Ik ben het zwarte schaap geweest van de familie. Het begon bij mij op jonge leeftijd met ook fysiek geweld door mijn vader die ''verborgen narcisme" heeft. Hij heeft woede-uitbarstingen/agressie gehad wanneer ik bijvoorbeeld zijn trucjes van rekenen niet had opgepakt, dit zo rondom 6/7 jarige leeftijd waar hij met zijn vuist geslagen heeft op mijn arm. Later heeft hij mij op rondom 8 jaar een keelgreep gedaan bij visite in een kamertje apart vanwege dat ik met mijn buurjongen niet snel genoeg een game afsloot op computer, de buurjongen was al weg op dat moment en de deur was dicht, ik ben toen al huilend en vernederend door de visite gelopen en vanaf dat punt brokkelde mijn zelfvertrouwen af. Mijn vader/ouders hebben toen een projectie op mij gedaan door mij naar sociale vaardighedencursus te sturen en het probleem bij mij te leggen. Mijn vader is dominant en heb op jonge leeftijd ook angst gezien bij moeders vanwege een stuiterbal die ik in de woonkamer mocht stuiteren en toen kwam mijn vader al geheel dominant thuis van werk en was gelijk kwaad waardoor mijn moeder zich inslikte en zei 'ik heb dat niet gezegd dat het mocht' waardoor ik gestraft werd, ik heb mijn moeder toen in elkaar zien duiken. Doorgaans is het psychische/emotionele mishandeling doorgegaan, er werd niet gekeken naar wie ik ben, het was vanuit hun ik en het slaan van mijn vader ging door. Ik had eens heimwee op 14jarige leeftijd en had een weekenduitje en werd er gezegd op terugweg in auto 'het zou jouw wel weer niet wezen' en had hij agressie met slaan achteruit bij mij naar de achterbank waar ik zat. Mijn vader doet niet altijd agressie met fysiek geweld overigens, het gaat soms heel subtiel met gezichtuitdrukkingen of woorden die verborgen naar mij worden getoond zoals glad gezicht trekken om mij te laten weten dat ik straf moet hebben, hij heeft vaak alleen gebalde vuisten en ontblote tanden en kan mij dagen negeren. Ook legt hij het zorgen bij mijn moeder neer dat het haar kant is. Ik heb op mijn 16jarige leeftijd mijn vader buiten de cirkel gezet en niemand die dit heeft opgepakt maar wel gestuurd naar een instelling. Dit heeft hij later tegen mij misbruikt toen ik jongvolwassen was, hij weet er dus van en stuurt dit op een gemene manier terug waarvan ik blokkeerde. Ook ben ik kort daarvoor weggelopen als tiener(16) voor een dreigende vader die mij dreigde te sturen naar een internaat om angst in te boezemen, dit gebeurde tevens weer met onblote tanden en gebalde vuisten en door agressie liep ik de kledingkast in, daarna ben ik gevlucht naar toentertijd een internetvriend om weg te wezen.

Ook heb ik terugkerend nachtmerries gehad over de keelgreep waardoor ik een keer mijn ex heb geslagen in mijn slaap uit zelfverdediging naar vader in droom en hij mij wakker maakte. Later nog op jongvolwassen leeftijd mijn nachtkastje heb geslagen waar ik wakker van werd.

