Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Een en al frustratie...

15 mei 2023 22 Weergaven Openbaar

Nicole-123

5 jaar. 5 jaar!! 5 jaar lang heb ik gewacht tot hij veroordeeld werd.

Ongeveer een jaartje geleden was mijn 1e zitting. Dat was iets korter dan 4.5 jaar na dat het allemaal gebeurd was. Mijn advocaat en ik eiste 33.000 euro schadevergoeding, en de officier van Justitie ging daar in mee en eiste 30 maanden cel. Toen 2 weken erna de uitspraak. Hij was schuldig verklaard en kreeg 24 maanden onvoorwaardelijk en hij zou mij 11 duizend euro aan schadevergoeding moeten geven. Ik was toen heel erg trots en tevreden. Ik had mijn spreekrecht goed gebruikt. Ik voelde mij krachtig als een leeuwin.

Toen kreeg ik te horen dat hij in hoger beroep wilde gaan. Ik had het toen even niet meer. Ik dacht "daar gaan we weer....."

Het heeft heel lang geduurd. Vandaag heb ik de uitspraak te horen gekregen. Hij krijgt 13 maanden waarvan 12 maanden voorwaardelijk. En iets van 5000 schadevergoeding. Mijn wereld stortte in. Hij gaat 1 maandje zitten....

Ik heb 5 jaar lang dag in dag uit moeten vechten om weer boven op die berg te klimmen en geprobeerd om van dat mooie uitzicht te kunnen gaan genieten. 5 jaar lang heb ik gevangen gezeten in mijn eigen lichaam. 2 jaar lang heb ik gevangen gezeten in mijn eigen huis door de straatangst die is ontwikkeld. En daar staat dan EEN MAAND cel tegen over?!?! Ik ben verbijsterd. Dit is gewoon ongeloof. Ik kan het nog niet bevatten.

Bezig met laden...

11 Reacties

Vraag

17 mei 2023

[~6546] volgens mij ben ik daar nog te jong voor ik ben namelijk nog 15. Ik weet ook niet hoe je zo groep zou kunnen vinden

Vraag

17 mei 2023

@paula@70. Ja mevrouw het is soms heel lastig en ik ben nog steeds heel vaak verdrietig. Vooral als je merkt dat instanties die je eigenlijk zouden moeten helpen je eigenlijk helemaal niet helpen voor je gevoel. Zoals bijvoorbeeld centrum veilige sport. Mijn verhaal durf ik nog niet zo goed te vertellen. Ik heb hier denk ik twee keer een verhaal aangemaakt met vragen om hulp omdat ik in het begin alles alleen deed. Nu heb ik wel fijne hulp maar ook wel heel zwaar. Alleen krijg ik nu rust even. Ik spreek haar wel iedere dag. De instanties zoals politie en centrum veilige sport doet ze nu voor me want ik kon het echt niet meer. Alleen door veel stress of heel erg bezig zijn met wat er gebeurd is ga ik soms lopen terwijl ik het niet weet. Dissociëren ofzo noemen ze dat. Dat is op vakantie mis gegaan want ik wist niet waar ik was en ik ben gevallen en toen heb ik een rib gebroken. Dus nu willen ze dat ik niet te veel stress heb anders ga ik weer weglopen zonder dat ik het weet. Dat is een heel akelig gevoel. Ik durf niet te praten erover mevrouw ik schaam me vreselijk maar ik heb wel exposure ofzo gedaan en we hebben mijn verhaal geschreven alleen is dat nog niet helemaal af. Ik wilde alleen even niet meer verder.

Paula

17 mei 2023

@lili, Kijk eens of er in jouw omgeving een gesprekscirkel of een lotgenotengroep is waar je je verhaal zou kunnen delen. Dan zul je merken dat je niet de enigste bent. Door te praten over onderwerpen als schaamte en schuldgevoel zul je meeken dat je niet de enigste bent. En dat ook bevriezen een hele normale reactie van jouw lijf is. Veel sterkte hiermee. Lieve groetjes van Paula

Vraag

17 mei 2023

Oh stom sorry van de verkeerde naam. Voor mevrouw Paula ik kan geen melding doen. Ik was 12 toen het gebeurde en ben nu 15 toen gebeurde het voor het laatst. Als je zo jong bent en het heeft met een sport vereninging te maken dan gaan ze altijd over tot onderzoek en aangifte. Ik heb wel samen met mijn psycholoog een telefoongesprek gehad met de zedenpolitie. Toen hebben ze dat zo aan ons uitgelegd.

