Allemaal met andere gevoelens aan de kersttafel
Lieve allemaal,
Nu het over twee weken al kerst is, beginnen bij mij de gemengde gevoelens behoorlijk op te spelen. Zodra de decembermaand eraan komt, word ik al sentimenteler. Omdat ik zo graag terug zou gaan naar vroeger, toen ons gezin nog compleet was. Toen je nog uitkeek naar Sinterklaas en Kerst. Toen dat nog dagen waren van samen zijn, feest, lachen, eten. Zorgeloos. Kerst was vroeger echt mijn lievelingsperiode.
Nu mijn broertje er niet meer is, verlang ik zo terug naar die tijden. Sinterklaas vierden we al een paar jaar niet meer, maar het roept toch altijd nostalgische gevoelens bij me op. En kerst is sowieso niet meer zoals het altijd was. Mijn ouders vinden de feestdagen heel zwaar, zien ertegenop, vinden het al lastig om de kerstboom op te zetten. Mijn broer en zus hebben inmiddels een eigen gezin en leven op een hele andere manier naar de feestdagen toe. Zij gaan natuurlijk weer helemaal mee in het enthousiasme en de spanning van de kinderen en willen hen leuke feestdagen bezorgen. Zoveel verschillende emoties en behoeftes.
En ik? Ik hang daar een beetje tussen. Ik ben vrijgezel. Ik vind de feestdagen confronterend, omdat we niet meer compleet zijn, omdat mijn ouders extra verdrietig zijn en omdat ik zie hoe mijn broer en zus juist weer het geluk hebben gevonden en die nostalgische gevoelens uiting kunnen geven bij hun eigen kinderen. En omdat het verlies van mijn broertje ook een eetstoornis heeft veroorzaakt (waarvan ik inmiddels ben hersteld), waardoor het eetfestijn ook nog steeds een uitdaging voor me is. Het is extra confronterend dat je alleen bent. Op pakjesavond alleen, op Tweede Kerstdag alleen. Eenzaamheid heeft voor mij een nieuwe betekenis gekregen. Niet alleen omdat ik alleen ben, maar ook omdat ik daardoor het verdriet extra voel die er ook nog is door het verlies van mijn broertje. Het verdriet om de kerstdagen die niet meer zijn zoals vroeger. Het voelt nu altijd beladen en emotioneel. Ik heb juist misschien wel extra behoefte aan warmte en gezelligheid tijdens die dagen. Het is al hard werken om te kunnen genieten van die dagen, dus alleen zijn komt dan ook even extra hard aan.
Dus kijk ik ernaar uit? Ja, ik heb mijn kerstboom opgezet, mijn huis versierd en gezellig gemaakt. Ik vier kerstavond met mijn vrienden en Eerste Kerstdag met m'n familie. Maar nee, ik kijk er niet naar uit. Niet zoals vroeger. Misschien komt het ooit weer als ik zelf het geluk ga vinden met een partner en/of een gezin. Maar voor nu, als vrijgezelle Iris, is kerst eigenlijk heel hard werken.
Liefs.