Verder ben ik geschetst bij familie dat ik een labiele dochter ben, hebben ze mij gezet als iemand met een laag-IQ waar ik nu problemen mee heb (anderzijds zeggen ze 1 op 1 dat ik mavo-niveau wel aankan en heb ik ook een diploma van niveau 3/4) - ook naar de buitenwereld idem dito, dit is gekomen omdat ik een nierziekte (werkten 3%) heb gehad op 12jarige leeftijd wat zij misbruikt hebben op latere leeftijd. Ook mijn moeder heeft nu narcistische gedragingen en ik denk weleens dat ze stockholm syndroom had en een verlengstuk is geworden en nu kwetsbare narcisme heeft ontwikkeld. Mijn ouders hebben ook 'achter de rug om' mijn vriendjes verteld dat ik kinderachtig ben waardoor ik oncomfortabele vriendjes aan mijn zijde heb gehad die niet wisten wat te doen. Mijn ouders bellen 'achter de rug om' instanties zonder mijn weten om. Mijn moeder experimenteerde aan medicatie en toen ik op jonge leeftijd nieuwe medicatie nodig had kreeg ik op mijn kop 'dat dit wel benzine kost' en daardoor kon ik moeilijk zeggen dat ik iets niet kon verdragen/of hielp, mijn moeder negeerde dat, luistert dan niet naar mijn lichaam. Het moeilijke is dat mijn moeder ook liefde gaf en later weer kon afbreken (ook soms zijdelings vanuit vader) en dit heeft mij vaak heen en weer geslingerd in gevoel, verward gemaakt, verbouwereerd achtergelaten en ook smijt ze met vernederende dingen zoels 'misschien heb je wel borderline' en bekritiseerd mijn uiterlijk zonder na te denken over hoe het voelt en zegt daar geen 'sorry'op. Ook mijn broer en zus staan vast aan mijn ouders kant en veroordelen mij met vooral mijn zus die ook weer dominant is en bijvoorbeeld op mijn depressie zegt 'dat ik negatief mens ben en dat ze dat niet wil doorgeven aan haar kinderen' geen steun of interesse. Ook mocht ik met mijn oma niet een geschreven tekst neerzetten, het is 'haar weg of anders niet' ik heb toen mijn eigen bloemen moeten kopen.

Ik heb mij altijd al van jonge leeftijd aangepast aan ouders en heb daardoor codependentie als overlevingsmechanisme ontwikkeld, daardoor zocht ik ook altijd bevestiging bij ouders en sprak wat hun wilden horen. Daarnaast ben ik zowel empatisch als HSP'er en ben stil/kalm/teruggetrokken ook als persoonlijkheid. Inmiddels heb ik gebroken met ouders omdat ik veel geprobeerd heb. Ik heb bij de psycholoog brieven getoond met mijn hele verhaal tegen mijn vader en moeders een aparte brief dat ik me door haar in de steek gelaten voel en dat het pijn doet en er werd geen sorry of gesprek daarna aangeknoopt, het werd opzij gezet, sterker nog, mijn vader zei binnen 2 maand ineens 'dat hij zijn handen allang van mij afgetrokken heeft' daarna heb ik nog eens geprobeerd om 'meer open te zijn'omdat ze mij hiervoor beschuldigde maar geen enkel vooruitgang. Ook wilden ze geen familietherapie aangaan die ik voorstelde want vanuit mijn moeder kreeg ik ineens 'nee, jij moet het alleen doen, wij kunnen niets betekenen' Het is later heel erg misgegaan, ze belden nog steeds achter mijn rug om en ik mocht niet mijn eigen volwassen keuzes maken om bij 'oud en nieuw' bijvoorbeeld niet bij hen te willen zijn omdat ik moe was van te weinig energie ze stonden ineens aan de deur en "ik had toen ook een narcistische hulpverleenster waar ik een depressie van had' en dringden mij op om een opname of wel bij hun te komen terwijl crisisdienst al had gezegd 'opname niet goed voor mij zal zijn' ik kreeg de vraag 10x voorgelegd en treiteringen zoals 'wij hebben wel de vloer voor je gelegd{totaal uit context} en ook 'hoe kom je er dan' toen ik moest zwichtten en zei, dat ik liever dan voor opname ging, dit deed mijn moeder dan op gemene toon. Ik ben toen overstuur uit huis gerend in mijn pyama en mijn moeder had de politie gebeld (mij al gauw aan de schandpaal willen leggen' en mijn vader kwam als een dominant autoritair persoon achter mij aan lopen waardoor ik flipte en mijn hand om zijn keel legde, hoe voelt dit? niet fijn hé van je eigen dochter (ik kneep niet maar ik wou dat hij het voelde) ik kreeg daarvoor het antwoord 'dat ik hem maar eens moest vergeven'. Mijn moeder kreeg geen politie maar moest crisisdienst bellen en hun moesten vertrekken uit mijn huis en ik moest kalmeringsmedicatie hebben. Ik schrok hier enorm van, ben ook jarenlang bang geweest zoals mijn vader te worden en dus was dat het moment dat ik brak met ouders.   Maar toen ...

