Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Dochter 5

Goedemorgen, mijn dochter van 5 is met verhalen gekomen dat haar vader haar misbruikt ze zegt al vanaf hele jonge leeftijd tot aan nu, ik ben hier nu al een tijd mee bezig en op allerlei fronten hulp proberen te krijgen er is zelfs aangifte gedaan maar helaas heeft de kleine meid niets durven zeggen ze zegt tegen mij omdat papa heel veel dingen heeft gezegd dat ze het echt niet mag doorvertellen. Nu ben ik doodsbang dat het nergens op uit gaat lopen heeft iemand tips? Ik ben ten einde raad want ik geloof dat ze dit allemaal niet heeft kunnen verzinnen. Ze heeft heel veel losgelaten aan mij mocht iemand ook soort gelijks dit hebben meegemaakt als moeder zijnde wil je dan alstublieft reageren. 

Bezig met laden...

10 Reacties

12 maart 2024
Ik lees jouw verhaal en het maakt veel bij me los. Ik lees dit niet vanuit de moederrol, maar als vanuit het kind in mij (anno 1971). Ooit nam ik mijn vader in vertrouwen dat ik misbruikt werd door mijn stiefvader. Hij schakelde de kinderbescherming in. Maar in die tijd, begin jaren zeventig werd er niet adequaat gereageerd. Mijn vader moest het maar even aankijken was het advies, mocht ik er nogmaals over beginnen dan moest hij maar weer bellen. Het kon ook een kinderfantasie zijn. Ik ben er nooit meer over begonnen. Ik had het mijn vader in vertrouwen verteld en het misbruik ging gewoon door. Wie kon ik nog vertrouwen?
Ik wil je laten weten dat ik je enorm sterk vind en dat ik de vechtlust voor je kind bewonder. Dat is voor jou misschien vanzelfsprekend, maar in praktijk gaat het niet altijd zo. Ik had een lieve, maar geen sterke moeder. Ze heeft mij niet kunnen beschermen. Jij schakelt alle hulptroepen in om de stem van jouw dochter wel te laten horen. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat jullie snel de juiste hulp krijgen. Lieve groet, Linda
13 maart 2024
Bedankt voor je bericht. Ik vind het rot om te lezen dat het helaas bij jou anders is gegaan. Ik hoop door door te zetten ver te mogen komen en haar met alles te kunnen gaan beschermen. Ik hoop met goede hulp veel goeds te doen voor de kleine meid. Want het raakt met verschrikkelijk diep. Veel liefs Linda en een knuffel.
11 maart 2024 (bewerkt)
Lieve moederbeer, waar heb je al naar hulp gezocht?
11 maart 2024
Bij de Politie, dokter, gemeente, veilig thuis, slachtofferhulp en kinderpsycholoog die hulp gaat snel starten
11 maart 2024 (bewerkt)
Dan heb je al de juiste mensen en instanties benaderd. Goed dat je zo voor haar knokt! En dat jij haar gelooft is belangrijk. School heeft hier als het goed is ook een taak in, dat staat in de richtlijn kindermishandeling. Ik hoop dat ze snel kan starten bij de kinderpsycholoog! Biedt haar zoveel mogelijk veiligheid, knuffeltje in bed. Heel veel sterkte met dit verdrietige verhaal.

Hieronder de link naar de richtlijn:
https://richtlijnenjeugdhulp.nl/kindermishandeling/
11 maart 2024 (bewerkt)
Lieve Moederbeer,
Slechts een lotgenote heeft begripvol gereageerd op je bericht.
Ook ik kan je niet direct helpen. Wel laat ik je weten dat ik informatie aan het zoeken ben die je verder kunnen brengen. Heb even geduld.

Gelukkig hebben nu al een paar lotgenoten gereageerd.
Even wat tips, misschien dubbele.
Heb je contact met Veilig Thuis voor de meldcode?
Er is een boek met de titel: “ dit is een verschrikkelijk boek” . Het helpt kinderen om er over te praten.
Je kunt ook chatten of bellen met het centrum seksueel geweld voor advies en hulp: 0800 0118.



