Zelfbescherming of ongebreidelde irritatie?

Even een ander verhaal dan gebruikelijk. Het bevat een persoonlijke mening en is niet bedoeld als advies, maar voel je vrij er mee te doen wat je wilt.

Het is inmiddels 15 jaar geleden dat ik kennis maakte met Facebook. Het was een van de bekendste vormen van Social Media. En wat was het leuk! 
Met veel kennissen contact gemaakt en foto's en verhalen gedeeld. Later kwamen daar mensen bij die ik in het echte leven nog nooit had ontmoet, maar waarbij wel een klik was. Andere Social Media volgden in rap tempo.

Op Facebook maakte ik een buurtgroep toen ik nog in Almere woonde. Deze werd uiteindelijk gebruikt door meer dan 3.500 leden. Toen kwam het moment dat ik de groep overdroeg.
Eenmaal verhuisd naar Warns in Friesland kriebelde het weer. Ik begon dit keer een dorpsgroep. Ook deze groeide naar 1.220 leden. Die verhoudingen kloppen aardig. De wijk in Almere, Tussen de Vaarten-Noord, herbergde 16.000 bewoners. Warns komt niet boven de 750 bewoners.

Gedurende de jaren veranderde de toon van Facebook. Zeker de laatste tijd begon ik me steeds meer te ergeren. Opende je de hoofdpagina moest je eerst door vele advertenties heen, dan volgde 'leuke' video's (volgens de makers dan) en dan, eindelijk eens een berichtje van een bekende. Bekend zijn ook de oplichtingen die plaatsvinden via Messenger en Whatsapp. Beide, net als Facebook, onderdeel van moederbedrijf META. Ook al is de techniek aanwezig om dit tegen te houden, het gebeude niet. Sterker nog, Facebook besloot enige tijd geleden om berichten te laten screenen door kunstmatige intelligentie. (Nou ja, intelligent...?)

Na een brand in het dorp bij goede kennissen van ons, plaatste ik een foto van de bewoonster die haar hond knuffelde. Deze had in de nacht van de brand alarm geslagen waardoor ze op tijd wakker werden en veilig het brandende pand konden verlaten. En wat gebeurde er vlak daarna? Het bericht werd door de kunstmatige domheid van Facebook gekenmerkt als 'dierenmishandeling' en leverde me een ban van enkele dagen op. Mijn bloed kookte.

Het plezier aan Facebook werd steeds kleiner en kleiner. Tot onlangs ik een bericht via messenger van een dorpsgenote ontving. Het bericht hield in dat er een samenwerking zou zijn tussen de Postcodeloterij en Facebook en dat je deel kon nemen. Ze zou al €700.000 hebben ontvangen. Overduidelijk een kwestie van een gehackt account en een poging tot oplichting. Ik maakte een screenshot en plaatste het in de dorpsgroep als waarschuwing. En wat gebeurde?
Juist, ik kreeg een ban van een dag wegens een poging tot oplichting. Mijn geduld was op. Maar ik had een probleem, de dorpsgroep. Ik kon niet zo maar een groep opheffen waar 1.220 leden plezier aan beleefden. Eindelijk vond ik een jongedame om het beheer over te nemen. Ik verliet de groep na het beheer te hebben overgedragen. Toen ging het in rap tempo. Accounts werden opgeheven en apps verwijderd van computer en smartphone. Weg waren Facebook, Messenger, Instagram en LinkedIn. Er daalde een enorme rust over me. 

Alleen Whatsapp is gehandhaaft. Helaas willen (nog) niet veel mensen de overstap maken naar het veiligere Signal of Telegram. Maar daar kan ik mee leven, terwijl ook dat van META is.

Dit vond enkele dagen geleden plaats. Mis ik het? "Oh, dat hou je nooit vol", "je komt vast terug" Vrienden dachten me te kennen. 
Ben Schorpioen en neem nooit een genomen besluit terug. Ik geniet van de vrijheid en ben bevrijd van de ketens van een onbetroubaar fenomeen.

Zoals ik begon, dit besluit is persoonlijk en geen advies. Ineens veel meer tijd voor mijn ambassadeursschap van Slachtofferhulp.