Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van geweld

Gedichten ter ondersteuning verwerken

Hallo, ik heb voor het verwerken van mijn ervaring 2 gedichten gemaakt en ik dacht dat het misschien goed is voor jullie als lotgenoten, om te helpen met de verwerking van jullie traumatische ervaring. 

Al zal je me proberen onder te sneeuwen. Tot ik de grond zal raken.  De waarheid zal bovendrijven 
Als een wolk aan jou horizon 
Ik blijf dapper als een leeuw 
En brul tegen jou stilte 
Tegen jou waarheid 
Ik zal gaan en staan waar ik wil 
Want ik ben de echte waarheid 
De echte vrijheid 
De echte liefde 
En ik stijg omhoog naar waar jij mij niet kan deren 
Eindelijk zal jij de echte waarheid kennen 
En ben ik vrij 

En het tweede gedicht: 

Donker in mijn ziel
Dat ene plekje waar ik nooit dacht heen te gaan 
Is nu toch ontstaan 
Ik kijk meer om me heen en ben heel erg alert 
Dit alles komt door het gevecht 
Ik voel me hopeloos en tegelijk ook gesterkt 
Mijn vrienden en familie maken alles weer licht 
Ik ben niet meer bang voor het donker 
Ik ben niet voor jou gezwicht 
De tranen zullen uiteindelijk drogen 
De pijn zal stilletjes aan verdwijnen 
En het licht in mijn ziel zal opnieuw fel schijnen. 
Ik zal mijn leven leiden zoals ik dat wil 
En gaan en staan waar ik maar wens 
Want ik heb de kracht om door te gaan 
En de liefde van mijn naasten 
En ooit weet ik vind dit ongeluk zijn wederkeer naar jou. 

 

Bezig met laden...

19 Reacties

25 oktober 2020 (bewerkt)
Daar heb je 100% gelijk in writer87!!! Excuus wanneer ik anders over mocht komen!! Groetjes, Carla
08 februari 2021 (bewerkt)
We zitten allemaal in het zelfde schuitje, we hebben elkaar en helpen elkaar. Je hebt niets verkeerds gezegd x
25 oktober 2020 (bewerkt)
Geweldig om al deze gedichten te mogen lezen!! Dank jullie wel!!! Anoniem, ik ken jouw verhaal niet.....Stel dat je een fout mens bent, Stel dat je zo'n verkeerd mens bent, Stel dat je een slechte moeder/vrouw zou zijn ( Dit alles geloof ik niet!!! ) Is dat dan een reden om iemand te mishandelen??? NEEN!!!! Totale waanzin!! Blijf schrijven, jullie allemaal trouwens!!!! Ik heb er veel aan. Zal zelf ook proberen een "Gedicht ter ondersteuning betreft verwerken' te schrijven. Groetjes, Carla
25 oktober 2020 (bewerkt)
Er is nooit een reden om iemand anders te mishandelen
23 oktober 2020 (bewerkt)
Bedankt voor jullie reacties. Duurde even voor ik weer hier was zeg maar. Vond/vind het moeilijk allemaal. Heb afgelopen weken veel opgeschreven over de gebeurtenissen van toen. Vraag me nog steeds af waarom? Deed ik iets fout? Ben ik zo verkeerd mens? Ben ik een slechte vrouw en moeder zoals hij altijd zei?? Echt verschrikkelijk die gedachten allemaal. De emdr is een wacht tijd van minimaal half jaar en hik er doordat het zo lang duurt alleen maar meer tegen aan. Stom misschien maar is me gevoel. Writer87 heb afgelopen tijd nog veel naar jou gedichten gekeken. Echt heel mooi en wat ben jij sterk als ik je verhalen zo lees.
25 oktober 2020 (bewerkt)
Dankjewel lief van je woorden, mijn gedichten zijn me enige houvast buiten dat ik ze deel is er niet echt iemand waar ik mee kan praten.
Heb vaak nog dat ik mezelf huilend in slaap laat vallen maar naar de buiten wereld een lach op zetten om maar niet te laten zien dat ook ik het moeilijk heb.
Deze pagina en me gedichten zijn me steun. ?
25 oktober 2020 (bewerkt)
[~1321], herkenbaar die 'pipo=neus' zo noem ik de 'lach' zodra we naar buitengaan. Jammer dat we die neus op moeten zetten, iedereen mag zien dat we verdrietig, gekrenkt etc. zijn!!!! Fijne avond, Carla
22 september 2020 (bewerkt)
Het is vreemd om zo lang met m’n vinger boven de “add comment” te blijven zweven wanneer je de kennis draagt dat niemand je verhaal wil horen, überhaupt geloven, of belangrijk wil vinden. Maar ik vind jouw gedicht zo mooi en sterk, en met oproep om meerderen te delen, durf ik, achthans anoniem, wellicht ook dat van mij te delen. Al is het geen gelijkenis; er blijkt alleen maar zwakheid uit mijn gedicht en complete afwezigheid van kracht. Ik hoop ooit ook jouw kracht te eigenen. Ik schrijf zo nu en dan, maar in tegenstelling tot het volgende, weet ik altijd naderhand waar ik was, welke koffie ik dronk, en welk seizoen het was toen ik het schreef. Ik kan echter geen van die momenten als feiten delen met betrekking tot dit gedicht; ik denk dat ik in zo’n zwart gat zat, dat ik het gehele moment kwijt ben. Pas veel later vond ik het terug in mijn notities, op zoek naar een andere notitie. Ik ben al twee jaar losgebroken van de “relatie” met die klootzak, maar helaas moet ik nog steeds met hem samenwerken. De woede die ik iedere dag nog voel komt nog voort uit dit moment, vrees ik:

