Nou is die Tinder toch nog ergens goed voor geweest hè? Daar viel dan het masker en zag je zijn ware aard :-) Met mij gaat het eigenlijk heel goed. Uiteraard heeft die ene ervaring mij wel geraakt, maar ik heb het goed kunnen verwerken. Scheelt misschien ook, dat ondanks dat de relatie uit is, we verder geen ruzie hebben. Wij hadden verder gewoon echt een liefdevolle relatie, ik kan niets anders zeggen. Maar goed, hij is een keer "geknapt" en heeft mij om mijn keel gegrepen, en niet te zuinig ook. Ik wilde het mezelf niet aandoen door altijd op mijn tenen te moeten lopen, of mijn mening niet meer durfde te geven, bang dat hij weer een keer zou "knappen" . Dus heb ik de relatie destijds wel beëindigd. Hier balen we beiden van, maar ook hij snapt het, want hij wil me geen pijn doen. En vertrouwt zichzelf nu ook niet meer. Heel veel pijn heb ik er niet meer van. Jij nog heel veel sterkte, ondanks dat je nu zijn ware aard hebt gezien, blijft het nog wel moeilijk. Hoe je het omschreef deed me een beetje denken aan de serie Lucifer, weleens gezien? Knappe kop, maar toch verschijnt daar af en toe die lelijke duivel.

Hi Vonnie, Wat vreselijk zeg. Maar zoals al aangegeven : dom ben je zeker niet. Als jij dom zou zijn dan is iedereen die hetzelfde heeft meegemaakt ( mishandeling in welke vorm ook ) ook dom :-) Ik denk dat je qua verstand al weet wat je wel , en wat je zeker niet wilt. Maar natuurlijk blijft daar nog een gevoel over : je hebt ook goede kanten van hem gezien, je wilt zijn woorden geloven, misschien is er een reden waarom hij dit heeft gedaan, en kan hij veranderen, etc etc. Allemaal redenen die wellicht door je hoofd gaan. Mensen die dit niet zelf hebben meegemaakt verklaren je voor gek als jij bij zo'n man blijft, hem nog een kans geeft. En ik? Ik was jaren geleden geen haar beter. Ik riep ook het hardst " als iemand dat toch doet, ga je toch weg "? Nou ik heb het 1x meegemaakt met mijn vriend destijds ( dat hij me om mijn keel greep ), en crisis wat was het moeilijk om afstand te nemen zeg. Doe alles op jouw tijd, iedereen kan je adviseren, maar uiteindelijk moet je het zelf doen. Heel veel sterkte, denk af en toe aan de platen in je kaak, en denk : dit nooit weer. Bescherm jezelf. Heel veel sterkte, het is niet gemakkelijk maar je bent de eerste stappen al aan het nemen.

Dat heet een traumaband. De lieve kanten zijn juist een misvatting en kan onderdeel zijn van "gaslighting", Daarnaast ook wel Arousal-jag genoemd, het trekken in een rollercoaster van warm & koud om je steeds meer te doen twijfelen aan je 'ik' zijn in haar/zijn te vallen en aan te passen.

Je staat machteloos. Zolang ze het zelf niet zien blijven ze helaas terug gaan. Het enige wat je kunt doen is er voor haar te zijn en vooral niet negatief praten over haar vriend/man. Ik zie het als een soort web waar je in gevangen zit en daar kun je niet door heen breken. Omdat deze personen een hele lieve warme kant hebben maar helaas ook een ziekelijke kant. Hoop echt dat je dochter gaan zien dat deze relatie niet goed voor haar is. Heel veel sterkte

Hallo Vonnie , Dank je wel voor het delen van jouw verhaal. En wat goed dat je eindelijk weg bent bij die man die niet goed voor je is !! Mijn jongste dochter zit er nu middenin ( ook al 2,5 jaar) en gaat steeds naar hem terug en voor ons lijkt ze onbereikbaar ?. Hoe ervaarde jij de hulp die mensen je ( ongevraagd) wilde bieden in die tijd ? Probeer namelijk uit te vinden wat ik het beste kan doen om haar te bereiken. Maar zoals het nu lijkt komt niets binnen bij haar . Voor jou heb ik wel een boeken tip waarbij je wellicht meer gaat/ kan begrijpen waarom je er zo lang mee door bent gegaan . Als hij maar gelukkig is van Robin Norwood. Een luisterboek op Nextory.

