ervaringen met behandelingen

Ik heb EMDR therapie gehad. Ik vond dit zwaar tijdens de sessies omdat je alles beetje bij beetje weer boven moet halen, samen met veel emotie. Maar door hier gericht over te praten en voor mijn gevoel te "koppelen" met nieuwe emoties kregen die beelden een stuk minder emotionele lading. Dit zorgde ervoor dat ik me ontzettend leeg voelde na iedere sessie, maar ook alsof er steeds een klein beetje extra last van mij afviel. Inmiddels is het een jaar na het gebeuren en ondanks ik wel triggers heb door PTSS heb ik zelden een flashback, iets waar ik heel blij mee ben.

"beter iets slechts maar bekend dan iets nieuws onbekend"

Dit is een zelfbevestiging van angst voor de angst. Daarmee voed je de angst ook. Je Amygdala gaat hard werken om je "te beschermen" maar de functie is al lang niet meer effectief voor het leven dat je leidt.
Op zo'n moment is het goed om in het hier en nu proberen te blijven en in de bevestiging dat onbekende zaken niet per definitie slecht hoeven te zijn. Dus dat de angst hiervoor overbodig is geworden. De EFT die je hebt gehad was bijvoorbeeld ook nieuw voor je, deze is ook positief bevallen, dusdanig dat je eigenlijk ook het liefst daarmee verder had gegaan.

Klinkt misschien wat zweverig, maar bedank je angst voor de bescherming en stel deze gerust dat je deze nu niet nodig hebt.

Of als het beter bij je past:
Die angst is passend bij kindemoties, stel dit "kind" gerust dat er niets ergs gaat gebeuren. Soms werkt dat gepaard gaande met wat afleiding. Soms door je te richten op het hier en nu. Ik heb die EFT even bekeken en het lijkt erop dat dit ook heel erg gericht is op het hier en nu. Op youtube zag ik ook wat filmpjes die daarbij zouden helpen t.a.v. angst.

Nou ja kan wel enorm van wal steken, maar denk dat het belangrijk is dat je erkent dat deze angst die ooit een functie voor je had, nu alleen roofbouw op jezelf pleegt. Je amygdala is vaak overactief, door de angst die daaruit voort komt te laten bestaan voeg je nog meer stresshormonen toe en voed je de amygdala weer. Dit is een herhalend proces waarbij de angst blijft regeren.

Maar buiten de reactie op je laatste zin. Ik ben dus meteen gaan kijken wat het was en ik zie dat door een ritueel gebruik er eigenlijk gebruik wordt gemaakt van verankeringen. Verankeren van bepaalde gevoelens/gedachten/affirmaties om zo van andere af te komen. Dat is natuurlijk het punt met heel veel therapieën, ze helpen je van het ene beeld/gevoel/gedachte los te komen en plaats te laten maken voor een ander. De manier waarop is alleen telkens anders. De EFT werkt op het tast zintuig. EMDR op het visuele, CGT op het kinesthetische (gevoel). Allen zorgen dat vermenging en innesteling van herinneringen los worden gemaakt en los worden gekoppeld van elkaar.
Zo heb ik ook wel eens gehoord dat iemand ook muziektherapie gebruikte ervoor om dit via het gehoor te doen.
Ik denk dat het mogelijk ook wel mee te maken heeft met hoe je als persoon informatie het makkelijkste opneemt. De meeste mensen is dit via het visuele. Ik denk dat CGT voor mij werkbaar is doordat het juist op dat gevoel werkt.
Werken met je primaire opslagmethode kan mogelijk meer effectief zijn, maar ook meer confronterend?

Nou ja hierboven dus een beetje hoe mijn brein werkt haha, van het één naar het ander en weer door op het volgende, weinig stilstand tot ik stil ga staan.
Bedankt voor je reactie in ieder geval, weer een methode geleerd die ik nog niet kende (vul a.u.b. aan als ik het verkeerd geïnterpreteerd heb).

Hoi anoniempje, ben zelf slachtoffer van misbruik en heb net als Edwin EMDR en cognitieve training gehad. Laatst genoemde werkt voor mij als leerdoel en ook tevens als een soort bijbel des levens want in bijna alles wat ik doe, denk, voel, ervaar zitten stukjes uit verleden die ik met behulp van cognitieve therapie zelf leer herkennen en benoemen, hopelijk zelf veranderen in toekomst.
EMDR is een ander verhaal, een goede therapeut is halve werk en dat is echt zo. Eerste keer EMDR na tien sessies pas 1 plaatje besproken en zelfs die was niet afgerond. Ben toen gestopt en overgegaan na EFT ( tapping solution) en zo algaande weg emoties per stuk aan te pakken vanuit hier en nu. Zo leerde ik emoties herkennen en accepteren. Heb deze therapie 2 jaar bijna gehad en toen stopte mijn therapeut met werken daar. Niemand gaf die therapie en ik weer terug na EMDR wat ik nu moet starten nog ivm corona. Heb een voorprogramma gehad en zo mezelf klaar gemaakt voor EMDR aan te kunnen. Eerlijk gezegd durf ik het niet om de simpele reden dat ik niet weet wat toekomst zal zijn en hoe of wat ik nu heb is niet wat ik wil maar wel iets wat ik zeker heb. Beter iets slechts maar bekend dan iets nieuws onbekend.

