Poging tot moord....
Ik zit/zat 10 jaar in een relatie met een lieve man die mijn alles was . Hij was er voor mij en mijn drie kinderen,had zelf geen contact meer met zijn dochter,ex en slechts sporadisch met zijn ouders. We hadden een super leven, goede baan ,veel vakanties, uitjes etc ..
Maar er was een keerzijde...hij had een kort lontje, een controle drang, kon vloeken als de beste, drank maakte het erger. Toen ik hem leerde kennen bleek hij een taakstraf te hebben, maar dat was niet zijn schuld, zijn ex had hem tot "iets" gedreven...
Ik geloofde het... Na slechts 5 weken kwam zijn agressief karakter al naar voren en dit is zo jaren doorgegaan. Er was allerlei soorten agressie...maar nog niet fysiek.
Hij is al een keer opgepakt en we hadden in 2015 een huis/contact verbod. Helaas ging het toch weer fout vorige week...te veel om alle vorige jaren hierin te vermelden.
Anyway...hij wilde me vorige week wurgen....hij zou er alles aan doen om dit voor elkaar te krijgen,maar gelukkig is het niet gelukt. Ik heb oa een gebroken neus en gekneusde ribben,maar ik leef.
De zaak is geseponeerd,want er is geen bewijs. Ik had namelijk geen blauwe plekken in mijn nek...er is alleen een contact verbod tot volgende week.
Ja ik ga nu van hem vandaan, ja ik had eerder weg moeten gaan,.dat weet ik.
Ben ik nu opgelucht dat ik nu door ga zetten?
Neeee,ik mis hem, weet niet waar hij is en deze dagen maken mij gek. Ik ben echt zo ontzettend ongelukkig...bijna 55 jaar en hoe begin ik overnieuw? Ik voel me zo geamputeerd...want ondanks alles ,was hij mijn andere ik...
Er is veel steun van vrienden,maar in mijn eerste weekend alleen,zit ik ook echt alleen...gaat dit mijn toekomst worden?
Ik moest het even kwijt... iedereen zegt ..neem je rust,het komt wel goed. Maar mijn sociale leven gaat niet anders worden, ik ga niet ineens nieuwe mensen leren kennen en het ergste van al...ook al weet ik dat het beter is, mijn allesje...is niet meer mijn allesje...hij wilde me vermoorden...
6 Reacties
Het proces waar je doorgaat is een rouwproces.
Verwerken van wat er is gebeurd, afscheid nemen van het leven dat je kende.
Maar ook de onzekerheid van de toekomst.
Wat je is overkomen is afschuwelijk.
Zoek hulp om het te verwerken.
Weende datjehem nog gaat zien in verband met de afwikkeling van het huis, financieen en wellicht meer betekend niet dat dat alleen hoeft te doen.
Of hij het nu leuk vindt of niet, jij hebt het recht om je bij te laten staan door een professional (advocaat) of goede vrienden. Als jij je veiliger voelt, vraag dan één of meer van je vrienden om erbij te zijn. Jij doet het woord en dergelijke en je vrienden zijn erbij voor steun en uiteraard als getuige.
Wens je veel sterkte en kracht toe de komende periode.
Warme groet ,
Ambrosius
Ik hoop dat ik gauw hulp krijg.. werk zelf in de GGZ en mijn bazin zei dat ze er alles aan zou doen om me te helpen,helaas is ze daar vanaf gestapt.
Via veilig thuis zou ik geholpen worden ,maar de case manager heeft haar been gebroken, dus er kwam afgelopen vrijdag iemand anders intake doen ,maar die was vrij dit weekend. Er is wel iemand bereikbaar,maar alleen in nood.
Morgen gaan ze kijken wie er in de tien dagen contact verbod, de bemiddeling tussen mij en mijn man gaat regelen,het wordt tijd....
we zijn nu een week verder en vrienden vallen langzaam aan weg, die weten zich geen raad en geven dus gewoon geen antwoord meer op mijn apps.
Slachtoffer hulp is niet eens opgestart,want Veilig Thuis zou het overnemen... Psycholoog is 8 weken wachttijd.
Het loopt moeizaam en ondertussen zie ik elk uur voorbij kruipen.
Zoals ik nu schrijf,zo ben ik normaal echt niet, dus ik hoop gauw het licht weer te zien ,wat hij zo graag bij me weg wilde halen.
Nogmaals bedankt voor je berichtje.
Grtjsss Gerby
Vrienden hoeven zich geen raad te weten. Vrienden hoeven je alleen maar aan te horen en laten weten dat ze er voor je zijn. In plaats geen antwoord meer geven zou het beter zijn als minstens één van hen zegt : "ik weet niet wat ik moet of kan doen om je te helpen maar weet dat ik er voor je ben, hoe vaak je ook je verhaal bij mij doet". Of iets in die strekking.
Een psycholoog die vanuit de zorgverzekering betaald wordt heeft een wachtlijst. Als je zelf het uurtarief betaald kun je vaak binnen een week terecht.
Wat er ook gebeurt Gerby, hoe zwaar het ook is en hoe klote het af en toe kan zijn; blijf praten!
Openbaar hier, in privebericht, een vriend(in) die toch antwoord.... Het maakt niet uit. Maar blijf alsjeblieft praten.
Warme groet,
Ambrosius
Ik ben nu twee weken en 1 dag alleen…. No contact… en elke dag was een gevecht… zonder hem, gemis, boosheid, verdriet, slecht slapen, niet begrijpen waarom enz enz. Maar een ding weet ik zeker; ik laat me door niemand meer als een stuk vuil behandelen! Ookal hou ik nog zoveel van hem, is er trauma en ellende in zijn leven geweest wat hem zo heeft gevormd…. Niemand heeft t recht om respectloos met je om te gaan!
Zijn probleem en zijn ellende! Maar niet meer die van mij. En vooral niet wanneer hij niet in therapie gaat en naar zichzelf kijkt.
Gerb-68 je bent nooit alleen…. Ookal voelen we ons nu zo…. We zijn niet alleen!
Liefs Meis
Niet te bevatten dat zij denken dat ze het recht hebben gehad om ons dit aan te doen ,zodat wij onszelf zijn kwijtgeraakt.
We zitten nog middenin het contact verbod...we zullen elkaar nog moeten zien ivm het huis en de financiële afhandeling. Een pittige.. ik hoop daarna verder te kunnen en op te krabbelen...waar dit gaat zijn ,geen idee.
Ook veel sterkte Meis x