Elke dag is een strijd, leren omgaan met verdriet, onrecht en boosheid.

Elke dag is een strijd. Een strijd waarin ik vaak het gevoel heb dat ik de controle verlies, dat de woede en frustratie over alles wat me is aangedaan me volledig overspoelen. De herinneringen, de pijn en de onrechtvaardigheid blijven zich opstapelen. Het lijkt alsof ik elke dag opnieuw met tegenslagen moet vechten. Het maakt niet uit hoeveel ik probeer, hoe hard ik mijn best doe – de woede is er vaak, en de pijn is er altijd.

Het is niet makkelijk om te leren omgaan met onrecht. Wat het nog moeilijker maakt, is het besef dat ik nooit zal krijgen wat ik zo nodig heb: erkenning, excuses, en gerechtigheid van degenen die me pijn hebben gedaan. Het voelt vaak alsof mijn strijd voor gerechtigheid tevergeefs is. Ik heb geleerd dat er mensen zijn die niet willen luisteren, niet willen begrijpen, en die liever hun ogen sluiten voor de waarheid. Dit is iets waar ik elke dag mee worstel.

Er zijn momenten waarop de woede me overneemt, waarin ik de controle niet kan behouden, waarin de emoties zo intens zijn dat het voelt alsof ik geen kant op kan. Maar ik ben ook gaan begrijpen dat deze woede niet altijd slecht is. Het is een teken van mijn kracht, een teken dat ik niet zomaar accepteer wat er is gebeurd. Het is een teken dat ik vecht, zelfs als de wereld om me heen niet altijd meevecht.

Ik weet nu dat ik niet alles kan veranderen. Sommige dingen liggen buiten mijn controle. Maar wat ik wél kan doen, is mijn woede en mijn pijn gebruiken om sterker te worden. Het is een proces van leren, van doorzetten, en van begrijpen dat ik mezelf moet beschermen tegen de mensen die me niet respecteren. Het is niet makkelijk, maar elke dag is een nieuwe kans om weer een stapje verder te komen.

Het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat het oké is om boos te zijn. Het is oké om te voelen dat het niet eerlijk is. Het is oké om pijn te hebben, maar het is niet oké om te laten winnen. Ik ben vastbesloten om mijn eigen kracht te vinden in de tegenslagen. En hoewel het pad lang is, weet ik dat elke stap mij dichter bij de persoon zal brengen die ik moet zijn om te genezen.

De woede mag er zijn, maar het zal me niet breken. Ik ben meer dan mijn pijn, meer dan het onrecht. En ik ben klaar om elke dag opnieuw te vechten – voor mezelf, voor mijn toekomst, en voor de mensen die ik wil helpen.