Ja en die putmomenten die als verleden voelen maar en geen voelbare negatieve invloed op het heden hebben. Die blijven hopelijk wel bestaan toch?
Als ik EMDR lees heb ik het gevoel dingen kwijt te raken die ik mogelijk niet eens kwijt wil maar als dat de sluipmoordenaars zijn die voor onderliggende boosheid kunnen zorgen veranderd het de zaak natuurlijk

Dat is mooi om te lezen. Natuurlijk niet dat je die gevoelens had, maar wel dat je een kracht in je kon aanspreken om daar geen gevolg aan te geven. Ook die resoneert bij mij. Ik heb zo'n periode ook meegemaakt. Dat je leven letterlijk 30 centimeter verder, voorbij de rand van het perron, kán ophouden. Dat je met zekerheid er naar toe gegaan bent, maar dat er een diepere kracht en motivatie in je schuilt die maakt dat die laatste stap een te grote is. Een die je niet neemt. Ik erken dat moment al eens een moment van kracht en niet van zwakte. Dat je, ondanks alle tegenspoed krachtig genoeg bent om niet die stap te zetten en het aan te gaan! Zo kijk ik daar op terug.
Ik herken ook dat "putmoment" zoals ik dat typeer. Jij die opgerold op de grond ligt en ik die bij het GGZ niet het gebouw kon verlaten omdat er een zwart gat gaapt na de drempel. Dus was terug naar de behandelkamer en het wél aangaan, de enig juiste weg voor mij om te gaan. Dat je dan bedenkt dat je angsten maken dat er letterlijk geen uitweg meer is, een zwart gat. Maar dat je dan toch krachtig genoeg bent om stappen vooruit te zetten.
Heel herkenbaar dus. Putmomenten die bepalend zijn; omdat je (en ik ook) de kracht hebt om je omhoog te werken.

Ik zal het iets specifieker maken. Het is meer dat toen ik suïcidaal werd en heel dicht bij het punt kwam dat ik mij van mijn leven beroofde. Dat ik toen zo'n oerinstinct kreeg om door te gaan. Ondanks dat ik me toen het meest rot voelde. Ik voelde toen ook een drive om te leven.
Dat moment dat gebruik ik nog steeds. Als ik me weer eens rot voel dan denk ik aan die levenskracht die me toen overeind heeft gehouden.

Een ander moment piekte het bij mij allemaal waardoor ik opgerold op de grond lag. Zwaar overprikkeld door alles en ieder klein tikje klonk als een mokerslag bij mijn oren. Dat moment heb ik getypeerd als een moment wat had plaatsgevonden doordat ik mijn angsten niet aan ging maar juist uit de weg. Dat moment is dus een reminder geworden om stappen vooruit te blijven zetten en mijn grenzen op een positieve wijze te gaan verleggen.

Klinkt in mijn eigen logica anders dan jouw voorbeelden maar dat kan juist de foutieve coping aan het woord zijn natuurlijk. Ben benieuwd hoe erover wordt gedacht.

Hoi, heel erg goed om CGT actief toe te passen. Dat je je bewust bent van je gedachten en de wijze waarop die je gedragingen beïnvloeden of zelfs bepalen. Ik heb gemerkt dat, als je dat doet met een therapeut die je vertrouwt, je dieper/verder gaat dan dat ik mezelf toeliet. Zijn spiegel is, laat ik zeggen een glasheldere, terwijl ik nog wel eens tegen mat glas aan zat te staren. Ik weet natuurlijk niet of dat voor jou en voor anderen ook zo werkt, maar ik had zelf nog wel eens van die "verzachtende omstandigheden". Een voorbeeld: ik voel me minderwaardig, dus wil ik dat gevoel verzachten, weg eten. Suikers als brandstof toedienen, even een boost krijgen. Ja maar dan wordt ik nog flinker dan ik al ben. Ach... maar ja je hebt het ook niet makkelijk, dus verdien je dat toch... en huppakee... daar ging er weer wat in". Mijn therapeut was niet zo van de verzachtende en helende smoesjes... die spiegelde gelijk dat de ambitie om af te vallen onmogelijk werd. Daar kon ik niet omheen.... Dat is voor mij een reden om te zeggen dat een goede therapeut zeer helpend en voor mij zelfs bepalend kan zijn/was.

