Ruim vier jaar geleden nam mijn vriendin zelf afscheid. Dit was vlak voor 'corona'. In de eerste maanden na haar overlijden had ik een erg druk sociaal leven. Veel drukker dan normaal. Ik sprak veel met vrienden af en zag mensen die ik al lang niet had gezien.

Het was geen vluchten. Achteraf gezien besef ik me dat nu pas. Bij iedereen kon ik mijn verhaal heel goed kwijt en dat heeft me enorm geholpen. Het was ook zeker niet het enige onderwerp van de avond trouwens. Ik ben iedereen zo dankbaar dat ze een luisterend oor zijn geweest. 

Het was niet voor iedereen even makkelijk en dat begrijp ik heel goed. Het waren wel altijd fijne gesprekken. Er was oprechte interesse. Die interesse hielp me bij zaken stil staan waar ik nog niet eens aan gedacht had. Ook dat hielp weer in de verwerking. Bracht me iedere keer een stapje verder.

Het werd lastiger toen corona kwam, maar het was fijn de 'eerste gesprekken' live te hebben gedaan.

Tips voor gesprekken
Vindt jouw omgeving het lastig om met jou het gesprek aan te gaan? En vragen ze hoe ze je kunnen helpen? Dan helpen deze tips hen wellicht op weg: http://www.slachtofferhulp.nl/geef-ruimte/

Lotgenotengroepen
De gesprekken die ik in de Lotgenotengroep van Slachtofferhulp Nederland had, waren anders. Omdat ik met lotgenoten was, was het makkelijker open over zaken te praten. Er was zo vaak herkenning en dat hielp om zaken af te sluiten. Enorm waardevol! 

Meer informatie over de groepen vind je hier: https://www.slachtofferhulp.nl/emotionele-hulp/contact-met-lotgenoten/?…