Ik heb brieven geschreven naar hem, niet verstuurd maar om alles van me af te schrijven. En verder parkeer ik het ergens in mijn hoofd en leef door. Slapen gaat nog slecht ik pieker veel. Maar ik luister nu luisterboeken en dan kan ik niet piekeren. Helpt mij veel.

Ha Vonnie, Met mij gaat het nu beter. Ik ben er nog niet. Maar ook mede dankzij een hele goede psychotherapeute. Klopt helemaal. Praten, schrijven... Het werkt. Ook echt op papier een brief schrijven naar degene die het je heeft aangedaan en wat het met jou doet. Dan een brief schrijven met het gewenste antwoord en als laatste een brief met het verwachte antwoord. Geen van de brieven versturen ofzo. Maar het is 1 van de manieren die mij geholpen heeft het een plek te geven. Ook exposure heeft veel goeds gedaan bij mij. Emdr werkt niet. Schematherapie wel. Zoals gezegd, het gaat nu beter maar bijna een jaar terug was ik echt helemaal op. De nachtmerries zijn er nog maar wel minder per nacht. Slaap ook beter. Als van wandelen houd, ook dat helpt om jehoofd leeg te maken. Persoonlijk vindt ik het heerlijk om door de bossen te wandelen. Goed, genoeg over mij?. Bergen aan zee. Daar kwam ik vroeger nog wel eens. Ben er geboren en getogen Bloemendaler. Egmond aan zee, Petten en uiteraard Zandvoort. Nu woon ik er een slordige 240 km vandaan. ?. Als je van het strand en de duinen houd dan kun je daar aardig wat kilometers lopen en fietsen. Groetjes, Arnold

Hoi Vonnie, Het ligt zekers niet aan jou. En je bent zeker niet dom dat je terug bent gegaan. Hij heeft vast ook zijn lieve kanten en jou liefde gegeven en dan is het vrij normaal dat je de schuld bij je zelf zoekt, dat deed ik ook. Maar gelukkig ben je er nu achter dat het hij een probleem heeft en niet jij. Ik kan er ook niet met mensen over praten want ze snappen het niet. Zolang ze het zelf niet mee hebben gemaakt kunnen ze makkelijk oordelen. Dit heeft tijd nodig en zal een plekje moeten krijgen. Ik zelf ben nu twee jaar verder en kan nu pas zeggen dat ik kleine stapjes vooruit ga. Maar het blijft knagen en weet dat ik door moet. Hulp heb ik ook overal gezocht maar helaas nam niemand mij serieus. Mijn vertrouwen in instanties heb ik inmiddels verloren. Heel veel sterkte Liefs puck

Hoi Vonnie, Vermoedelijk zijn veel therapeuten deze maand nog op vakantie. Ben bang dat je bij anderen ook tegen de vakantiedeur aanloopt ?. Hier praten of met een goede vriendin of vriend is ook een vorm van therapie. Praten helpt en het geeft een gevoel van steun. Belangrijk is dat je gehoord wordt zonder dat er direct een oordeel geveld wordt. Helaas (of gelukkig??) heb ik die ervaring. Dacht bij iemand terecht te kunnen met (een gedeelte) van mijn traumatische ervaringen. Dat kwam als een kanonskogel terug. Want zo was de redenatie : " jij hebt zelf die keuze gemaakt voor die relatie en je werk, nu niet komen piepen". Overigens weet ik een goede therapeut maar dat is in het noorden van Nederland. Geen idee welke provincie je woont maar stel je woont in Zeeland...... Best een beetje ver dan?. Groetjes, Arnold

Hoi Vonnie, Laat èèn ding duidelijk zijn: jij bent niet dom en derhalve hoef jij je ook niet zo te voelen! Wat je is overkomen is ronduit verschrikkelijk. Ikzelf heb ook het nodige meegemaakt maar ik kan mij nauwelijks voorstellen hoe het is om 6 weken door een rietje te eten. Feitelijk geef je het antwoord zelf al. Je voelt geen of weinig liefde voor jezelf. Als een ander je dan liefde geeft, ongeacht op welke wijze, dan verlang je naar dat gevoel terug. Daar zit dan, naar mijn bescheiden mening, de reden van 3 jaar in overlevingsmodus kunnen zitten. Op basis van je verhaal denk ik dat jij niet alleen dit vreselijke trauma moet verwerken met ondersteuning van een professionele therapeut maar ook met ondersteuning weer moet leren houden van jezelf. Wens je veel kracht en sterkte toe. Warme groet, Arnold