Aangifte doen en enige twijfel
Hallo allemaal,
Een tijdje geleden heb ik ook een verhaal geplaatst m.b.t. Het aangifte doen. Ik ben er over uit en ik wil morgen graag gaan melden dat ik de aangifte wel wil gaan doen met meerdere redenen. Ik ben nu voor mezelf de details aan het noteren die ik mij nog herinner zodat als we het gesprek hebben op het bureau dat ik niet vast loop. Al merk ik dat ik er best wel nuchter over kan praten nu en dat is ook de reden dat ik niet langer ga wachten omdat ik er nu makkelijker over kan praten. Wellicht dat er misschien nog in de toekomst een moment gaat komen dat het me allemaal weer te veel gaat worden.
waarvoor ik dit topic nu schrijf is dat er toch nog best wel wat wringt. Ondanks dat ik weet dat bij seksueel misbruik de in dit geval stiefvader de dader is. Acht ik mezelf ergens ook als een dader. En waarom? Omdat ik iemand was die instemde en ook bepaalde dingen wilde doen op seksueel vlak. Zoals experimenteren. Ik was toendertijd 11 jaar en hij was toendertijd 45 jaar. Het voelde alsof wij een relatie hadden inplaats van hij en mijn moeder. Hij noemde verliefd op me te zijn gaf mij altijd veel liefde, aandacht en ook dingen die ik wilde zoals kleding. Als ik dit niet kreeg werd ik eigenlijk jaloers.
Maar ergens zie ik het zo. Voordat hij in ons leven kwam toen mijn ouders dus gescheiden waren kende ik nooit liefde en aandacht omdat mijn moeder ons verwaarloosde want ze was toen alleen en moest werken om voor ons te kunnen zorgen. Toen hij met mijn moeder ging kreeg ik na een lange tijd wel van hem de liefde en aandacht wat toen verder ging in het seksueel misbruik…
ergens houd dus dit de aangifte tegen, maar ik weet dat ik hierin niet de dader was denk ik… hoe zien jullie dit???
8 Reacties
Het is heel sterk van je dat je aangifte gaat doen. Je bent een slachtoffer, je was een kind en hij was volwassen. En het was onmenselijk om je dit aan te doen. Als ik je een tip mag geven, Slachtofferhulp kan je overal mee helpen. Ze helpen je met papieren invullen. Ook hebben ze mij geholpen om een Slachtofferverklaring op te stellen.Ze kwam regelmatig bij me langs. En meegeweest naar de rechtszaak om mij te ondersteunen. Daarnaast sessies gehad met een fijne psychologe en EMDR gehad. Het was zwaar maar ik ben er sterker uitgekomen. Het was moeilijk voor mijn familie maar met onbekenden kon ik alles bepraten. Ook kan je in een schrift elke dag wat opschrijven hoe je je voelt en wat je hebt ondernomen. Zoals naar politie, bezoek van slachtofferhulp, ook leuke dingen. Daar had ik ook veel aan. Ik zag later dat er toch verbetering in mij kwam. Maar ik vind je heel sterk dat je actie onderneemt. Je mag trots op jezelf zijn. Als je later terugkijkt denk je dit heb ik toch zelf gedaan en iedereen vind mij sterk.
Liefs Chamilla
Ik begrijp je volkomen. Ik was ook 12 jaar en 'mijn dader' was begin 30. Ook ik had dezelfde gedachtens en gevoelens die jij nu omschrijft. Ik kan ze nog letterlijk verwoorden. Het is bij mij inmiddels 16 jaar geleden, maar dit is precies waar het om draait. Ga die aangifte doen, laat je stem horen. JIJ mag er zijn en HIJ had beter moeten weten, ook al is dat makkelijker te zeggen dan om het te voelen, i know!! Na 16 jaar voelt het nog steeds als mijn schuld, terwijl je geestelijk niet eens in staat bent om daar zo over na te denken, aangezien je hersenen nog niet volgroeid zijn. Die van jouw dader wel en DAT is het verschil.
Tuurlijk voelde je je geliefd, dat voelde ik ook. Maar dan als nog kan en mag het niet. Jij was nog een kind en hij had met zijn verstand moeten denken. Het is goed om dit ook in je aangifte te noemen. Een vraag die ze aan mij stelde was: was je verliefd op hem? Dat vond ik erg lastig. Mijn antw: nee, ik had het gevoel dat ik het moest doen, ik werd geleefd en ik kreeg toch ook lichamelijke reacties, dus dan zou het wel goed zijn ofzo.
Tenslotte, wat kan helpen is om in je omgeving (je werk, privé, eigen kinderen, etc.) te kijken naar iemand die ook 11 jaar is. Ga het gedrag, uitspraken en handelingen eens observeren. En denk dan: zo ongeveer was ik dus ook toen ik die leeftijd had. Dat heeft mij enorm geholpen met het wetenschappelijke bewijs over je hersenen en de ontwikkeling + je eigen handelingen/acties van toen je 11 jaar was, in perspectief te zetten.
Hopelijk heb je hier wat aan. Veel sterkte. liefs Lola
Bedankt voor je reactie!! Ja heb vandaag doorgezet en de politie gebeld. Heb 30 september een afspraak om de aangifte te gaan doen. Ben heel blij dat ik ondanks mijn gedachten er toch voor gekozen heb om het toch te gaan doen.
Wat je zegt heb je eigenlijk helemaal gelijk in. Hij was de volwassenen en hij had inderdaad beter moeten weten!!! Alleen voor mij voelt het dus van ik wilde het graag en leek alsof ik er toen heel bewust allemaal mee bezig was?
Inderdaad als ze de vraag gaan stellen was je verlief op hem zou ik ook zeggen nee, maar ik voelde me wel heel erg geliefd door hem. Hij vertelde me wel dat hij verlief op mij was wat het alleen maar intenser maakte denk ik. Ik wist toen ook nog niet eens was verliefdheid was. Als ik het met nu in een relatie vergelijk. Is verliefd zijn veel meer dan alleen maar seks hebben ??♀️??♀️??♀️??♀️.
Klopt kinderen van 10 jaar als ik die zie. Ja het zijn echt kinderen die kinderlijke dingen doen, praten en hun manieren. Dat klopt zeker.
Ben verder heel benieuwd naar de aangifte
Ik begrijp je twijfel.
Je bent in dit geval niet de dader. Jij was nog maar 11 jaar oud. Nog een kind, beginnend puber die ik leert kennen. Dat je op die leeftijd experimenteert. Is niet raar. Je stiefvader al een volwassen man. Je stiefvader had beter moeten weten. Ik kan me persoonlijk voorstellen dat je stiefvader niet geweten heeft hoe kwetsbaar je op dat moment was. Hij heeft misbruik van je gemaakt en had tegen moeten houden toen jij akkoord leek te gaan met bepaalde handelingen. Hij was de volwassene. Ik vind het dapper dat je aangifte wilt doen.
Lieve groet,
Hendrika
Bedankt voor je antwoord! Het is inderdaad zo wat je zegt uiteindelijk was hij de volwassenen en was hij de gene die moest zeggen dat dit niet kan.
Dankjewel. Heb een lange tijd nagedacht om aangifte te doen en ben er wel achter dat ik het gewoon moet gaan doen ook om voor mezelf op te komen.
Liefs Daisy