11 maart 2024 (bewerkt)
Lieve Moederbeer,

Wat vreselijk verdrietig. Ik ben geen moeder en kan je daarom niet de hulp bieden die je zoekt. Wel ben ik zelf als kind slachtoffer geweest van kindermisbruik. Ik heb helaas dit verhaal eerder gehoord onder lotgenoten. Het gebeurd helaas vaker. Waarbij kinderen het niet aan instanties durfden te vertellen omdat de vader bijvoorbeeld gezegd had in de gevangenis gestopt te worden. Of dat zelfs er met het kind ook wat zal gebeuren. Dat ze het aan jou heeft verteld is een gigantische stap. Het belangrijkste is dat je als moeder nooit de hoop opgeeft. Een paar tips, als je dit allemaal al hebt gedaan dan kan je het natuurlijk negeren. Heb je al hulp gezocht via een Slachtofferhulp ambassadeur, die kunnen je hierin verder helpen? Wellicht alle andere seksueel geweld hulplijnen bellen mochten zij goed advies hebben. Daarnaast zou je ook kunnen kijken naar een advocaat of indien niet mogelijk gratis juridische bijstand, zodat je juridische ondersteuning krijgt in hoe de situatie te veranderen. Ik denk dat de communicatie naar het kind ook heel belangrijk is. Is het kind nog in contact met de vader? Mocht het ooit nog gebeuren, wat ik absoluut niet hoop, is het cruciaal gelijk naar de politie te stappen. Dan is er forensisch bewijs en zal het zonder twijfel gelijk stoppen. Hier zeer alert op zijn, want ik weet dat het misbruik helaas weleens door is gegaan door hetgeen jij hierboven omschrijft. Je kan hetgeen je dochter je verteld ook opnemen als je kind dit aan je verteld. Dan kan je dit als getuigenis meenemen. Wellicht zelfs vragen waarom ze het niet verteld aan de politie. Vanaf nu is het sowieso aan te raden absoluut alles op te nemen dat zij verteld. Mogelijk wordt dit ook weer verworpen maar het is de moeite waard. Als je gescheiden bent zou je kunnen kijken of het mogelijk is een microfoon of camera ergens te plaatsen. Daarnaast is het belangrijk haar niet teveel onder druk te zetten, mocht je dat doen. Ik heb namelijk via een lotgenoot, een moeder, begrepen dat ze onder druk van haar vader niks meer verteld. Je kan ook kijken of er binnenkort een voorlichting is over seksueel kindermisbruik van expertise centrum traumaseksuologie. Zo heb ik ook de lotgenoten ontmoet waar ik over spreek. Daarnaast is het heel belangrijk, dit weet ik, om het trauma te gaan verwerken. Ik zou absoluut contact opnemen met een traumacentrum die kinderen met dit type trauma helpen. Als het niet nu verwerkt wordt kan het helaas op de lange termijn schade aanrichten. Dit start vaak met een gesprek met de huisarts. Ook kunnen de gesprekken met de psycholoog mogelijk helpen het verhaal ook aan de instanties te vertellen. Daarnaast kan het boek dicht bij huis je mogelijk ook ondersteuning bieden. Ik hoop dat dit ergens helpt, veel sterkte gewenst!
11 maart 2024
Hartelijk dank voor je reactie. We hebben aangifte gedaan alleen helaas komt daar nog niets uit voort, ze durfde het niet te zeggen heeft ze de dag daarna verteld aan mij omdat ze het allemaal niet mag vertellen van papa hij heeft volgens haar heel veel rare dingen gezegd. Ik ben druk bezig geweest voor hulp en dat gaat gelukkig snel starten. Ze komt niet meer bij haar vader dat ga ik ook zeker niet meer toelaten, na alles wat ze heeft los gelaten. Het doet verschrikkelijk pijn wat mijn kleine meisje heeft moeten doorstaan en hoop echt dat er gerechtigheid gaat komen. En ik hoop dat met goede hulp het een betere kant op kan gaan want ik merk zoveel veranderingen in gedrag en alles. Zo’n verschrikkelijke rot situatie. Heel erg bedankt voor je reactie ik ga ermee aan de slag. Jij ook nog heel veel sterkte, kan het slijten of blijft het altijd aanwezig.
11 maart 2024 (bewerkt)
Dit is een verschrikkelijk boek gaat over kinderen helpen praten over nare ervaringen. Huisarts, veilig thuis inschakelen, kinderpsycholoog. En het is al belangrijk voor haar dat jij als mama haar serieus neemt.

Je kunt ook altijd advies vragen bij een centrum seksueel geweld in de buurt (0800-0188).

Sterkte, en warme knuffel. Vertel je dochtertje dat ze bij jou veilig is.

In mijn ogen gaat veiligheid en herstel voor gerechtigheid, maar misschien zijn anderen het daarmee niet eens. Dat kan later nog, ik meen zelfs dat seksueel misbruik niet meer verjaren kan.
11 maart 2024 (bewerkt)
Lieve moederbeer,

Het klinkt alsof je volledig de goede stappen aan het zetten bent en er onvoorwaardelijk voor haar bent. Een veilige thuishaven zoals Nicole al zei is daarmee het belangrijkst. Dat jij als moeder naar haar luistert en haar erkenning geeft voor hetgeen dat gebeurd is, is een ongelooflijk belangrijke behoefte en is helend. Ik vind het moeilijk je laatste vraag te beantwoorden omdat ik op 30-jarige leeftijd er pas mee aan de slag ben gegaan. Hoe eerder het eruit gaat, indien er goede ondersteuning is, hoe minder het geïnternaliseerd word. Hoe cliché ook: delen is Helen. Praten, praten, praten zodat het niet internaliseert. Maar dit alleen als zij daar behoefte aan heeft. Ik had ook een grote gedragsverandering. Kinderen, en de mens zijn wel sterk. Ik zou adviseren nu en in de toekomst te blijven vragen wat ze nodig heeft. Luisteren is zo belangrijk, er wordt heel vaak (voor slachtoffers) ingevuld terwijl dat mogelijk niet de belangrijkste behoefte of grootste pijn betreft. Daarnaast is het belangrijk echt een goede psycholoog te hebben die gespecialiseerd is in jeugdtrauma. Daarnaast heeft het boek traumasporen van Bessel van der Kolk mij en andere lotgenoten heel erg geholpen. Ik denk dat het mogelijk voor jou ook waardevol kan zijn. Mocht je nog een keer een vraag hebben, mag je ook een Prive bericht sturen. Heel veel sterkte gewenst!