Dankbaar voor alle steun
Een tijd geleden heb ik een verhaal gedeeld over sexting. Hoe iemand zo overtuigend was dat ik er in mee ging en vervolgens mijn foto's terug zag in de whatsapp groep van school. Ik was nog jong en schaamde me zo erg. Ik gaf mezelf volledig de schuld.
Na dat ik erover ben gaan praten jaren later, besefte ik mij steeds meer dat ik niet zo hard hoefde te zijn voor mezelf. Wat er gebeurd is met mijn foto's is niet mijn schuld. Het gebeurd zonder mijn toestemming. Desondanks bleef ik denken dat ik " gewoon niet zo dom" had moeten doen.
Ik begon verhalen van andere mensen te lezen met soortgelijke ervaring. Ik voelde zo mee met elk verhaal die ik las. M'n hart brak voor de persoon die het overkomen was en ik legde de schuld ook helemaal bij de dader.
Ineens besefte ik mij dat ik dat gevoel niet bij mezelf had. Dat van mij was mijn eigen schuld en dat van andere niet. Niet helemaal eerlijk..
Ik ben mezelf liever gaan toespreken. Ik ben mezelf gaan toespreken zoals ik had gedaan als mijn beste vriendin dit was overkomen. Zoals ik doe als ik de verhalen van andere hier online lees. Vergevingsgezind en geruststellend.
Ik heb mijzelf kunnen vergeven hierdoor. Ik ben zo dankbaar voor de openheid en veiligheid die ik hier gevonden heb. Het is soms zo fijn om te weten dat je niet alleen bent en andere je graag helpen in plaats van veroordelen. Onwijs dankbaar!
1 Reactie
Ik herken mij heel erg in jouw verhaal wat betreft het schuldgevoel. Ik heb ook lang het gevoel gehad dat het mijn schuld was dat ik door mijn vriend en later ex-vriend was misbruikt. Hij praatte mij dit gevoel ook aan, omdat ik in zijn ogen nooit iets goed kon doen en ik voor hem minderwaardig was.
Ook thuis heeft mijn eigen vader zelfs gezegd dat "het" mijn eigen schuld was. Vorig jaar heb ik dit met hem besproken (na ruim 9 jaar) en hij gaf aan dat hij dat in een opwelling had gezegd en tot op dat gesprek niet wist wat er echt gebeurd was. Het heeft mij echter wel ruim 9 jaar het gevoel gegeven dat het echt aan mij lag.
Ik heb in de tijd na de gebeurtenissen ook veel gelezen over vergelijkbare situaties. Dit hielp mij ook erg, omdat ik zag dat anderen dit dus ook zo ervaarde. Daarnaast las ik ook over hun emoties en gevoelens en hierdoor voelde ik mij enorm gesterkt. Het is fijn om je niet alleen en raar te voelen.
Ik ben blij om te horen dat je je nu inmiddels niet meer schuldig voelt en liever voor jezelf bent geworden. Je verdient dat!
Liefs,
Sharon