Wat je zegt over EMDR en vermijding herken ik zeker. Dat is ook een wezenlijk onderdeel van de aanpak. Ik heb, ter voorbereiding het EMDR Casusboek van H Hornsveld, S Berendsen - 2010 gelezen (dat vind je online ook als inkijk-ebook als je even googelt). Daarin wordt ook aandacht besteed aan het juist niet doen van bepaalde zaken vanuit je herinnering. In dat boek wordt de link als volgt gelegd: "die vermijding gaat hun leven steeds meer bepalen terwijl hun angst er niet door afneemt...". Dat gold voor mij zeker. Ik vermeed intimiteit in alle mogelijke vormen in een relatie. Ik had een relatie met een vrouw die geen intimiteit verdroeg en dat paste mij tóen omdat dat paste bij mijn vermijdingsstrategie. Door dat jaren en jaren toe te passen, bleek er een bepaalde angst voor intimiteit te zijn ontstaan bij me. Niet ongewoon bij slachtoffers van seksueel misbruik, maar wel heel erg bepalend. Het aangaan van nieuwe relaties, nadat dat huwelijk stuk liep, bleek toen een veel te grote opgave.
Ik zeg daarmee niet dat je aanpak om gedragingen te vermijden verkeerd is hoor. Daarvoor ben ik geen deskundige. Ik probeer te spiegelen dat een dergelijke aanpak, gedragen vanuit angst en herinneringen, kán leiden tot een leven waarin je veel vermijdt en jezelf dingen ontzegd. Ik gun je een leven waarin je dingen kunt en mag ervaren.
Hopelijk heb je hier wat aan.

Cgt is wat ik bij mezelf altijd probeerde. Omdenken van de gedachten en daardoor een ander gevoel ervaren (angst loslaten)

Ik hoop inderdaad een goede therapeut te vinden. Eén die voorbij mijn rationele concepten kan reiken en de blinde vlekken kan duiden. Ik laat me verrassen.

Wat betreft emdr. Ik gebruik sommige herinneringen ook om mijzelf te weerhouden van bepaalde gedragingen. Als reminder zeg maar om zaken juist wel te doen. Ik ben bang dat door een emdr de lading eraf is en dus ook het positieve effect ervan verdwijnt. Wat is jouw ervaring met zoiets dergelijks?

Hoi,
De behandelingen die ik heb gevolgd waren een combinatie van CGT (Cognitieve gedragstherapie) en EMDR. Ik heb met beide behandelingen zeer goede resultaten kunnen behalen. De EMDR was vooral gericht op herinneringen en de lading daarvan. Als slachtoffer van misbruik (en dat zie je wel vaker) gaf ik mezelf de schuld van de gebeurtenissen. Immers, als ik niet een tweede, derde of zoveelste keer naar de dader was gegaan, dan was het nooit gebeurd. Dat waren heel pertinente filmpjes in mijn systeem. Met EMDR hebben we die weten te herladen; opnieuw afspelen en dan voorzien van een andere en vooral meer accurate lading. Nu kan ik het filmpje van dat kleine jongetje dat zelf op de deurbel drukt, zien als iets anders dan "eigen schuld". EMDR is heftig. Zonder meer. Je moet de filmpjes die het meeste pijn doen, terugdraaien en vastzetten op het meest pijnlijke beeldje in die film. En dat doet pijn. Maar het is het waard om het aan te gaan. De dagen erna kun je een effect ervaren. Dat kan variëren van opluchting tot pijn en verdriet. Ik heb heel lastige dagen meegemaakt na een sessie. Een goede therapeut zal je daar op voorbereiden. Die zal je duidelijk aangeven dat je een effect zult ervaren. Ik heb dat telkens mogen ervaren.

Met de CGT leer je vooral je gedachten te onderzoeken. Het wordt nooit meer iets... het zal altijd zo blijven... etc. Je onderzoekt hoe je gedachten samenhangen met je gevoelens en gedrag. Je gedachten bepalen in grote mate wat je doet. Hoe je zaken aangaat of vermijdt. Een veel minder heftige vorm van therapie, maar ook een die als een grote spiegel kan werken. Een goede begeleider zal je regelmatig spiegelen op je patronen.

Ik denk dat het vooral zaak is om een goede therapeut te vinden. Een waar je een groot vertrouwen in hebt. Die in staat is om sámen met je een traject aan te gaan en vanuit een palet aan mogelijkheden de beste hulpmiddelen voor jou kan aanreiken.
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn reactie. Ik wens je veel succes. ALs je nog vragen hebt, kun je me altijd bereiken.
groet,