Geraldine en de vrouwen

Ik heb tot nu toe alle afleveringen met spanning bekeken, in m'n eentje want ik heb niemand in m'n omgeving om dit mee te delen momenteel. Ik heb er wel steeds een momentje van gemaakt dus met een kopje thee en een dekentje. Ik probeer er achteraf over te schrijven om het op die manier te verwerken.
Ik vind het elke keer spannend, maar wel echt heel blij dat dit er is. En ik heb zoveel bewondering voor de vrouwen hoe ze het doen. Ik zit vaak echt mee te huilen met de deelnemers omdat ik ze zo moedig vind en vanuit herkenning in wat ze delen. Het programma voor mij haalt dingen uit de schaduw en brengt het naar voren die ik misschien anders nooit had geweten of me altijd heel alleen in heb gevoeld. Vorige week bijvoorbeeld zei iemand van het professionele team "de trauma's zijn onverwerkt opgeslagen dus het is alsof het gevaar er nog steeds is" wat voor mij als opluchting voelde want het lukte me maar niet om dit gevoel onder woorden te brengen en dit voelt dan als een bevestiging! En ook hoe een deelnemer omschreef dat ze de omgang met de dader had omschreven als een relatie en hier later haar vraagtekens bij ging zetten. Pff.. die kwam ook echt binnen.
Ik kijk met spanning uit naar de volgende aflevering en gun iedereen die meedoet en kijkt heel veel liefs en sterkte.

Ik ben enorm vermijdend, zo ook op het kijken naar dit soort programma's. Het heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt, naar aanleiding van contact met iemand die dit keek via deze community. Ik heb vorige week aflevering 2 met mijn beste vriendin gekeken en gisteren een aflevering met mijn vriend. Gisteren werd ik toch wel emotioneel... Het maakt me verdrietig dat er nog zoveel meer mensen zijn met dit leed. Ik vermoed dat hoe die therapie in kroatie is opgebouwd een beetje hetzelfde is als de aanpak van psytrec. Daar ga ik binnenkort heen, maar zie er enorm tegenop. Mijn overlevingsstrategie was "gevoelens uitzetten en doorgaan", ik weet niet of ik bij mijn emoties kan, en ben heel bang dat ik die emoties niet aankan. Wat dat betreft geeft dit programma, Geraldine en de vrouwen, wel moed. Het valt wel mee met de details van het misbruik vind ik, ik vind vooral de emoties en het overlevingsgedrag herkenbaar en confronterend.

Hi. Aflevering 1 heb ik gemist en ben begonnen bij het terugkijken van aflevering 2. Ik vind het zelf heel confronterend omdat ik veel dingen herken.
Om mezelf te beschermen zet ik het geluid uit wanneer de details worden verteld. Op deze manier kan ik het programma wel blijven volgen en heb ik er zelf ook iets aan. Liefs

Op Videoland kan je het kijken.
Of RTL xl

Aw, k heb aflevering 1 gemist waar kan ik dit terug zien iemand? groetjes, mizu

Jaren van misbruik bij een nabije geliefde is hier net uitgekomen. (tevens eerste post hier) Het is onvoorstelbaar knap dat deze dames dit zo open en op nationale tv durven aan te kaarten. Heel heel heel dapper!

Ik schrok van de inhoud en sommige details van de uitzendingen, maar herken ook dingen die ik niet eerder zag. Dingen die ik nu wel kan plaatsen: zijn zaken zoals "fysieke pijn is beter dan emotie", vervelend vinden van bepaalde houdingen, en natuurlijk de onverklaarbare woede uitbarstingen / stemmingswisselingen (erger dan zwangerschapshormonen!!)

Helaas kijk ik alleen, zij durft (nog) niet en het is moeizaam bespreekbaar. Ik denk zelfs dat het goed is als "zij" dit nog niet ziet, want sommige stukken, therapieen komen wel erg intimiderend over. Ik hoop vooral dat dit helpt en dat deze meisjes in bijzonder en vrouwen in het algemeen en op termijn ook ons, steunt om voor zichzelf op te durven komen en starten met echt gaan leven en weer (misschien wel eindelijk) gaan genieten.

Was zelf ook angstig om te kijken maar wel gedaan omdat zulke exposure uiteindelijk ook goed voor je kan zijn. Normaliseren wat jij mee maakt door te zien dat het voor andere ook zo is.
Maakt het niet minder heftig trouwens maar effect was al minder heftig bij aflevering 2. Vond zelf het zien van dissocieren erg heftig om te zien omdat ik dat natuurlijk nooit bewust bij mezelf mee maak.