aan kan geven. Ik val uit naar mijn man en kinderen, ik voel voortdurend verschrikkelijke spanning en voel me een tijdbom. Jullie verhalen lezen geven me iets van troost. Ik ben niet de enige, misschien beeld ik het me niet allemaal in, en misschien is er een weg uit deze ellende...

Eef-88

25 mei 2022

Je bent zeker niet alleen! En die dubbele gevoelens van opluchting en kapot schrikken is ook enorm herkenbaar. De spanning, het uitvallen tegen man en kinderen, ik herken het allemaal. Ik denk dat je nog een heel proces te gaan hebt, opnieuw traumabehandeling en stapje voor stapje door alle ellende heen. Maar dat gevoel van opluchting, houd dat vast, dat gaat alleen maar groter worden! Heel veel succes (en voel je vrij om een pb te sturen)

pieterke

25 mei 2022

Ik begrijp je wel hoor ....

pieterke

17 mei 2022

Zo ishet, Ik wil ook niet geloven

13 mei 2022 (bewerkt)

Hi Zoë, Ik herken het heel erg wat je zegt. Ik ben op 16 jarig leeftijd voor langere tijd sexueel misbruikt. Dit heb ik jaren weggedrukt en op mijn 32/33ste ben ik met EMDR begonnen. Ik schrok ook van de details die naar boven kwamen. Hoe kwam ik daar ineens bij? Heb ik nu wat verzonnen? Is dit waar? Ik kon mezelf niet geloven, ik durfde het niet. Want wat nou als het niet zo was? Maar ook heeft, onder andere, EMDR geholpen het een plekje te geven. De details die bij mij naar boven kwamen, waren soort van de puzzelstukjes die mijn gaten opgevuld hebben. Nog steeds twijfel ik soms of ik mijn gaten niet zelf heb ingevuld of dat dit echt zo is gegaan. Mocht je mij dingen willen vragen, dat mag altijd. Geef hier gewoon een reactie of stuur me een privéberichtje. ?

17 mei 2022 (bewerkt)

Dank je wel voor je reactie. Het moet verschrikkelijk voor je zijn geweest om ineens deze beelden uit het verleden te zien... Je zegt echter nog steeds te twijfelen of dit is gebeurd. Hoe ermee te leven? Ik was 7/8 jaar oud toen ik seksueel werd misbruikt door mijn vader - volgens de herinneringen die ik al een jaar in mijn hoofd heb. Al 4 jaar heb ik geen contact meer met mijn ouders, ik heb het om andere redenen afgebroken. Ik herinner me mijn vader als een slechte man, maar om mij dit aan te doen? Dit pas niet in mijn hoofd... Ik zou graag rust vinden, weten wat er met me is gebeurd en verder gaan... of het nu waar is of niet. Maar hoe ga ik daar komen? Waar gaat dit hele proces over? Wie moet wat doen? Ik had momenten dat ik het geloofde ... Ik voelde me verschrikkelijk, de pijn was enorm, ik kon niet ademen en ik huilde zonder tranen. Onbeschrijfelijk lijden...Maar daarna komt de schande dat ik zo slecht over mijn vader had kunnen denken...dat hij me sloeg, misbruikte, me mentaal slecht behandelde, maar hij hield van me en zou zoiets walgelijks niet doen. Ik kan deze nieuwe herinneringen niet verbinden met het verleden, ik heb alleen fragmenten - geen begin en geen einde Ik wil verder, maar ik weet niet hoe.

Eef-88

11 mei 2022

Hoi! Ik heb het ook gehad, bij mij kwamen de eerste beelden wel voordat ik met emdr begon, waarschijnlijk was de geboorte van mijn dochtertje een trigger. Ik heb er ook heel veel moeite mee gehad, wat dan, wanneer dan en wie dan.. Ik was boos op mezelf en wist niet meer wat ik moest doen.. beetje bij beetje kwam er alles naar boven. In therapie kwam er steeds meer ruimte, als ik het ene beeld had behandeld kwam het volgende maar de stem "je liegt alles bij elkaar" die ik mezelf oplegde zat in de weg. Het idee dat ik alles maar verzon was mijn coping. Ik heb een tijdje terug een intensive traumabehandeling gehad (een week intern) en heb daar eindelijk pas echt durven kijken en luisteren naar mijn lijf. Alles kwam naar boven, ik kreeg herbelevingen en dissociatie. Op 1 of andere manier had ik dit nodig om mezelf echt te gaan geloven. Ontkennen gaat nu niet meer. Het is pittig, ik heb nu last van volledige ptss en de dagen zijn zwaar maar ik ben wel eerlijk naar mezelf en heb me daarin nooit beter gevoeld dan nu. De behandeling om alles te verwerken en alle andere problematiek aan te gaan zal nog tijden duren. Maar ik durf mezelf wel recht in de ogen te kijken en voel me sterker dan ooit. Oh ik ben trouwens 36 en heb het ongeveer 28 jaar weggedrukt.. Mocht je vragen hebben, stuur me gerust een pb.

Eef-88

11 mei 2022

Wat mij trouwens ook hielp was dat als iemand tegen me zei; als het niet waar zou zijn, zou je je dan beter voelen? In mijn geval was het zo dat ik boos werd om de gedachte dat ik eventueel niet geloofd zou worden en dat ik mezelf niet erkend zou worden. Het is wel zo dat emdr diverse associaties kan geven en die hoeven niet altijd waar te zijn.. dus misschien voor jezelf ook de vraag... hoe zou je het vinden als het niet waar zou zijn, zou je dat opluchting geven?

Janine | Ambassadeur

11 mei 2022 (bewerkt)

Hoi Zoë12, Ik herken heel erg wat je zegt! Ik heb het zelfde. Mij is uitgelegd dat dit te maken heeft met dat je compleet gedesoriënteerd bent geweest. Het gevoel van dat je denkt dat het niet echt is, is heel naar. Ik had heel erg het gevoel dat ik gek werd, geloof me als ik zeg dat als ik zeg dat oké is om je zo te voelen maar dat het niet waar is. Je bent niet gek, zo iets verzin je niet. Ik hoop dat je goede hulp mag ontvangen, wanneer dit bij jou uitkomt. Alles op je eigen tempo. Je mag me voor vragen altijd een berichtje sturen! Met vriendelijke groet, Janine.

pieterke

11 mei 2022

Ik herken het, je kunt er echt niet bij. Het is namelijk ondenkbaar erg, dus je natuurlijke bescherming is dat