Een jaar later
Dag allemaal,
Vandaag is het helaas al weer een jaar geleden dat mijn delict plaatsvond. Dat maakt het ook dat het een jaar geleden is dat de politie weet heeft van mijn zaak. Probleem is alleen: ik krijg niks, maar dan ook echt niks te horen van hun óf van het OM.
Alle getuigen zijn verhoord en alle vormen van bewijs zijn aangeleverd, en inmiddels ben ik het spoor gewoon een beetje bijster. Ik heb geen idee waar het OM mee bezig is, of ze aan het onderzoeken zijn of dergelijke. Samen met mijn advocaat (ontzettend dankbaar voor hem) sturen we om de 3 maanden een stelbrief, maar het antwoord is eigenlijk altijd vaag, onduidelijk en kortaf. Daarnaast kloppen de gegevens en informatie in mijnslachtofferzaak.nl ook niet.
Ik merk dat het mij erg boos maakt, want ik voel mij gewoon niet gehoord. Al een jaar lang leef ik in een hel genaamd ptss en mijn lijf is mij inmiddels ook aan het tegenwerken. Ik slik bètablokkers tegen de stress maar zelfs dit lijkt niet zwaar geschut genoeg. Ondertussen zie ik op het nieuws daders (van andere typen maar desalniettemin complexe zaken) veroordeeld worden en hoor ik men met schande spreken over hoe iemand het in zijn/haar hoofd haalt om zulke dingen te doen. En mijn dader loopt ondertussen nog vrolijk vrij rond. Ik kan dan wel een nummer op de stapel zijn voor de zaakbehandelaren, maar ik ben dan nog steeds een nummer wat nachten achter elkaar hier om wakker ligt. Op dit punt ben ik echt bereid om het bureau binnen te stappen en een fatsoenlijke uitleg hiervoor op te eisen. Want dit trek ik gewoon niet meer.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met in gesprek gaan met politie/OM over de voortgang van de zaak en rechten als slachtoffer hierin? Mijn advocaat zegt dat het "nu eenmaal lang duurt", en daar zit vast een kern van waarheid in. Maar ik weiger dat er zo met mij word omgegaan door een rechtelijke macht die mij hoort te beschermen. Ik laat pas los als ik antwoorden heb.
Deel ook gerust je verhaal als je bijvoorbeeld het hele strafproces al doorlopen hebt, hier ben ik ook benieuwd naar. Want naast dat ontzettend primitieve foldertje wat je bij je aangifte meekrijgt, heb ik niks wat me wijzer maakt over hoe alles in zijn gang gaat.
Tot slot heb ik een laatste vraag: zijn er instanties die jullie kennen die zich specialiseren in het lichamelijk verwerken van trauma? Dus niet emdr, exposure en dergelijke, maar specifiek op het gebied van lichamelijke responses zoals pijnscheuten, tremor, hartkrampen en kortademigheid.
Wellicht sorry voor mijn stevige toon, maar het zit nu eenmaal erg hoog. Sowieso ben ik dankbaar dat ik mijn verhaal hier kan delen, voelt toch alsof ik het niet 100% alleen hoef te dragen <3
Veel liefs.
7 Reacties