Overleven, hoe dan.....de waarde van het leven is compleet weggevaagd.

Vandaag is het exact 19 weken geleden dat onze enigste zoon op 36 jarige leeftijd is vermoord, om geld ....maar waarom vermoord, waarom niet zijn geld afpakken en klaar !!!

Het is nog maar kort geleden zegt iedereen, maar hoe moet je toch in godsnaam verder in deze vreselijke nachtmerrie,  wij waren zo close, een echte drie-eenheid, niets maar dan ook niets doet er nog toe, niets is meer belangrijk, alles heeft zijn waarde verloren, ik heb zelfs heel veel schrik voor verder te leven, ik heb er meestal niet eens de behoefte nog aan, alles is van ons afgenomen, ik voel me leeg, dood, zielsongelukkig.                                           3 jaar geleden heb ik mijn moeder na een lang ziekbed verloren,ze was mijn soulmate, dat heeft mijn leven enorm veranderd en ik was nog volop bezig met het rouwproces omtrent het verlies, maar nu overheerst het onmenselijke verdriet en het verlies van onze mooie lieve zoon, en het vreet mij volledig op, ik zie zoveel beelden, zoveel momenten, zoveel gedeelde gebeurtenissen,  en nu is er niets meer, dan rouw, verwoestend, diep verdriet.

Hoe gaan anderen, jullie daarmee om, hoe overleven we dit ongelooflijke verlies. Ik ben vaak bang voor de toekomst....bang dat ik immense verdriet nooit zal kunnen dragen.

Wij hebben geen afscheid van ons kind kunnen nemen, dat was niet meer mogelijk, de moordzaak is nog vol in onderzoek en men is optimistisch om de daders te pakken maar al deze kwesties maken het proces erg zwaar en ingewikkeld.

Volgens de psycholoog hebben wij ptss en complexe rouw, een grillig langdurig proces waar geen medicatie of therapie voor helpt.

Men probeert hooguit om ons te leren met het verlies en het verdriet om te kunnen gaan, ooit 💔😭.

Lieve groetjes,  Johanna