Bedankt voor jullie reacties. Het helpt me bij het nadenken! Ik laat het even bezinken. Bedankt voor de tips en adviezen. Erg blij mee

Een onmogelijk dilemma. Wel weet ik dat als kinderen dit doen dat er dan een gebrek is aan koestering en aandacht van hun ouders jegens hen. En laat je niet leiden door angst is mijn advies want dat voelt jouw kind en dat maakt denk ik trauma’s. Ik wens je kalmte en goed nadenken! Maak er geen rel van!

Hoi fleurine , Mijn dochtertje van (toen 2,5) is helaas ook misbruikt maar dan door een ander meisje van bijna 13 , ik heb haar betrapt toen ze ermee bezig was .. ook haar moeder was er op dat moment in huis , haar moeder werd natuurlijk erg boos op haar dochter en wilde zelfs met mij samen aangifte gaan doen , maar toen het moment daar was stond ze toch achter haar dochter en was ik ineens de gek die aangifte wilde gaan doen tegen haar dochter , ik ben bang dat een ouder van welke kant dan ook altijd achter zijn kind blijft staan ook als dat helaas de verkeerde kant is , maar een echte ouder zou bij jou aankomen om te vragen hoe het gaat en idd een excuus , ik denk dat het niet verkeerd is om in gesprek te gaan met de ouders , ook voor hun is het een hel..maar het is wél hun kind en daar zullen ze achter staan .. Heel veel succes met je keuze !

Dag fleurine, Begrijpelijk dat jullie wereld op zijn kop staat nu en de vraag is dan ook of nu een goed moment is dan. Belangrijk is natuurlijk wat het voor jullie / jullie kind op zou gaan leveren en wat de intentie is dat deze ouders in gesprek willen. Hebben jullie reeds hulp ontvangen van school/huisarts/politie/etc.? Want ik denk dat het goed is om daar te starten. 6 jaar is een leeftijd waarin veel ontwikkeling gaande is wat beïnvloed kan worden door welke stappen je hierin neemt. Door met ouders in gesprek te gaan sta je open voor hun verhaal, heb je het gevoel dat je eigen kind zijn verhaal al voldoende heeft mogen delen? Want net als jij bang bent dat ouders in verweer gaan, kan dat bij jouw kind ook zo leven. Vanuit slachtoffersperspectief is hierover veel te zeggen. Als ouder eveneens. Met de huidige leeftijd maakt het dat er een bepaalde balans moet zijn. Er dient niet teveel aandacht naar te gaan maar zeker ook niet te weinig. Dit proces kan enige tijd duren. Aangezien er nu angsten al bij je heersten voor dit gesprek is dit misschien ook een gezond teken vanuit jezelf dat het te vroeg is? Is er iets wat je (of je zoontje) denkt te winnen door dit gesprek aan te gaan? Je hoeft hun potentieel schuldgevoel in ieder geval niet tegemoet te treden, zij mogen er ook mee zitten tot het voor jullie tijd voor is. Er valt in ieder geval veel te zeggen voor de situatie. Is het een juridische procedure geworden eigenlijk? Wat maakt waardoor je het zou willen op dit moment? Waarom je partner niet? Het is in ieder geval belangrijk dat jullie elkaar blijven horen en zien. Onderschat het niet deze situatie voor jullie gezin.