Have mercy
He laid his hands on me
He held my neck in one fist
And my life in the other
Took with that my throne
My land, my dreams, my home
And the life I owe my mother

Curse me
I’ve allowed fear to suffocate me
It has consumed me in its dessert
Where he can find me scorched
Where all the tears I’ve let
To salty plains have forged
And he can find me dead
25 oktober 2020 (bewerkt)
Wauw maxx vind het heel stoer dat je jou verhaal met ons deelt ook al heeft het voor jou gevoel heel lang geduurd.
Dit is een grote stap en je gedichten zijn ook echt mooi.
Iedereen gaat er anders mee om, er is geen foute manier om zo iets te verwerken.
Hou je sterk
08 september 2020 (bewerkt)
Wauw. Ben er stil van. Ben zelf 5 jaar geleden uit huiselijk geweld gestapt. Momenteel weer het geluk en e liefde gevonden met mijn kinderen. Maar heb het geweld van toen nooit een plek gegeven. Ik ga nu naar jaren van wegdrukken mijn angst aan. De hulp is in gang gezet. Ik wil niet meer bang zijn. Vind het heel moeilijk omdat ik alles weer moet oprakelen. En als ik het iemand vertel, ja leuk, maar echt begrijpen doet niemand het als je het niet mee gemaakt hebt. Vandaar dat ik hier uit kwam door een tip. De gedichten vind ik echt super mooi, raakt me erg. Hebben jullie nog tips voor mij hoe ik bepaalde emoties een plek kan geven. Vonden jullie het ook zo moeilijk om alles te vertellen.?
08 september 2020
Om alles te vertellen, vond en vind ik moeilijk. Tenminste als je bedoelt dat je partner of familieleden aller wilt vertellen. Voor mijn behandeling heb ik de trauma’s op papier moeten zetten. Dat heb ik gedaan en beschreef mijn ervaringen als of het over iemand anders ging. In de therapie ben ik het wel aangegaan, zwetend, kokhalzend. Met het resultaat dat ik nu PTSS-vrij ben. Alles vertellen aan je naasten is ook niet nodig. Zij kunnen daar toch niets mee. Het is voldoende als zij weten dat je wat ernstigs is aangedaan en dat van invloed is op hoe jij je voelt en gevraagd.
Goed dat je nu in een veilige en fijne situatie verkeerd. Het goede moment om ook de angst onder ogen te komen. Heel veel succes!
14 september 2020 (bewerkt)
Wat fijn om te horen dat jij en je kinderen het geluk en liefde weer gevonden hebben.
Ik sbap wat je bedoeld met als je er met iemand over praat die het niet heeft mee gemaakt, krijg je de stommste antwoorden, zo heb ik naar me hoofd gekregen je hebt het toch zelf opgezocht. Voor mij is deze platform een uitkomst, want hier kan ik mezelf zijn maar ook vooral mezelf uiten.
Nu 24ste van sept is het voor mij 2 jaar geleden dat ik uit een bkijf van me lijf ben.
Ik ben hier bijna een jaar gebleven.
Toen ik daar terecht kwam zit je in eerste instantie vol ongeloof hoe kon iemand waar ik zoveel van hield mij dit allemaal aan doen, en ga je vooral de schuld bij jezelf leggen.
Maar hoe meer ik er over na dacht hoe bozer ik werd, en had ik het schrijven weer opgepakt.
