Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van geweld

Huiselijk geweld, kinderen bij vader

Standaard profielafbeelding
EML

Hoi allemaal,

vandaag na maanden eindelijk aangifte durven toen tegen mijn (ex)partner. 
We liggen in vechtscheiding en doordat ik een verslavingsproblematiek heb, heeft hij toevertrouwing van de kindjes (mijn problematiek is nooit eerder in ons huwelijk een probleem geweest, was onder controle). Sinds mijn verdenking van ontrouw is hij agressief geworden en uitte dit zich steeds een beetje meer. Eerst alleen verbaal, toen fysiek door middel van een deur tegen me aan trappen, tot aan me trappen in mn buik, tot aan bedreigen met de dood en geweld tot veel beursheid en zelfs een gebroken schouder. 
Ik wilde mn gezin bij elkaar houden dus liet me manipuleren geen aangiftes te doen.

ik kreeg door alle escalaties een terugval in alcohol gebruik en ben naar afrika gegaan om te zorgen dat het meteen stopte. 
Weer trapte ik erin en kwamen we met terug komst samen. Na een week wederom escalaties, agressie en geweld.  

Doordat hij het achter mijn rug om bij instanties op mijn verslaving gooit, heeft hij nu toevertrouwing van de kinderen (2 en 3 jaar) dit terwijl ik fulltime mama was en de zorg voornamelijk alleen deed. 

We hadden hulp in vrijwillige kader en daar is hij vorige week uitgestapt waardoor hij me de kinderen niet laat zien en niets over ze laat horen.
De rechtbank heeft uitgesproken dat moeder en kinderen gerechtigd zijn tot contact maar toch doet hij dit niet en ik weet niet waar te zijn. 

Er ligt nu een verzoek bij de hulp officier van de politie om te kijken wat zij hier in kunnen betekenen.
Hoe kan het zijn, dat een vader die een moeder mishandelt heeft, boven het moederschap staat.

Zijn er lotgenoten die zoiets hebben meegemaakt en nog tips hebben. 

Een mama, die haar kindjes heel graag wilt en niet begrijpt hoe het rechtssysteem zo kan falen. 

Bezig met laden...

3 Reacties

01 juni 2025
Hoi EML. Wat verdrietig. Heb je een advocaat of mediator die jou hier in helpt? Je staat 10-0 achter als je openlijk aangeeft dat er een verslavingsprobleem is. Ik ga nu heel eerlijk en open zijn. Waarschijnlijk maakt jouw (ex) partner (of waarschijnlijk de advocaat) hier gebruik van. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten en ik kan je zeggen: je komt nooit van dat stigma af. Mijn ex (de vader van mijn kinderen) stuurde het zo allemaal zijn kant op. Ja, ik dronk veel/maar hij ook. (het was de jaren 1999-2007). Hij blowde elke dag: alleen meneer verzweeg dat allemaal voor zijn familie terwijl ik eigenlijk altijd heel open daarover was. Hij deed altijd net alsof hij niet rookte of dronk als z'n ouders op bezoek kwamen. De hypocriet mennoniet. Toen ik na de geboorte van mijn 2e zoon een postnatale depressie en longontsteking had.... bleef ik wel doorwerken full time in het onderwijs terwijl hij zogenaamd heel hard aan een "onderzoek" aan het werken was. En vanaf het moment dat meneer zijn titel kreeg moesten we voor zijn carriere verhuizen naar zijn provincie, moest ik mijn baan, carriere, huis, vrienden, alles opgeven. Mijn kinderen waren toen 2 en 3. Heel jong. Je wil dan in ieder geval iedereen bij elkaar houden. Ik heb mijn goede baan en huis overgegeven aan een studiegenoot en een buurvrouw. In het volste vertrouwen. We zijn nu 17 jaar verder: het was de slechtste beslissing die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Nooit van mijn leven zal ik weer tegen mijn eigen gevoel ingaan. Ik werd eenzaam in die nieuwe omgeving, ziek, vroeg hulp: ja daar komt ie-doe dat dus maar nooit. Mijn nu ex, maar toen nog man heeft mij op geen enkele manier geholpen om mijn weg te vinden in een totaal nieuwe omgeving (waar hij en zijn familie vandaan kwamen). Ik werd ziek na een half jaar en liet mezelf vrijwillig behandelen zelfs ook in een soort ziekenhuis. En daar kreeg ik opeens een fax overhandigd. De scheidingspapieren. En de kinderen waren opeens bij opa en oma mennoniet. Ik ben járen in therapie geweest. Af en toe nog steeds. Ik hoop op een dag dat mijn kinderen eindelijk zien hoe ik ben genaaid door hun vader.
16 mei 2025
Hoi,
Heel moeilijk allemaal.
Het is goed dat je aangifte hebt gedaan.
Wees er wel op voorbereid dat dat niet altijd tot vervolging o.i.d leidt.
Eerst moeten alle bewijzen rond zijn.
Ook kan het erg lang duren voordat een onderzoek wordt afgerond. Als het überhaupt al wordt opgestart.
De zaak kan geseponeerd worden met redenen als; verdachte ontkent; partners zitten in vechtscheiding; mevrouw is verslaafd etc. etc.
Heel hard, maar dat is vaak hoe het gaat. En dan kan een rechter een uitspraak doen die onvoorspelbaar is.
Tussendoor probeer je iedere dag stappen te zetten die je sterken.
Houd je doel voor ogen en focus daarop. Denk aan je kinderen die een stabiele ouder nodig hebben.
Laat je niet uit de tent lokken, hoe moeilijk ook, door hem.
Hoe meer hij jou triggert hoe moeilijker het voor je zal worden. Verbijt je en laat je niet kennen. Probeer emoties zo veel mogelijk uit te schakelen als je met instanties te maken hebt. Blijf feitelijk, eerlijk en oprecht.
Het is een onzekere periode waar je in zit. Neem dat als feit aan.
Maar het zal ook beter gaan, dat is ook een feit.
Zorg goed voor jezelf. Schrijf leuke en lieve brieven aan je kinderen.
Houd zelf een dagboek bij of voicerecorder.
Probeer te wandelen in de natuur.
Sterkte, en neem hulp aan van mensen die je voor de volle 100% vertrouwd.


15 mei 2025
Beste EML,
Je hebt het niet makkelijk las ik. Dus wanneer jouw (bijna) ex zegt dat jij een alcoholverslaving hebt, gelooft iedereen dat? Of vind jij dat zelf ook, dat je bijvoorbeeld jouw kinderen in gevaar hebt gebracht en dat bevestigd aan anderen? Dan moet je nu zeggen dat dat nu niet meer zo is en slim zijn. Dus laat hem maar met modder gooien, als jij dat juist niet doet, geloven ze hem niet meer. Je hebt aangifte gedaan, hij heeft jou mishandeld enz., dus HIJ moet maar eens uitleggen wat hem bezielt.
En probeer sterkt te zijn voor je kinderen en igg te minderen. Ik bedoel het goed, en hoop dat meer mensen achter je staan!