Daarnaast ging mijn narcistische hulpverleenster nog door, achter de rug om'  nog mijn ouders bellen waardoor de 'psychische mishandeling is teruggevorderd'. ik heb dus twee gekruiste dingen door elkaar waar ik van de hulpverleenster extra PTSS heb ontwikkeld bovenop complex-trauma en zij maar bleef doorgaan en geen wederzijds gesprek willen/monddood via mail/bellen-eenzijdig..- Begon met liefdesbombarderingen (binnen 3 maanden 'ik voel zo'n vriendschapsgevoel met je' zeggen), medelijden wekken, grensoverschrijdend gedrag (worstelen op grond), al gauw in het begin ook vriendschappelijk zijn bij ouders maar bij mij soms neerhalend was over ouders(ik heb daar toen niets op uitgedaan) cadeaus en waardoor ik al snel traumaband had (gevoel verliefdheid), kus op het raam/ik heb wel 300 euro voor je over/ neem je mee naar Ameland, toen ik zei het te persoonlijk te vinden/tevens net na mijn openbaring verliefd te voelen, gaf ze stiltebehandelingen, daarna vernederingen, kleineren bij weggaan en draaide ze het om 'dat ik teveel kritiek gaf vanuit dat 'te persoonlijk te zijn' opmerking'. Werd tevens daarnaast ook nog afhankelijk gemaakt, ze had geen grens in werk & privé (in de avond bellen en op vakantie wat ze ook weer een jaar later misbruikt heeft tegen mij). Ook andere clienten misbruiken om gelijk te halen maar vertelde ze ook over privacy-dingen die persoonlijk waren en geheel over familie gingen (gemeld over privacyschending jeugdzorg, werd niets mee gedaan want wij geven lessen en wil je meer weten over dit, mail maar) Ook mij voor detective neerzetten om een client in de gaten te houden die toevallig mijn overbuurman was, dit geschaadt heeft in omgevingsgevoel, ook dit aangekaart bij haar persoonlijk en kreeg ik een krengerige 'dan doe je het toch niet', pauzes daarna met mij opzij schuiven, triangulatie (hulpverlening/ouders), devaluatie (na ineens een adempauze te willen een maand lang, ondanks ze heletijd al pauzes had gedaan, daarnaast mij monddood maken (bellen had geblokkeerd en mail negeerde wat ik tevens daarna ook deed want pikte niet dat het eenzijdig ging, dit ging maandenlang door en ben ik ook een keer boos op geworden) en ook 'verder 'achter de rug om' in vorm van lastercampagne met valse beschuldigingen en ik heb toen door PTSS mij zelfverdedigd maar openbaar omdat ik ook niet meer doorkwam en ben ik bestraft op smaadschrift omdat mevrouw dat heeft aangegeven ondanks ik inmiddels alles verwijderd had (ook via politie wat ik netjes heb verwijderd dezelfde dag) en daardoor heb ik angst voor de brievenbus gekregen omdat ik dit alleen hoorde via al de rechtbank brief, hier mij niet op is gewezen. Tevens was die brievenbusangst er al ondanks ze mij cadeautjes stuurde (ook in de stiltebehandelingstijd) zoals chocolade en fuet maar waar niets bij was, dus geen naam. Niemand gelooft mij, instantie ernaast niet en werd 'flying monkey' en werd de tweede mishandelaar daarna en is niet wezen getuigen, later ook over mijn grenzen heen ging en stiltebehandelingen kreeg ondanks deze hulpverlener de hulpverleenster ernaast mij 'psychologisch verward maakte en keuzes moest maken om te stoppen/keuze te maken, mocht ze 'achter de rug om'wel doorgaan en was zelfs opgefokt na 4 maanden stilte tegen haar. ook belde ze zelf naar mij 'of ik kopje koffie wou drinken'en kwam niet opdagen (kruimels) Daardoor ook wantrouwen gehad naar andere hulpverlening wat ook niet altijd goed ging met traumaresponses wat niet begrepen werd. Dit dus ook door narcistische slachtoffer syndroom/PTSS.