Paula

17 mei 2023

Hoi Lilli, Wat moet dat lastiig voor jou zijn. Kun je je verhaal wel ergens kwijt ? Heb je hier al je verhaal gedeeld, of heb je hulp ? Erover praten kan echt helpen. Liefs van Paula

Vraag

17 mei 2023

Hoi mevrouw Paula Ik vind het heel erg voor u dat de straf opeens minder is geworden. Ik snap wel dat u boos bent Als ik uw verhaal lees en zo de andere verhalen hier dan denk ik dat het rechtssysteem echt iets mist. Ik durf door die verhalen nog geen eens aangifte te doen. Misschien omdat ik te jong ben maar ik ben ook bang. Ik wilde tegen u zeggen dat ik u heel knap vindt dat u dit wel heeft gedurfd. En hij heeft straf gekregen ook nog. Ik denk dat u echt heel trots op uzelf mag zijn dat u zo sterk bent. Ik vind het in ieder geval heel knap van u Doei Lili

Paula

17 mei 2023

Beste Lili, Dankjewel voor je lieve reactie je hebt alleen de namen verward. Ik ben niet de topicschrijfster ik heb alleen gereageerd op haar. Gelukkig verliep mijn rechtszaak anders. De dader kreeg zelfs strafverhoging in hoger beroep. Ik ga mijn verhaal hier binnenkort ook delen. En ja er schort heel veel aan het rechtstysteem. En ik kan me voorstellen dat je geen aangifte durft te doen. Heb je wel een melding gedaan ? Dat is namelijk ook een optie. Dan kun je wel je verhaal vertellen aan de politie maar er wordt op dat moment niks mee gedaan. Op het moment dat er dan een ander slachtoffer binnen komt van dezelfde dader dan kan jouw melding haar aangifte versterken. De zedenpolitie was echt heel vriendelijk en begripvol met hun praten heeft mij enorm geholpen bij het herstel. Lieve groetjes van Paula

Paula

16 mei 2023

Hoi Nicole, Ik kan me zo voorstellen dat dit een enorme donper voor jou moet zijn. Zeker gezien het grote verschil tussen de eerste uitspraak en de tweede uitspraak, begrijp ik jouw teleurstelling en verdriet. Laat het verdriet en de frustatie maar toe, het is heel logisch dat je dit voelt. Ik herken ook het gevoel van vast zitten tijdens de rechtszaak. Zolang je daar nog mee bezig bent kun je nog niet aan herstel werken. Gelukkig is hij wel echt schuldig verklaard en hoewel de straf summier is zal hij dit zijn levenlang met zich mee dragen. Je mag trots zijn op jezelf dat je deze rechtszaak bent aangegaan. Ik hoop dat je dit gebeuren uiteindelijk een plekje kunt gaan geven en dat je weer kunt richten op de toekomst. Ik wens jou heel veel succes en sterkte. Lieve groetjes van Paula

Steven

15 mei 2023

Hoi Nicole, Gezien wat er gevraagd was en het uiteindelijke resultaat. Enorm teleurstellend. Dat hij schuldig is bevonden maakt dat ik wel ergens een lichtpuntje zie. Bij iedere VOG aanvraag of sollicitatie dient hij aan te geven dat hij veroordeeld is. Een zedendelict zit namelijk bij een VOG geen verjaring op (terwijl dit helaas bij bijvoorbeeld geweld wel is). Schrale troost natuurlijk, maar hopelijk draagt dit nog iets bij aan het rechtvaardigheidsgevoel. Hiernaast wel: Wees boos, wees verdrietig, wees teleurgesteld en kom uiteindelijk tot jezelf en laat dit de mijlpaal zijn van dit verleden en het startpunt van je nieuwe toekomst. Een toekomst waarin je deze veroordeelde dader niet meer de invloed op jouw leven laat gelden. Succes en sterkte voor dit nieuwe proces.

15 mei 2023 (bewerkt)

Hi Nicole, Dat gevoel van onmacht kan zo verschrikkelijk zijn, weet dat je niet de enige bent die zich zo kan voelen. Ik snap je frustratie HELEMAAL. Soms is het rechtssysteem erg moeilijk te begrijpen en hebben we het er helaas maar mee te doen maar een straf en een (in jou geval 5 jaar) lang proces laat wel zien dat ze je gehoord hebben❤️ Wellicht is de straf niet wat het naar maatstaven had moeten zijn maar je hebt goed gebruik gemaakt van je spreekrecht. Ook dit is iets waar je ontzettend trots op mag zijn. Ik hoop dat je de situatie vroeg of laat een plekje kan geven en daarbij vooral dichtbij jezelf kan blijven. Trots blijven op wie je bent en hebt gedaan. Je hebt met jouw stem andere mogen behoeden. Sterkte & lieve groet. Sasha

15 mei 2023 (bewerkt)

Wat vreselijk om te horen Nicole! Ik weet natuurlijk niet precies wat er gebeurt is maar ik heb ook jaren moeten wachten en ondanks dna werd hij gewoon vrijgesproken na 3 jaar lang vechten en mn verhaal vertellen. Ik hoop dat je ondanks deze tegenslag je je kracht bij elkaar kan vinden om door te vechten! Lieve groet! X