Ik begon met gedichten te schrijven en liet ze vervolgens aan me coach lezen, en na aanleiding van me gedicht voerden we een gesprek.
Dat werd voor ons onze standaard prik hij las me gedicht en daarna voerden we een gesprek.
Ik had hem natuurlijk gewoon op een voetstuk gezet waar die helemaal niet hoorde, en al gauw als me ex benoemd werd, werd het kakkerlak dat werd zijn naam.
Voor mij heeft het schrijven van teksten en gedichten mij heel goed geholpen en nog steeds. En er veel over praten hoe moeilijk het ook is of blijft.
De eerste stap is al gezet het kan nu alleen maar beter worden, vergeet niet je bent niet alleen, samen staan we sterker en samen maken we elkaar sterker ??
14 september 2020 (bewerkt)
[~220] juist met de mensen die het dichtstbij staan id het lastig om er over te praten. Ik praat er met iedereen over behalve met familie
24 april 2020 (bewerkt)
Hallo beiden, bedankt voor het delen van deze mooie gedichten. Knap hoor! Zijn er meer mensen geholpen met gedichten, binnen of buiten deze community?
30 april 2020 (bewerkt)
Dankjewel voor je reactie het is fijn dat anderen je gedichten kunnen lezen zonder dat ze een oordeel hebben
23 april 2020 (bewerkt)
Dankjewel Lucylee ik ben inmiddels uit de situatie maar vond het zo leuk om te zien dat ik niet de enige ben die gedichten schrijft voor herstel of het gewoon kwijt te zijn. Dankjewel voor je lieve woorden dat is alleen in de loop der jaren wel aangetast. Het juist wijs maken dat ik lelijk ben en er dan in gaan geloven. Ik heb meer gedichten als jullie meer wil lezen laat me maar weten ❤️
23 april 2020 (bewerkt)
Ik snap precies wat je bedoeld gedichten schrijven voor herstel, ik heb heel wat af geschreven van gedichten na stukken tekst, ik vindt de gedichten hier boven zo mooi en wil daarom ook 1 van mij delen.

Leven na geweld,
De politie is al op de hoogte gesteld.

Mijn onderduik adres wordt een blijf van mijn lijf,
Dat is nu waar ik maanden verblijf.

De hulpverleners helpen me er door heen,
De groepen en individuele gesprekken hielpen mij weer op de been.

De groepen zijn een soort spiegels die voor je neus worden gezet,
De gebeurtenissen die gebeurd zijn hebben mijn hersenen besmet.

Je gaat jezelf overal de schuld van geven,
En je blijft je ex maar continu vergeven.

Ze leren jou bij de blijf van mijn lijf jezelf terug te vinden,
Zonder dat jij jezelf gaat dwingen.

Er is maar 1 die belangrijk is,
Ben blij dat ik mezelf weer ken want ik had mezelf heel erg gemist.


23 april 2020 (bewerkt)
heel veel sterkte meid <3 ik hoop dat je er snel weer bovenop bent. en onthoud, je bent mooi zoals je bent, van binnen en van buiten. laat nooit iemand jou anders wijsmaken.
11 maart 2020 (bewerkt)
Bedankt voor het delen [~1219]. [~64] en [~56] zijn er nog meer lotgenoten die hier we hier op zouden kunnen wijzen?