Denk ook dat het wraak is want heb melding gedaan bij instantie (nog geeneens neerhalend) en waar ze op het matje is geroepen bij de baas, daarna belde ze weer 'achter de rug om' naar ouders om te melden wat ik wel niet doe en heb ik hier opnieuw de instantie van op hoogte gebracht en zou het wel kunnen wezen dat ze vermoedelijk is ontslagen, niets van gehoord maar ze werkte er niet meer toen ik mij dit afvroeg of het opgepakt is. Ik had geen contact meer met ouders, die wisten dus van niets, ik kreeg smsje van moeders.

Zowel mijn vader als hulpverleenster (communal narcissism) is 'verborgen narcisme ' dus geweest en de buitenwereld zien dus van beiden niets omdat ze daar hun vredelievend- neppe-zelf voortzetten.

De rest van de familie heb ik ook op laagdrempelig manier ingelicht dat er echt iets gebeurd is, niemand van de familie vraagt mijn kant en negeert mij helemaal.

Ik ben nu helemaal alleen met PTSS, ik heb schrikachtigheid en krijg van omgeving secundaire traumatiseringen en victimisatie, willen mij niet helpen omdat ik te complex zou zijn zonder mij gezien te hebben of gesproken (moest van zorg in de buurt maar ineens naar forensisch zorg gaan), huisarts had al via reclassering gehoord geen crimineel te zijn, hier heb ik wat over geschreven op ander draadje/PTSS door politie.. Krijg ook stiltebehandelingen van GGZ/{huis}artsen, krijg letterlijk streepjes toegestuurd en klachtenfunctionaris GGZ wil dat niet oppakken en sta als 'iemand wil geen hulp' niemand lijkt mij te geloven of wil het echt aanpakken, komt niet verder als 'goh wat een heftige situatie' en nemen onvoldoende tijd voor herstel en mijn emoties. waardoor ik nu in het nauw ben gedreven, helemaal alleen, gevoel dat hen juist mij weer drijven tot de armen van mishandeling want ik ben ook weer een possje teruggeweest om hetzelfde weer tegen te komen en weer brak. Onveilig voelen in omgeving, ook vanwege secundaire victimisatie politie die 'psychische mishandeling'niet heeft opgepakt. Hyperalert voor situaties/mensen. Ook trouwens bij de arts wil de klachtenfunctionaris de stiltebehandeling niet oppakken, ik word dus weggeworpen. Niemand durft dus te zeggen/bekritiseren dat stiltebehandeling kwalijk is, dit opnieuw voor angst/verdriet/depressie kan geven en zelfs boosheid. Overlapping dan ook is van narcistische mishandeling. Ik ervaar veel verdriet bij het opstaan en heb vlagen van boosheid dat naarboven komt en ben uitgeput en ook heb ik eerder al burn-out gehad.. Ook werd al eerder PMT gestopt na 4x ondanks advies ziekenhuis en kreeg ik geen traumatherapie (ondanks 4 a4tjes over mijn vader geschreven wat ze ook nog hebben complimenteerd) en kon ik niet akkoord gaan met sociale fobie en werd gauw gezet naar bemoeizorg (wil geen hulp) ook had die de doelen niet uitgevoerd en werden er dingen gedaan die niet als doel waren gezet (dat was de hulpverlener die flying monkey werd) ik heb met een reden 'sociale fobie'afgewezen omdat ik genoeg sociale vaardighedencursussen heb gehad, er werd helemaal niet gecommuniceerd en zoals je leest heb ik reden genoeg om voor traumatherapie te willen gaan. Ook door spanningen jeugd heb ik PMDD ontwikkeld (wat niet te bewijzen is want daarvoor wordt niets gevonden maar wel MRI gehad(niets) darmen(niets) gynaecoloog(niets).

- Ik voel mij inmiddels buiten de maatschappij maar dan echt werkelijk en ben geisoleerd geraakt en heb niemand/geen vrienden.