Hoi! Ik ben Brieneke, 24 jaar oud en student. Ik ben opgegroeid in een onveilige thuissituatie met huiselijk geweld, emotionele verwaarlozing en seksueel misbruik door mijn vader. Nu zet ik mij als ervaringsdeskundige in om lotgenoten te helpen. Ik deel mijn verhaal niet anoniem omdat mijn verhaal al op meerdere plekken in de media gedeeld is (zie onderaan). Als jij je verhaal liever anoniem deelt, dan mag dat natuurlijk ook! Misschien voor jou helpend: op Instagram beheer ik het account @leven.na.trauma waarop ik informatie, ervaringen en tips deel voor lotgenoten en geïnteresseerden.

Slachtofferhulp heeft mij gevraagd of ik mijn verhaal wil delen in deze community om de drempel te verlagen voor lotgenoten om ook hun verhaal te delen. Dit doe ik graag! Ik vind het heel mooi en belangrijk dat er nu een speciale groep is voor jongeren. Ik had als tiener erg de behoefte aan lotgenotencontact met een leeftijdsgenoot, maar ik heb die toen, ook met hard zoeken, niet kunnen vinden. Ik voelde me vaak eenzaam in wat ik doormaakte en ik was soms bang dat ik de enige was die had meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Ik merkte soms ook dat het niet zo goed klikte met leeftijdsgenoten op school omdat ik op een bepaalde manier al ouder was dan zij. Nu ben ik 24 en heb ik gelukkig twee meiden in mijn netwerk die hetzelfde hebben meegemaakt als ik. Dit betekent heel veel voor mij. Het contact met hen is zo ontzettend fijn, dat gun ik elke lotgenoot! 

Dan nu in het kort mijn verhaal. Wil je meer lezen/luisteren kijken over mijn verhaal? Zie de linkjes onderaan. Ik ben opgegroeid in een onveilig thuissituatie. Er was huiselijk geweld door mijn vader, mijn vader kon emotioneel gezien niet goed voor mij zorgen en mijn vader heeft mij ook van mijn 6e t/m 12e seksueel misbruikt. Ik had als kind veel stress en voelde me niet veilig. Ik had dat toen niet door; ik wist niet beter en ik dacht dat het normaal was wat er gebeurde. Toen ik 14 was scheidden mijn ouders en toen ik 15 was heb ik durven te vertellen over het misbruik. Ik heb toen aangifte gedaan bij de politie. Na een langdurig juridisch proces is mijn vader toen veroordeeld voor een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Ik bleek zwaar getraumatiseerd te zijn. Ik had een complexe posttraumatische stressstoornis, dissociatieve klachten en hechtingsproblemen. Ik heb 7 jaar lang intensieve traumabehandeling gehad (15-22 jaar). Ik kreeg EMDR, cognitieve gedragstherapie, schematherapie, beeldende therapie, psychomotorische therapie, bekkenbodemfysiotherapie en behandeling met medicatie door een psychiater. Dit was onwijs heftig. Ik heb periodes gehad waarin ik niet wist of ik wel verder wilde leven. Ik voelde me eigenlijk altijd slecht en ik had niet het gevoel dat het snel beter ging worden. Maar dat ging het uiteindelijk wel. Op een gegeven moment voelde ik me vrolijker, lichter, rustiger, sterker en gelukkiger. Ik kon weer vooruit kijken en het fijne leven waar ik zo van droomde kwam weer een stapje dichterbij. 

Het gaat nu goed met mij. Ik studeer geneeskunde, zit over het algemeen goed in mijn vel en ik functioneer goed in het dagelijks leven. Ik heb nog wel elke dag last van wat ik heb meegemaakt. Zo merk ik dat ik best snel moe ben vergeleken met medestudenten, gebruik ik nog medicatie van de psychiater (vooral voor het slapen), heb ik ’s nachts nog wel eens nare dromen, voel ik mij onzeker over verliefdheidsrelaties, heb ik nog vaak pijn met plassen (bekkenbodemklachten) en zijn er soms triggers die mijn verleden weer naar boven halen. Maar het is dragelijk en overheerst niet meer. Ik kan er mee omgaan. Last van je verleden hebben kan tegelijk bestaan met een prettig leven hebben en goed functioneren. 

Never give up your dreams! Je kunt meer dan je denk, echt waar ♥

Meer lezen/luisteren/kijken over mijn verhaal?

• https://www.instagram.com/leven.na.trauma/
• https://www.youtube.com/watch?v=kCRo-VnhTeI&t=1s
• https://centrumseksueelgeweld.nl/story/het-verhaal-van-brieneke/
• https://www.instagram.com/wijzijnm_/p/CygbeShI66e/